მიმდინარე წლის პირველ კვარტალში ევროკავშირის ქვეყნებში ექსპორტის მაჩვენებელი შემცირებულია. ფინანსებზე ხელმისაწვდომობა, პარტნიორების მოძიებაში მხარდაჭერა – ეს არის არასრული ჩამონათვალი იმ საკითხებისა, რაშიც მეწარმეებს ევროკავშირში ექსპორტის მიმართულებით მხარდაჭერა სჭირდებათ.
ევროკავშირში ექსპორტის ძირითადი მაჩვენებლები
საქსტატის მონაცემებით, 2014 წლიდან ევროკავშირის ქვეყნებში ექსპორტის მოცულობა იზრდებოდა, გამონაკლისს წარმოადგენდა 2016 წელი, როცა ექსპორტის მოცულობა თითქმის 80 მლნ აშშ დოლარით შემცირდა. გასულ წელს ევროკავშირში ექსპორტის ყველაზე მაღალი მაჩვენებელი, 730 მლნ აშშ დოლარი დაფიქსირდა.
როგორც გრაფიკიდან ჩანს, 2018 წელს დაახლოებით 100 მლნ აშშ დოლარით გაიზარდა 2014 წელთან შედარებით, თუმცა 2019 წლის პირველი კვარტალში ევროკავშირის ქვეყნებში ექსპორტი 6.4%-ით შემცირდა და 196 მლნ აშშ დოლარი შეადგინა. მაშინ როცა 2018 წელს იმავე პერიოდში ექსპორტის მოცულობა დაახლოებით 209 მლნ აშშ დოლარი იყო.
ევროკავშირის ქვეყნებთან ექსპორტის შემცირების ფონზე მიმდინარე წლის პირველ კვარტალში დსთ-ის ქვეყნებთან ექსპორტის მაჩვენებელი 37.4%-ით გაიზარდა, შედეგად, საქართველოს მთლიანი ექსპორტის ნახევარი დსთ-ის ქვეყნებზე მოდის.
რაც შეხება სხვა მაჩვენებლებს, 2019 წლის პირველი კვარტლის მონაცემები აჩვენებს, რომ საქართველოს საექსპორტო ქვეყნების ხუთეულში ევროკავშირის წევრი მხოლოდ ერთი ქვეყანა – ბულგარეთი მოხვდა.
ეკონომიკური პოლიტიკის კვლევის ცენტრის (EPRC) თანახმად, მნიშვნელოვანია, რომ ევროკავშირის შედარებით სტაბილური ბაზრის წილი საქართველოს ექსპორტის მაჩვენებლებში მუდმივად მზარდი იყოს, რაც ზოგადად ექსპორტის მეტ სტაბილურობას შეუწყობს ხელს. ამასთან, ორგანიზაციაში მიაჩნიათ, რომ ეს ფაქტორი საქართველოს ეკონომიკის სტაბილურობის ერთ-ერთი ელემენტიც იქნება.
EPRC-ის მიერ მომზადებული კვლევის მიხედვით, რომელიც ასოცირების დღის წესრიგის სამოქმედო გეგმის ექსპორტის ხელშეწყობის კომპონენტის შეფასებას ეხება, წერია, რომ მთლიან ექსპორტში ევროკავშირის ქვეყნების წილის ზრდასთან ერთად მნიშვნელოვნად იზრდება რუსეთის წილიც.
თუ 2006 წელს, როცა რუსეთის სახელმწიფოს მიერ გამოცხადებულმა ემბარგომ საქართველოს ეკონომიკას მძიმე დარტყმა მიაყენა, რუსეთის ბაზრის წილი საქართველოს ექსპორტში 8% იყო, 2014 წლის შემდეგ ეს მაჩვენებელი მუდმივად იზრდება და 2018 წელს ეს წილი 13%-ს, 2019 წელს კი უპრეცედენტოდ მაღალ, 16%-ს აღწევს.
