19 წლის გიორგი შაქარაშვილის სიკვდილიდან 2 კვირაზე მეტი გავიდა, თუმცა გამოძიებას მისი დაღუპვის ვერსიებზე ინფორმაცია ამ დრომდე არ გაუვრცელებია. რას ნიშნავს ეს? დაუშვა თუ არა გამოძიებამ შეცდომები და რამდენად რეალურია მსგავსი სპეციფიკის საქმის გახსნა ახლა? ამ და სხვა საკითხებზე “ნეტგაზეთი”თბილისის ყოფილ პროკურორს, მაია მწარიაშვილს ესაუბრა.

როგორ უყურებთ გიორგი შაქარაშვილის საქმის გამოძიების მიმდინარეობას? სწორად მიმდინარეობს თუ არა ის და სად იკვეთება ძირითადი ხარვეზები:

ეს კითხვა დასასმელად ადვილია, მაგრამ პასუხის გასაცემად – რთული. მე უნდა ვიყო ამწუთას ზედამხედველი პროკურორი და ის, ვინც, გამოძიებას საპროცესო ზედამხედველობას უწევს, რომ გითხრათ. საქმე უნდა ვიცოდე. მე საქმე თქვენსავით ვიცი: ტელეეთერებიდან, ეს ოქმი, ის საპროცესო მოქმედება… კვალიფიციურ აზრს ვერ გეტყვით.

ის, რაც გარედან მაყურებლის თვალით შემიძლია, გითხრათ: ფაქტია, რომ დღევანდელი მოცემულობით უშუალოდ გიორგი შაქარაშვილის ეპიზოდთან დაკავშირებით გამოძიებას წინსვლა არ აქვს. ეს ფაქტია. მთავარი ამბის გარშემო გამოძიებას ჯერ რაიმე პასუხი არ აქვს, არც რაიმე წინასწარი კვალიფიკაცია, არც რაიმე მოსაზრება. ეს 17 ადამიანი კი არის დაკავებული და რაღაც კვალიფიკაციები გვაქვს, მაგრამ ეს არ მოიცავს გარდაცვალებას. 

რამ განაპირობა ის, რომ ეს ეპიზოდი, თითქოს გაიყინა? სად დაუშვა შეცდომა გამოძიებამ, თუ ეს შეცდომის შედეგია?

ვერ გეტყვით. მაშინ საქმე უნდა ვიცოდე. ალბათ, სავარაუდოდ, გამოძიება მაინც დაუშვებდა შეცდომებს, დაწყებული პირველი შეტყობინების შესვლიდან 112-ში და მერე გაუგებარი ამბები, როცა მაშინვე არ დაიწყო გამოძიება, პოლიცია მაშინვე არ ჩაერთო… სახელმწიფომ რეაგირება დააგვიანა პირველი წუთებიდანვე. ეს, რაც ჩანს. 

შემდეგ, რამდენიმე დღის განმავლობაში, გიორგის ცხედარს ეძებდნენ. მე ეჭვი მაქვს, რომ პირველი კვლების მასალები არ იქნება სათანადოდ დამაგრებული. ჩვენ არ ვიცით, რა კვლებია ამოღებული, რა ექსპერტიზებია დანიშნული… ერთადერთი ვიცით და ეს ისედაც გასაგებია, რომ სასამართლო სამედიცინო ექსპერტიზის შედეგი უნდა დაიდოს, რათა მივიღოთ პასუხი, უშუალოდ რამ გამოიწვია გარდაცვალება. 

სხვა რა არის, რა ნივთიერ მტკიცებულებებთან არის დანიშნული ექსპერტიზა, არ ვიცით. დაგვიანების სურათი სახეზეა მხოლოდ იმ ინფორმაციიდან გამომდინარე, რომ 112-ში შევიდა ზარი და არაფერი არ მოხდა.

დამაგრების პროცედურა რას მოიცავს  და რატომაა მნიშვნელოვანი?

ეს არის კვლების ამოღება და პროცესუალური დამაგრება, რაზეც მერე ექსპერტიზა ინიშნება. ეს ავთენტური კვლები უნდა იყოს, სხვადასხვა კრიმინალისტიკური ექსპერტიზებისთვის; ყველანაირი, რამაც შეიძლება სურათი შექმნას დანაშაულთან დაკავშირებით. გასაგებად რომ ვთქვათ, ეს ნიშნავს შემთხვევის ადგილის დათვალიერებას რომ ვაკეთებთ ხოლმე, რომ იქ თუ რაიმე კვლები არსებობს,ყველა მათგანი უნდა იყოს ამოღებული და დამაგრებული. ამ მიმართულებით რა ხდება, არ ვიცით. ძირითადად არის მოწმეებისა და ბრალდებულების ახსნა-განმარტებების ფრიალი.

