რა შეიცვლება რესპუბლიკური პარტიის საქმიანობაში თქვენი დანიშვნით, თუ გაქვთ უკვე მონიშნული მიმართულებები, სადაც პარტიის მიდგომები კორექტირებას საჭიროებს?

დიახ, თუმცა ეს არ არის მხოლოდ ჩემი გადაწყვეტილება. უკვე რამდენიმე წელია პარტიაში მუშაობს ჯგუფი ორგანიზაციული განვითარების სტრატეგიაზე. პირველადი ფორმა დოკუმენტს უკვე აქვს. ახლა მე, როგორც თავმჯდომარეს, და ეს ჯგუფიც ამ აზრზეა, დაგეგმილი მაქვს, რომ ამ დოკუმენტს პროექტის ფორმა მიეცეს და ადგილობრივ ორგანიზაციებსა და პარტიის კომიტეტში დაიწყოს მისი განხილვა.

რას ითვალისწინებეს ეს სტრატეგია კონკრეტულად?

აქ არის 7 ძირითადი მიმართულება. მაგალითად, ერთ–ერთია კომუნიკაციის გაუმჯობესება საზოგადოებასთან. დოკუმენტის შემუშავებაში გვეხმარება ჰოლანდიური ორგანიზაცია NIMD. მუშაობის დროს მსჯელობა იყო პარტიის სისუსტეებსა და ძლიერ მხარეებზე. ერთ–ერთ სისუსტედ გამოიკვეთა სწორედ კომუნიკაცია საზოგადოებსთან. ანუ საჭიროა მკაფიოდ გამოკვეთილი გზავნილების შემუშავება საზოგადოებისთვის. შეიძლება იყო ლიბერალური პრინციპების ერთგული, მაგრამ ამ ყველაფერს სწორი კომუნიკაცია სჭირდება საზოგადოებასთან. ის უამრავი ნეგატიური სტერეოტიპი, რაც პარტიაზე არსებობს: არაეროვნული, არაქართული, არარელიგიური, არატრადიციული – ეს ყველაფერი, რა თქმა უნდა, არასწორია და ჩვენ პარტიის წევრებმა ეს ვიცით, რადგან ჩვენ არანაკლები ქართველები ვართ, მაგრამ ამას სჭირდება სწორი ახსნა და საზოგადოებამდე მიტანა. მეორე მიმართულება არის მეტი ჩართულობა ადგილობრივი რაიონული ორგანიზაციების, ასევე, მნიშვნელოვანია პარტიაში სამოტივაციო სისტემის შექმნა. მოტივაციის ასამაღლებლად და კარიერული ზრდისთვის მექანიზმები ბევრ ევროპულ პარტიაში არსებობს და ამას დიდი მნიშვნელობა აქვს, იგივე ახალი სახეების მოზიდვის და ახალგაზრდების დაინტერესების თვალსაზრისით, რადგან ესეც ერთ–ერთი სტერეოტიპია, რომელიც პარტიაზე არსებობს, რომ თითქოს ეს არის დახურული სისტემა, ლიდერების გუნდი, რომელიც გახსნილი არ არის ახალი სახეებისთვის.

გენდერული თანასწორობის საკითხი არის თემა, რომელზეც თქვენ მუშაობდით ბიოლის ფონდის ეგიდით. როგორ ფიქრობთ, პოლიტიკაშიც გექნებათ ამ საკითხზე სამუშაო?

ქართულ პოლიტიკაში ეს პრობლემა დგას – ქალები არ არიან სათანადო დოზით წარმოდგენილი, ამიტომ ყველა პარტიას უნდა ჰქონდეს ინტერესი, რომ გაააქტიუროს ქალები. ჩვენ ვეცდებით, რომ ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნებისთვის გავააქტიუროთ ქალი ლიდერები ადგილებზე. ამ ეტაპზე ჩვენს 35–წევრიან კომიტეტში 10 ქალია. ჩვენს პარტიაში თითქოს ამის პრობლემა არ არის, თუმცა ეს არაფერს ნიშნავს, დელეგატების საერთო რაოდნეობის მხოლოდ 37% იყო ჩვენთან ქალი. ქალის როლის გაზრდა არის ის, რისიც მე ყოველთვის მჯეროდა, ბიოლის ფონდში მუშაობამდეც, იქ მუშაობის დროსაც და ახლაც.

“ქართულ ოცნებაში” რესპუბლიკელებთან ერთად შედიან სრულიად განსხვავებული პოლიტიკური იდეოლოგიის მქონე პარტიები. ეს ფაქტორი ხომ არ გიშლით ხელს თქვენი იდეების სათანადო რეალიზაციაში?

კოალიციაში მუშაობა უკვე გულისხმობს შეთანხმებებს და კომპრომისს. ყველა პარტია ახერხებდა თანამშრომლობას და საერთო გადაწყვეტილებამდე მისვლას. იყო სხვადასხვა სიტუაცია, იგივე მეჩეთთან [ჭელას მინარეთი] დაკავშირებული შემთხვევა, როცა რესპუბლიკურ პარტიას მოუწია განსხვავებული, კონკრეტულად პარტიის სახელით გაეკეთებინა განცხადება, რაც ვფიქრობ, რომ იყო სწორი გადაწყვეტილება და ამას კოალიციაში უთანხმოება არ მოჰყოლია. პირიქით, შემდეგი განცხადებები იგივე კოალიციის და თვითონ ივანიშვილის სახელით იყო ამ განცხადების გაგრძელებაც. ასეთ სიტუაციებში, როცა რომელიმე პარტიას ექნება იმის საშუალება და ძალა, რომ სიტუაციაზე იმოქმედოს რაიმე თვალსაზრისით, ეს უნდა გააკეთოს. კოალიციაში მუშაობა უკვე გულისმხობს იმას, რომ შესაძლოა რაღაცის დათმობა მოგიწიოს, მაგრამ ეს არ უნდა მოხდეს პრინციპების უარყოფის ხარჯზე, რასაც ჯერჯერობით ვახერხებთ და იმედია, მომავალშიც შევძლებთ. სურვილი, რომ კოალიცია შენარჩუნდეს, ყველა პარტიას აქვს. არანაირი საფუძველი არ არსებობს ვივარაუდოთ, რომ რომელიმე პარტიამ შეიძლება კოალიცია დაშალოს. მით უმეტეს, რომ წინ თვითმმართველობის არჩევნებია.