[red_box]რა ტიპის დახმარება სჭირდებათ მეწარმეებს EU-ში ექსპორტისთვის?[/red_box]
ეკონომიკური პოლიტიკის კვლევის ცენტრმა (EPRC) გამოაქვეყნა კვლევა, რომელიც ასოცირების დღის წესრიგის სამოქმედო გეგმის ექსპორტის ხელშეწყობის კომპონენტის შეფასებას ეხებოდა. სწორედ ამ კვლევის ფარგლებში ჰკითხეს მეწარმეებს იმ საჭიროებების შესახებ, რაც ევროკავშირის ბაზარზე გასვლაში სჭირდებათ.
კვლევაში მონაწილეობა 69 მეწარმემ მიიღო. ორგანიზაციის ინფორმაციით, ყველა მათგანი მცირე ბიზნესის წარმომადგენელია. EPRC-ის ცნობით, გამოკითხულები სხვადასხვა დარგში მოღვაწეობენ: ღვინის წარმოება, ჩირის, თხილის, თაფლის, რძისა და რძის პროდუქტებისა, ჩაის წარმოება და სხვა.
გამოკითხულთა 23,2% ამბობს, რომ აქვს ექსპორტის გამოცდილება; 76,8%-ს ასეთი გამოცდილება არ აქვს, თუმცა, ამასთანავე, რესპონდენტთა 87%-ის თქმით, ექსპორტის წარმოება მათ სამომავლო გეგმებში შედის.
გამოკითხული მეწარმეები ექსპორტის შემაფერხებელ ორ ძირითად ფაქტორს – ფინანსებსა და წარმოების მცირე მასშტაბს ასახელებენ.
კვლევის მიხედვით, გამოკითხვის შედეგად გამოკვეთილ ბიზნეს-მოლოდინებს შორის რამდერამდენიმე ჯგუფი შეიძლება გამოვყოთ:
ფინანსებზე ხელმისაწვდომობა − რესპონდენტები პირველ რიგში აქცენტს აკეთებენ ფინანსებზე და მიაჩნიათ, რომ ხელისუფლებამ ხელი უნდა შეუწყოს მცირე და საშუალო ბიზნესისთვის ფინანსებზე წვდომის გაუმჯობესებას. ამ მიმართულებით უფრო მეტი მოლოდინი არის გრანტების და ფინანსური დახმარებების მიმართულებით, თუმცა ასევე გვხვდება მოსაზრებები შეღავათიანი კრედიტების ხელშეწყობასთან დაკავშირებით.
დაფინანსებებთან დაკავშირებით რესპონდენტებმა ხაზი ასევე გაუსვეს, რომ მათ სჭირდებათ ხარისხიანი ბიზნეს-გეგმების შექმნაში დახმარება, რომელიც გაუიოლებდათ ბანკებთან ურთიერთობას;
დახმარება ლაბორატორიული კვლევების ჩატარებასა და სერტიფიცირებაში − ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი მიმართულება ბიზნესის მოლოდინებში, განსაკუთრებით ეს ეხება სოფლის მეუურნეობის სფეროს წარმომადგენლებს, არის, რომ სახელმწიფო შექმნის თანამედროვე სტანდარტის ლაბორატორიებს. ლაბორატორიული მომსახურების უფრო მეტ ხელმისაწვდომობაში, ასევე − სერტიფიცირების პროცესის გავლაში ბიზნესს ან ფინანსურად დაეხმარება, ან ტექნიკურად.
მეწარმეთა საჭიროებების და პრიორიტეტული დარგების კვლევა − ბიზნესის ნაწილი თვლის, რომ სახელმწიფომ უკეთ უნდა გამოიკვლიოს ბიზნესის საჭიროებები ექსპორტის მიმართულებებით და საექსპორტო პოტენციალის მქონე დარგები. მაგალითად, იყო მოსაზრება, რომ სასურველია საექსპორტო ბაზრებზე სახელმწიფომ გამოიკვლიოს, საქართველოდან რა ტიპის პროდუქტის ექსპორტი იქნება ამ ბაზარზე კონკურენტუნარიანი, რადგან მსგავსი მარკეტინგული კვლევების შესაძლებლობა მცირე და საშუალო ბიზნესს თავად არ აქვს.