გასაგებია, რომ გიორგი შაქარაშვილის გარდაცვალების ეპიზოდზე ნათელი არ არის მოფენილი, მაგრამ ის, რომ ვერსიაც არ დაუდია ჯერ გამოძიებას, ეს რაზე მიანიშნებს თქვენთვის?

იმაზე, რომ გამოძიება ამ მიმართულებით ჯერ წარმატებული არ არის. თუ რატომ არ არის წარმატებული, ალბათ ამაზე საუბრის დროც მოვა. 

ხორავას საქმეს ვადარებ ხოლმე [ამ საქმეს]. ხორავას საქმეზე რატომ არ იყო წარმატებული გამოძიება, იმ შედეგებზე არც არაფერი ყოფილა შემდეგ. სამართალდამცავ ბლოკში არც ვინმეს სამსახურებრივი პასუხისგებლობა დამდგარა, არც ვინმეს თანამდებობრივი პასუხისმგებლობა… მიუხედავად საგამოძიებო კომისიის მუშაობისა და ყველაფრისა, სისტემამ არაფერი შეაფასა და გადააფასა, მიუხედავად იმისა, რომ იმ საქმემ მთელი სისტემის კრახი აჩვენა. ამიტომ, სისტემა ისევ იგივე რეჟიმში მუშაობს, მთელი თავისი ნაკლოვანებებით, ობიექტური და სუბიექტური. დიდი ხნით არაფერი იმალება, მაგრამ დრო უნდა, როდესაც ალბათ შეფასებებს გავაკეთებთ.

სამწუხაროდ, ისეთი გამართული სამართალდამცავი სისტემა ჩვენ არ გვაქვს, რომელიც ასეთი ტიპის საქმეებს ობიექტურად უმკლავდება.. აქ მაშინებს ის, რომ ამ საქმეს იძიებს მცხეთის პოლიცია. ასეთი მნიშვნელობის საქმეების დატოვება რაიონული პოლიციის გამოძიების დონეზე მე არასდროს მიმაჩნია სწორად. პოლიციის რაიონული განყოფილების ასაწევი საქმე ეს არ გახლავთ, რაც არ უნდა მუშაობდნენ იქ საგამოძიებო ჯგუფები.

რატომ? საკმარისი ძალა და ბერკეტი არ აქვთ?

მოდით, კვალიფიკაციაზე ვისაუბროთ. რაიონულ პოლიციას არასოდეს ექნება ისეთი კვალიფიკაცია, რომელიც ასეთი კატეგორიის საქმეს გამოიძიებს იმ სტანდარტით. მე ვთვლი, რომ ასეთი კატეგორიის საქმეები გამოსაძიებლად უნდა მოჰქონდეს პროკურატურას. მით უმეტეს, იმ ეპიზოდში, რაზეც ვისაუბრე წეღან.

112-ში შეტყობინება რომ შედის, იქ დეტალური ინფორმაცია თუ არ მიაწოდე, არანაირი რეაგირება არ იქნება. იქ [ახალგაზრდას, რომელმაც პოლიცია გამოიძახა] გამოკითხავდნენ დეტალურად. ამის ჩანაწერები უნდა არსებობდეს. ჩემი დაკვირვებით, სწორედ იმიტომ გავიდა იქ [სავარაუდოდ] კრიმინალური პოლიცია. 

იქ არ ჩანს საერთოდ, რატომ არ იწყება გამოძიება, როგორ მოხდა… სიბნელეა სრული. უბრალოდ, შემდეგ დაკითხვაში აზუსტებინებენ, რომ თავად გააუქმა [შეტყობინება], თითქოს მართლა რამის შეკვეთით მოტანაზე იყოს საუბარი.

ამ ეპიზოდს პოლიცია ვერ გამოიძიებს, ეს პროკურატურის ქვემდებარეა. ამიტომ, ეს საქმე დაუყოვნებლივ უნდა წამოეღო პროკურატურას და ალბათ გასაღებიც, დიდი დოზით, აქ იქნებოდა: რატომ გაატარა ყურიდან ყურში პოლიციამ? წარმოიდგინეთ, პოლიცია გავიდა შემთხვევის ადგილზე, ნანგრევებში, ბუჩქებში იპოვა ადამიანი. რა უნდა მცხეთაში, ტყეში, ღრეში,ადამიანს, რომელი რეკავს 112-ში და ყველა ვარიანტში დეტალური ინფორმაცია აქვს მიცემული; ამიტომ გავიდა იქ კრიმინალური პოლიცია. მერე რა ხდება? იმ ბუჩქებში იქნებ სხვაც იჯდა? და ცხადია, იჯდა, ყველა რომელიღაც ბუჩქზე იყო ამოფარებული. ეს პოლიცია რატომ არ ინტერესდება არაფრით, მარტო ეს ერთი ახალგაზრდა რატომ მოჰყავთ თბილისში და კრება დარჩა მხიარული, ეს სრულიად გაუგებარია. 

პროკურორისთვის ეს არის პირველი განგაშის სიგნალი პოლიციასთან ურთიერთობისას. რა ხდება, პოლიცია მალავს დანაშაულს, როგორც მინიმუმ? პროკურატურისთვის ეს არის ყველაფერი, რომ ჩახედოს, პოლიცია რას შვება ამ დროს. პოლიციამ არ ვიცი, რა ივარაუდა. ალბათ მოიქცა ისე, როგორც იქცევა ხოლმე: ის ყოველთვის მიდრეკილია იქით, რომ დამალოს დანაშაული, სამწუხაროდ; ისეთი დანაშაული, რომელზეც ვარაუდობს, რომ გაუხსნელი დარჩება და სტატისტიკაში ცუდად აისახება მასზე. 

არ ვიცი, რა მოტივები იყო. ფაქტია, მერე შსს-ს პრესსამსახურის უფროსის განცხადებაც დაემთხვა ამ უცნაურ ამბავს, ნათესაურ კავშირზე . 

ამდენი ხანი ეს თემა ასე არ უნდა ეგდოს. 

პოლიციის მხრიდან დანაშაულის დაფარვის მცდელობები ახსენეთ. ეს სისტემური პრობლემაა? რა ხდება ამ დროს, ერიდება ის ზედმეტ თავის ტკივილს?

სამწუხაროდ, დიახ,ეს სისტემური პრობლემაა. ეს ავადმყოფობა ახასიათებს პოლიციას, სამწუხაროდ.

იმის შიშით, რომ მერე სტატისტიკა იქნება უარყოფითი და დაისჯებიან?

დიახ, იმის შიშით, რომ გაუხსნელი არ დარჩეს, სტატისტიკა არ გაუფუჭდეს და ამ სტატისტიკის გამო, შესაძლოა, წავიდნენ ყველაფერზე. 

თუ პროკურატურა გარედან ზედამხედველობს პოლიციას, მაშინ ეს ასე არ გადის ხოლმე.

პოლიცია რომ მეტად ჩარეულიყო და მხოლოდ ამ ახალგაზრდის თბილისში წამოყვანას არ დასჯერებოდა, რა შეიცვლებოდა? ამ დროს პოლიციის სწორ ქმედებას რა შეიძლებოდა, შეეცვალა?

წარმოიდგინეთ, პოლიცია მაშინვე რომ ჩართულიყო, იყო შანსი, როგორც მინიმუმ, რომ ეს საქმე ასეთი შედეგით არ დამთავრებულიყო. იმ ტერიტორიაზე რა მოხდა, რა მანქანები მოძრაობდა, ვინ ვის ეძებდა, ვინ სად გარბოდა, ვინ რომელ ბუჩქებში იყო… ფოტოგრაფი საიდანაც წამოიყვანეს, იქვე ახლოს ვითარდება გიორგი შაქარაშვილის ეპიზოდი. უკეთეს შემთხვევაში, ეს მძიმე შედეგი არ იქნებოდა, იქნებ გადარჩენილიყო ეს ბავშვი. უარეს შემთხვევაში, ცხელ კვალზე უკეთესი შედეგები ექნებოდა გამოძიებას.

გიორგი შაქარაშვილის დაღუპვიდან 2 კვირაზე მეტი გავიდა. რა ხდება მაშინ, როცა მსგავსი სპეციფიკის მქონე საქმეები ცხელ კვალზე ვერ იხსნება? ხედავთ მისი გარდაცვალების მიზეზების დადგენის მკვეთრ პერსპექტივას?