დახმარება პარტნიორების მოძიებაში − მცირე და საშუალო ბიზნესის წარმომადგენლები თვლიან, რომ მნიშვნელოვანია სახელმწიფომ გაუწიოს დახმარება პარტნიორების მოძიებაში ექსპორტის განსახორციელებლად. ამ მიმართულებით დასახელებულია საერთაშორისო და ადგილობრივ გამოფენებში მონაწილეობის ხელშეწყობა.
ბიზნესის კოორდინირების ხელშეწყობა − გამოკითხვის დროს ერთ-ერთ მნიშვნელოვან პრობლემად გამოიკვეთა ერთგვაროვანი პროდუქციის სიმცირე. ამ პრობლემის აღმოსაფხვრელად გამოთქმული იყო მოსაზრებები, რომ სახელმწიფომ ხელი უნდა შეუწყოს ერთგვაროვანი პორდუქციის მწარმოებელი კომპანიების კოორდინაციას.
ტრანსპორტირებაში დახმარება, ევროპაში ერთიანი სასაწყობე პუნქტის შექმნა − გადაზიდვების სიძვირე ექსპორტისთვის ერთ-ერთ შემაფერხებელ ფაქტორად იყო დასახელებული. ბიზნესი ხაზს უსვამს ამ პრობლემას, თუმცა გადაჭრის გზებს ნაკლებად ხედავს. ერთ-ერთი რეკომენდაცია უკავშირდებოდა სახელმწიფოს მიერ ევროპაში სასაწყობე ინფრატრუქტურის მოწყობას, საიდანაც უფრო ადვილად მოხდება ტრანსპორტირება სხვადასხვა ქვეყანაში.
ინფორმირება და განათლება − არცთუ მცირე ადგილი უკავია ბიზნესის მოლოდინებში ბაზრების შესახებ ინფორმირებისა და განათლების სურვილს. არის საუბარი როგორც კონკრეტული ბაზრების შესახებ ინფორმაციაზე, ასევე ბიზნეს-უნარების, საექსპორტო ბაზრების კანონმდებლობების, სტანდარტების, ბიზნეს-გეგმების და სხვა თემების შესახებ ცოდნის მიღების სურვილზე.
[yellow_box]რას ამბობენ მეწარმეები[/yellow_box]
კომპანია “ნატახტარის” კორპორაციული დირექტორი ნიკოლოზ ქუმზაქიშვილი ნეტგაზეთთან ამბობს, რომ 2018 წელს 23 მლნ ლიტრის ექსპორტი განხორციელეს, აქედან 30% ევროკავშირის ქვეყნებზე მოდიოდა. მისივე თქმით, ის სტანდარტები, რასაც ქართულ პროდუქტს ევროკავშირი უწესებს, შიდა ბაზრისთვისაც მნიშვნელოვანია, რადგან ამ სტანდარტების დანერგვის შემდეგ, ადგილობრივ ბაზარზეც უფრო ხარისხიანი პროდუქცია გაიყიდება.
“ფეხბურთს შევადარებდი, ევროკავშირი არის უმაღლესი ლიგა და ჩვენ ისევ მეორე ლიგაში ვთამაშობთ. აქედან გამომდინარე, ჩვენ გვჭირდება უფრო მეტი სტანდარტები და ცოდნა. ზოგადად მიმაჩნია, რომ ექსპორტის ნაწილში სახელმწიფო აქტიურად უნდა იყოს ჩართული, მათ შორის მარკეტინგის მიმართულებით.”