რა გითხრათ… არ მინდა, ზედაპირული ვიყო, მაგრამ გარედან რასაც ვუყურებ და რამდენადაც ვიცი, სისტემა რამდენად მუშაობს შიგნიდან, რა სირთულეებია კანონმდებლობის, კვალიფიკაციის, სინდისის, ნამუსის, ღირებულებების თვალსაზრისით, ყველა ფაქტორის გათვალისწინებით, არ მაქვს დიდი ოპტიმიზმის საფუძველი. ბევრი გაფუჭებული საქმე მინახავს და ამიტომ. 

თუმცა, საზოგადოებრივი ყურადღება ძალიან მნიშვნელოვანია. სწორედ ამის გამო იძულებულნი არიან ხოლმე, სამართალდამცავი უწყებები, რაღაცები აჩვენონ. მაგრამ ჯერ ნახეთ, რა აჩვენეს მარტო: აი, 17 კაცი ხომ დავაკავეთ, მეტი რა გინდათ? ეს 17 კაცი საერთოდაც კავშირში არ არის მათი დღევანდელი ბრალდებებით გარდაცვალებასთან. ისევე როგორც ხორავას საქმეზე, თუ გახსოვთ, იქ იყო ყველა განუცხადებლობაზე, უამრავი ადამიანი იყო პასუხისგებაში მიცემული. იქ საერთოდ რამდენი დაზიანება იყო და პასუხი არ იყო იმაზე, ვინ მიაყენა ამდენი დაზიანება. 

ახლა აქ ჯერ დაზიანებებიც კითხვის ნიშნის ქვეშ არის. ვინ, რა, როგორ, ესეც არ ვიცით. რა გითხრათ, რაც მეტი გინახავს, ხომ იცით, როგორ არის, ოპტიმიზმის საფუძველი ნაკლები გაქვს ხოლმე. თუმცა, ძალიან მნიშვნელოვანია საზოგადოების ყურადღება. უბრალოდ, სწორი ყურადღება, რომ საზოგადოება არ დარჩეს ბედნიერი და კმაყოფილი [უსაფუძვლოდ].

17 კაცი ხომ არის პატიმრობაში, თუმცა, დარწმუნებული ვარ, ნახევარზე მეტი 3 თვეში აღარ იქნება იქ იმიტომ, რომ ეს კვალიფიკაციები და ეს ბრალდებები არ არის ის, რაც იმსახურებს ხანგრძლივ პატიმრობას, სასჯელებს და ა.შ.

ჩვენ რატომ ვმკითხაობთ? გვაჩვენებენ ერთ კადრს, მეორე კადრს, მესამე კადრს… ჩვენ არ გვესაუბრება პროკურატურა, რა დაადგინა ან რა არ დაადგინა. მან უნდა გვითხრას, ამ მთელი 10 თუ 12 ტომიდან რა დასკვნამდე მივიდა, მაგრამ ამას არ გვეუბნება. გვაჩვენებენ ჩანაწერებს და ჩვენ უნდა ვიმკითხაოთ. 

ამ მკითხაობის პროცესში ყველა ტელევიზია თავის ვერსიებს ავითარებს და თავის გამოძიებას აწარმოებს. დღეს, მე თუ მკითხავთ, საზოგადოება უფრო დიდი ინტერესით ელოდება ტელევიზიების შედეგებს, ვიდრე იმას, პროკურატურა რა გვეტყვის, რადგან ის არაფერს გვეუბნება.  პროკურატურა მარტო იმას გვეუბნება, რომ ჩაატარა ამდენი საგამოძიებო მოქმედება, დაკითხა ამდენი კაცი, ამოიღო ამდენი რაღაც… ეს არაფერია. პროკურორი უნდა გვეუბნებოდეს, ამდენ ხანს რომ იძიებენ ამ საქმეს, რა დაადგინეს ან რა არ დაადგინეს. 