ღვინის კომპანია “ლუკასის’ დამფუძნებელმა ქეთი გერსამიამ ნეტგაზეთს უთხრა, რომ წარმოებული ღვინის ნახევარი ექსპორტზე გააქვთ, აქედან დაახლოებით 20% უშუალოდ ევროკავშირის ქვეყნებში. როგორც ის ამბობს, მცირე კომპანიებს, როგორიც “ლუკასია”, ექსპორტის ნაწილში ყველაზე მეტად ლოჯისტიკის ხარჯების დაფარვა უჭირს. შესაბამისად, ღვინის ევროპაში გაგზავნა, თან ისეთი მცირე რაოდენობის, როგორსაც მისი კომპანია აწარმოებს, ძალიან ძვირია.
“ვფიქრობ, სახელმწიფო უნდა აკონტროლებდეს, რა ხარისხის ღვინო გადის უცხოეთში, რათა თავიდანვე სწორად ვიყოთ წარმოდგენილი იქ. ამ შემთხვევაში მხოლოდ ევროკავშირის ქვეყნებს არ ვგულისხმობ. ჩვენი კომპანია ახალი დაფუძნებულია 2013 წელს და ნელ-ნელა მივდივართ იქითკენ, რომ ევროკავშირის ქვეყნებში უფრო მეტი გავყიდოთ.”
გიორგი ხატიაშვილი ფერმერია, მას სიღნაღის მუნიციპალიტეტ სოფელ ტიბაანში ვენახები აქვს, სადაც სასუფრე ჯიშების ყურძენს აწარმოებს. როგორც ის ამბობს, ჯერჯერობით მთლიან მოსავალს ადგილობრივი ბაზარზე ყიდიან, თუმცა პროდუქციის გაყიდვა სურს ევროკავშირის ქვეყნებში. ფერმერის თქმით, ექსპორტზე გასატანად სამაცივრე სისტემის დაყენებაა საჭირო, რათა მოსავლის შენახვა შეძლოს, რადგან მაცივრის გარეშე ყურძენს მხოლოდ სეზონურად ყიდიან, ამ დროს კი ფასი დაბალია.
“უკვე დაწყებული გვაქვს სამაცივრე მეურნეობის მშენებლობა, ჩემმა შვილმა გარკვეული დახმარება მიიღო დანიის მთავრობისგან პროგრამა “ახალგაზრდა მეწარმის” ფარგლებში. ეს პროგრამა არა მხოლოდ სამაცივრე მეურნეობის მშენებლობაში, არამედ მის აღჭურვაშიც გვეხმარება. ეს არის თანადაფინანსების პრინციპზე მიღებული გრანტი. დაახლოებით 30 ჯიშის ყურძენი გვაქვს, ეს ჯიშები შემოვიტანეთ კალიფორნიიდან, საბერძნეთიდან, იტალიიდან და ავსტრიიდან. მოკლედ, საკმაოდ მრავალფეროვანი ასორტიმენტი გვაქვს, რაც, ვფიქრობთ, მიმზიდველი იქნება მომხმარებლისთვის. ევროკავშირის ბაზარზე ამ ყურძენზე მოთხოვნა ძალიან დიდია, ნიმუშები წაღებული გვქონდა ბალტიის ქვეყნებში, ესტონეთსა და ლატვიაში, და იქ ძალიან მოეწონათ. ამ ეტაპზე ორი ამოცანა გვაქვს, ერთი- შენახვის პირობების გახანგრძლივება და მეორე- სტაბიულური რაოდენობის წარმოება, რათა ჩვენი პროდუქტის შესყიდვა ევროკავშირის ბაზრისთვის საინტერესო იყოს. სავაჭრო პარტნიორები ფაქტობრივად მოძიებული გვყავს, ერთადერთი შემაფერხებელი იქნება შესაბამისი ფიტოდოკუმენტების მიღება. ვფიქრობთ, ეკონომიკისა და სოფლიოს მეურნეობის სამინისტროს დახმარებით მალე დავიწყებთ ინფორმაციის მოძიებას, რა პროცედურები უნდა გავიაროთ,”-ამბობს გიორგი ხატიაშვილი.
ნეტგაზეთის კითხვაზე, რატომ სურს ევროკავშირის ქვეყნებში გაიტანოს პროდუქცია, ფერმერი პასუხობს, რომ ეს არის სტაბილური ბაზარი, სადაც მყიდველს მწარმოებელი ენდობა. განსხვავებით პოსტსაბჭოური ბაზრისგან, სადაც ერთ დღეს შეიძლება იყიდონ, მეორე დღეს-არა. “ჩვენ ევროკავშირს შორეულ პერსპექტივაშიც ვუყურებთ და ვფიქრობთ, როცა იმ ბაზარზე დავმკვიდრდებით, წარმოების გაზრდასაც შევძლებთ”.
სოფლის მეურნეობის სამინისტროს საერთაშორისო ურთიერთობების დეპარტამენტის უფროსის, ხატია წილოსანის თქმით, ევროკავშირის ქვეყნებში ექსპორტის ზრდის ნაწილში სახელმწიფოს მთავარი ფუნქციაა საკანონმდებლო ბაზის მოწესრიგება და მეწარმეებისთვის სტანდარტებზე ინფორმაციის მიწოდება.
“ძირითადი გამოწვევა, რასაც ქართველი მცირე მეწარმეები აწყდებიან ევროპის ბაზარზე, ეს არის საკმარისი რაოდენობის ერთგვაროვანი პროდუქციის მიწოდება. ეს ნიშნავს, რომ ერთი სახეობის პროდუქტი, რომელიც უწყვეტად, ერთნაირი ხარისხით შეიძლება იქნას მიწოდებული ბაზარზე, არის რეალური გამოწვევა დღევანდელი ქართული წარმოებისთვის. პირობითად, თაფლი რომ ავიღოთ, თუ თაფლის ექსპორტი ევროკავშირის ბაზარზე დაიწყება, საჭიროა დამკვეთმა თაფლი უწყვეტად მიიღოს ისე, რომ ის იყოს ერთი და იგივე ოდენობისა და ხარისხის,”-აცხადებს წილოსანი.
EPRC-ის თანახმად, ერთგვაროვანი პროდუქციის პრობლემის დაძლევის ერთ-ერთი გზა, ბიზნესის გამსხვილების გარდა, კოოპერატივების და დარგობრივი ასოციაციების შექმნაა. ამასთან, კვლევაში წერია, რომ ქვეყანას არ აქვს შესაბამისი მოცულობის და სტანდარტის საექსპორტო პროდუქცია, ეს კი ექსპორტის ზრდას უშლის ხელს.
ეკონომიკური პოლიტიკის კვლევის ცენტრის შეფასებით, ფინანსური ხელმისაწვდომობა ექსპორტზე ორიენტირებული ბიზნესის მთავარი პრობლემაა, ხოლო ერთეული დახმარების პროექტები, როგორი აქტიურიც არ უნდა იყოს ისინი, ვერ მოახდენს ბიზნეს-გარემოზე გადამწყვეტ ზემოქმედებას. ექსპორტის მიმართულებით რეალური შედეგის მისაღებად, EPRC-ში მიაჩნიათ, რომ ქვეყანაში ფინანსური პოლიტიკა უნდა ემსახურებოდეს ბიზნეს-სესხების ხელმისაწვდომობის ზრდას და მათ გაიაფებას. ამისთვის კი აუციებელია იაფი საკრედიტო ხაზების მოძიება.
ნეტგაზეთის კითხვაზე, რატომ არ იზრდება DCFTA-ის პირობებში ექსპორტი და რატომ გვაქვს პირველ კვარტალში მნიშვნელოვანი კლება, წილოსანი პასუხობს, რომ სხვადასხვა პროგრამის მეშვეობით სახელმწიფო მცირე ბიზნესს ეხმარება, ხოლო თითოეული მეწარმე რომელ ქვეყანაში გაყიდის საკუთარ პროდუქციას, ეს მათი გადასაწყვეტია.