მედიაში გასაჯაროებული ინფორმაციიდან, ასევე ადვოკატების კომენტარებიდან ცნობილი გახდა, რომ მთავარმა მოწმეებმა, საუბარია მათზე ვინც გიორგი შაქარაშვილთან ერთად გაურბოდნენ თბილისიდან ამოსული მანქანის მგზავრებს, მოგვიანებით ჩვენებები შეცვალეს თან ისე, რომ ამ ცვლილებებით გამოძიების პოზიციები არ გაძლიერებულა, უფრო პირიქით. ანუ თუ ამ გასაჯაროებულ ინფორმაციას ვენდობით, ისინი პირველ ჩვენებში უფრო მეტს ამბობდნენ ვიდრე მე-2, მე-3 გამოკითხვებში.  რა შეიძლება განაპირობებდეს ამ პროცესის რამდენჯერმე გამეორებას ანუ ხელახალ დაკითხვებს? ჩვეულებრივ, როდის ხდება ეს საჭირო და რა ძირითად პრობლემებს ქმნის?

მე ეს [მრავალჯერადი გამოკითხვის პრაქტიკა] არ მომწონს, იცით, რატომ? თვალსაჩინოებისთვის, ისევ ფოტოგრაფთან მივალ: პირველ გამოკითვაში ამბობს, რომ 112-ში დარეკა და გააკეთა შეტყობინება. მეორე გამოკითხვაში ამბობს, რომ ერთხელ რომ დავრეკე, მერე მეორედ დავრეკე და გავაუქმეო. ის გამოარიცხინეს თავიანთი ჭკუით, რომ მეტი აღარ იკვლიონ. 

ამიტომ, როცა ადამიანი გეუბნება, რომ 2-ჯერ 2 უდრის 4-ს, მეორედ აღარ უნდა ჰკითხო, რადგან მეორედ შეიძლება გითხრას, რომ 4 კი არა, 6-ია. ამიტომ ეს გადათქმული ჩვენებები საფუძველია იმისთვის, რომ კონკრეტული ჩვენება დაუშვებლად იქნას ცნობილი, რაც აცლის საფუძველს მტკიცებულებებს და ბრალდებას, პერსპექტივას უკარგავს საქმეს. რაც მეტად შეარყევ, რაც მეტად ურთიერთგამომრიცხავი ჩვენებები გექნება, ეს ხდება საფუძველი იმისთვის, რომ მოსამართლემ არც ერთი გაიზიაროს.

რაში სჭირდება გამოძიებას მეტი ბურუსის შეტანა პროცესში?

ვერ გეტყვით.  სხვადასხვა ინტერესია. წარმოიდგინეთ, რამდენი ფიგურანტია ამ საქმეში. ჩვენ ხომ არ ვიცით, ვის უკან ვინ დგას? მე ნამდვილად არ ვიცი ახლა, ამ ეტაპზე, რომ რაღაც დაშვებები გავაკეთო. არასდროს გამოვრიცხავ ინტერესებს, სურვილებს, სტრიქონებს შორის სხვადასხვა მოტივებს, ასევე არაპროფესიონალიზმს… დაბნეულობასაც, ძალიან მოცულობითი საქმეა ეს და შესაძლოა, არაკოორდინირებული მუშაობაც იყოს: არაერთი ადამიანი აკეთებდეს გამოკითხვას, ერთი რას ეკითხება, არ იცის მეორემ… ასეთი ამბებიც ბევრი იქნება. თუმცა, ერთი ადამიანის ამდენჯერ გამოკითხვა ყოველთვის მაძლევს ეჭვის საფუძველს. რატომ მოგინდა ხელახლა გამოკითხვა? ეს კითხვა არსებობს. მითუმეტეს, როცა იმასაც არ ეკითხები, რატომ გადათქვა ის, რასაც პირველი გამოკითხვისას ამბობდა, მაშინ ბევრი კითხვის ნიშანი გროვდება. 

რაში მდგომარეობს საქმესთან დაკავშირებით დანიშნული ექსპერტიზების როლი? მაგალითად, ყურადღება მახვილდება დნმ-ს ექსპერტიზაზე გიორგი შაქარაშვილის კუთვნილ ჩანთაზე, რომელიც პოლიციამ მდინარის პირას იპოვა. ასე ვთქვათ, რა დოზით უნდა დაეყრდნოს გამოძიება ექსპერტიზას და რა შეუძლია გააკეთოს მანამ, სანამ ეს შედეგები დაიდება? 