“თქვენ არასწორად აყენებთ საკითხს. მწარმოებელი იღებს გადაწყვეტილებას, სად გაყიდოს პროდუქცია. იმ შემთხვევაში იქნებოდა პასუხისმგებლობის დიდი წილი სახელმწიფოზე, ჩვენ რომ არ ვდგამდეთ წინმსწრებ ნაბიჯებს, რათა მეწარმეებს ჰქონდეთ საშუალება, გაყიდონ საკუთარი პროდუქცია. მაგალითად, მცენარეული წარმოშობის პროდუქტები შეუფერხებლად გადის ევროპის ბაზარზე, ასევე ძალიან აქტიურად იყიდება კენკროვანი კულტურები. სახელმწიფო სხვადასხვა პროექტის, მაგალითად, “დანერგე მომავალის” პროექტით მხარს უჭერს მეწარმეებს. ამ პროგრამაში კენკროვანი კულტურების მხარდაჭერა ხდება. შემიძლია გითხრა, რომ ნერგების ღირებულების 70% და წვეთოვანი სარწყავი სისტემის დამონტაჟების 50% ხარჯები [რასაც სახელმწიფო უფარავს], ნამდვილად არ არის მცირე რაოდენობა,”-ამბობს ხატია წილოსანი.
ეკონომიკური პოლიტიკის კვლევის ცენტრის დირექტორის მოადგილე ირინა გურული ამბობს, რომ მეწარმეებისთვის დსთ-ის ქვეყნებში ექსპორტი გაცილებით მატივია, რადგან იქ, ევროკავშირისგან განხვავებით, გარკვეული სტანდარტები არ მოეთხოვებათ, შესაბამისად, ვიღებთ ექსპორტის გაზრდილ მაჩვენებელს ყოფილ საბჭოთა რესპუბლიკებში.
“ევროკავშირის ბაზარზე ხშირად იყო ერთჯერადი ექსპორტი, შეგვიძლია ვთქვათ, ესპერიმენტული, თუმცა შემდეგ აღმოჩნდა, რომ იქ ფეხის მოკიდება რთულია და შემდეგ მწარმოებლები ისევ ტრადიციულ ბაზრებს უბრუნდებიან. ესეც შეიძლება იყოს პირველ კვარტალში (2019 წლის) ექსპორტის შემცირების მიზეზი. სახელმწიფოს პროგრამები მეწარმეებს უფრო მეტად უნდა ეხმარებოდეს DCFTA-ით განსაზღვრული სტანდარტების დანერგვაში. რაც შეეხება რუსეთზე ექსპორტდამოკიდებულების ზრდას, ამ ქვეყანასთან ეკონომიკური ურთიერთობების გაღრმავება პოლიტიკურ დამოკიდებულებას იწვევს,”-აცხადებს ირინა გურული.
ღრმა და ყოვლისმომცველი თავისუფალი სავაჭრო სივრცის შესახებ შეთანხმება
2014 წელს ხელი მოეწერა საქართველოსა და ევროკავშირს შორის ასოცირების შეთანხმებას, რომლის უმნიშვნელოვანესი ნაწილია ევროკავშირთან ღრმა და ყოვლისმომცველი თავისუფალი სავაჭრო სივრცის შესახებ შეთანხმება (DCFTA). DCFTA საქართველოს აძლევს საშუალებას, ეტაპობრივად მიიღოს ევროკავშირის შიდა ბაზრის ოთხი თავისუფლებიდან სამი: საქონლის, მომსახურების და კაპიტალის თავისუფალი გადაადგილება. საქართველოს 2017 წლიდან მიღებული აქვს მეოთხე − თავისუფალი გადაადგილების უფლება უვიზო რეჟიმის სახით. DCFTA-ის ფარგლებში ქართული წარმოშობის ყველა პროდუქტი გარკვეული პირობების (სურსათის უვნებლობისა და პროდუქტის უსაფრთხოების სტანდარტები) დაკმაყოფილების შემთხვევაში, ნულოვანი საბაჟო ტარიფით შედის ევროკავშირის ბაზარზე.