ეს ჩანთაც ძალიან ბუნდოვანი თემაა. ვინმემ იცის, საერთოდ იყო ზედ დნმ-ს კვლები? დნმ პროფილები ამოვიდა ზედ? არ ვიცი. კი, ვიღაცებმა ისაუბრეს, მაგრამ არ ვიცი, ეს მოლოდინი რამდენად რეალისტურია. რომ იყოს ზედ რაიმე კვლები, კარგი იქნებოდა. თვითონ ამ ჩანთის ასე უცნაურად იქ დება კონტექსტიდან ამოვარდნილი მგონია. ჩემთვის, ადამიანისთვის, რომელიც ასეთი დევნის ობიექტია, ამ სცენარში ამ ჩანთის ასეთი აკურატული შემოდება ბეტონის შემაღლებაზე… არ ვიცი.

ნუ ვიჩქარებთ, ამის თქმა მინდა. არ ვიცით, იყო თუ არა კვლები, რომლის შედარებაც მოხდება რაიმესთან. 

რა არის ის მთავარი, რაც ექსპერტიზამ უნდა დაადგინოს წესით?

ერთი ექსპერტიზა არ არსებობს, საქმეც ამაშია. ძალიან ბევრი წერტილი უნდა შეიკრას, რომ სურათი მივიღოთ. ჩვენ ჯერ გარდაცვალების უშუალო მიზეზიც არ ვიცით – ანუ ის, რაც სასამართლო სამედიცინო ექსპერტიზამ უნდა თქვას. ამ კითხვაზე პასუხია ჩემთვის საინტერესო და მერე შეიძლება ვერსიებზე ლაპარაკი. თუმცა, მე მგონია, რომ გამოძიებამ წინასწარი ვერსიები უკვე უნდა იცოდეს, უბრალოდ ქაღალდზე არ არის დაწერილი.

ერთგვარი სატელევიზიო გამოძიებები ახსენეთ და უფრო რომ განვავრცოთ, რა განაპირობებს იმას, რომ მსგავსი საქმეები საბოლოოდ ასეთი პრაქტიკის ობიექტები ხდება? ეს, ერთი მხრივ, ბუნებრივიც ხომ არ არის, როცა პროკურატურა ხანგრძლივი დუმილით ტოვებს სივრცეს ეჭვებისთვის?

სამწუხარო რეალობა: ტოტალური უნდობლობა ჩვენი სამართალდამცავი სისტემისა და მართლმსაჯულებისადმი. ნიშნულიც კი არ არსებობს, სადაც ეს ნდობა ჩერდება, იმდენად დაბლაა. ამიტომ, ამ ნულოვანი ნდობის პირობებში ავტომატურად ერთვება ეს მექანიზმები. იწყება ავტონომიური  სატელევიზიო გამოძიებები იმ ფონზე, როცა არ ჩანს იქიდან არავინ, ვინც მე და თქვენ დამარწმუნებლად რაღაცას მოგვიყვება.

პროკურატურა არ გვესაუბრება, ადამიანს ვერ ვხედავთ. თითქოს განგებ აკეთებენ, გადღაბნილი პასუხისმგებლობის თემას გვთავაზობენ. არ იცით, ვინ არის პასუხისმგებელი იქიდან. ვინ არის პატრონი? – ხომ შეიძლება, პატრონი 10 კაცი იყოს? პატრონი არის უშუალო პროკურორი, ზედამხედველი პროკურორი… წესით, ისინი არიან პასუხისმგებელნი.

პრესსამსახურის სტატისტიკური რიცხვები არაფერია. ეს ნდობა თუ ხორავას საქმეზე არ არსებობდა, რა შეიცვალა მას მერე? ხომ არაფერი შეცვლილა? ამიტომ იმ ნულოვანი საწყისიდან ვაგრძელებთ დღესაც. ასე რომ, ეს სატელევიზიო გამოძიებები არ მორჩება არასდროს, ამ პირობებში. ეს თვითონ გამოძიებასაც აზიანებს.

ბოლო კითხვა, ხომ არ არის რაიმე ისეთი საინტერესო ასპექტი ამ გამოძიების ირგვლივ რაზეც მე არ გკითხეთ და თქვენი აზრით მნიშვნელოვანია მისი აღნიშვნა?

ალბათ, არაფერს დავამატებ. ვცდილობ, მაქსიმალურად მოზომილი ვიყო, სანამ უფრო ნათელი სურათი არ იქნება. მოვა შეფასებების დრო. უბრალოდ ერთი სურვილი მაქვს, რომ ამ ბავშვის გარდაცვალებამ ისე არ ჩაიაროს, რომ ვერ გავიგოთ ვერაფერი.