კოალიციის შექმნამდე პარტიას ხშირად ჰქონდა ხოლმე რეიტინგის (3,78% – 2008 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე) პრობლემები, როგორ აპირებთ რეიტინგის გაზრდას?

დავით უსუფაშვილმაც აღნიშნა ერთხელ, რომ ჩვენ ვერასდროს, ვიქნებით სუპერპოპულარული პარტია, იქიდან გამომდინარე, რა იდეებიც გვაქვს და რა გამოხმაურებაც ყოფილა საზოგადოებაში ამ აზრებზე. ამიტომ იმის ილუზია, რომ სუპერპოპულარული პარტია ვიქნებით და დიდი მხარდაჭერა გვექნება, არ უნდა გვქონდეს. ეს არა მხოლოდ რესპუბლიკური პარტიის სიტუაციაა, ყველა ლიბერალურ პარტიას ევროპაშიც აქვს მსგავსი სიტუაცია. ლიბერალურ პარტიებს ამიტომ ეძახიან პატარა პარტიებს დიდ კოალიციებში. ის, რომ 2008 წელს ჩვენი რეიტინგი იყო 3,8%, ეს განაპირობა ჩვენი ოპოზიციის საბჭოდან წასვლამაც, რაც ჩვენმა ამომრჩეველმა, ასე ვთქვათ, არ გვაპატია. გაყალბებაზეც, რასაც ადგილი ჰქონდა, ბევრს აღარ ვისაუბრებ. ახლანდელი სხვადასხვა  რეიტინგით, მაგალითად, IRI-ის და NDI-ის კვლევით, ნაჩვენებია პარტიის არა კოალიციური, არამედ ცალკეული რეიტინგი და ჩვენი რეიტინგი გაზრდილია 10–12%–მდე. უნდა მოხდეს ამის შენარჩუნება. უნდა იყო შენი ამომრჩევლის ერთგული იმით, რომ ამავდროულად იყო პრინციპების ერთგული და პოლიტიკური სიტუაციის მიხედვით არ უნდა შეცვალო შენი მიმართულებები. ეს არასდროს  გაუკეთებია რესპუბლიკურ პარტიას, რომელიც ყოველთვის თანმიმდევრული იყო. მე ვფიქრობ, სწორედ ის, რომ ვიყოთ მკაფიოები ჩვენს იდეოლოგიაში და პრინციპების ერთგულები, შეინარჩუნებს ჩვენს რეიტინგს და კომუნიკაციის გაუმჯობესებით ვეცდებით, რომ ეს რეიტინგი კიდევ უფრო გავზარდოთ.

2008 წლის საპარლამენტო არჩევნების წინ რესპუბლიკელების მიერ გაერთიანებული ოპოზიციის რიგების დატოვება გაიხსენეთ და თქვით, რომ არ გვაპატია ამომრჩეველმაო, ხომ არ თვლით, რომ შეცდომა იყო ის ნაბიჯი?

მე არ ვფიქრობ, რომ შეცდომა იყო. მე მაშინაც მომხრე ვიყავი, რომ დაგვეტოვებინა საბჭო.

აბა, ამომრჩეველი შეცდა, როდესაც ეს ნაბიჯი არ გაპატიათ?

ამომრჩეველი არ შეცდა. ხანდახან არის ხოლმე გადაწყვეტილებები, როცა პარტია საკუთარი ინტერესებიდან გამომდინარე არ მოქმედებს და მოქმედებს ქვეყნის ინტერესებიდან გამომდინარე. ეს საკუთარი ინტერესების ხარჯზე რესპუბლიკურ პარტიას ბევრჯერ გაუკეთებია და სწორედ ამიტომ ვარ ამ პარტიის წევრი.

თქვენ თვითონ საუბრობდით იმის შესახებ, რომ საზოგადოებაში არსებობს ერთგვარი ნეგატიური სტიგმა რესპუბლიკელებთან დაკავშირებით. ბიძინა ივანიშვილმაც გააკეთა თქვენს დასაცავად განცხადება და თქვა, რომ რესპუბლიკელებს ძალიან ხშირად ესხმიან თავს დაუმსახურებლადო. რა არის ამ ნეგატიური სტიგმის ჩამოყალიბების მიზეზი თქვენი აზრით?

საზოგადოებაში არსებობს გარკვეული ნეგატიური სტერეოტიპები, პოლიტიკურ ისტებლიშმენტშიც არსებობს ხოლმე ასეთი დამოკიდებულება. რთულია იმის თქმა, თუ რის გამოა ეს გამოწვეული, ალბათ, სეკულარიზმის მიმართულება, რაც აქვს პარტიას… სხვადასვა საკითხებია, რის გამოც საზოგადოების ნაწილს აქვს პროტესტის გრძნობა, იგივე კოჰაბიტაციის ერთ–ერთ მიზეზად რესპუბლიკელებს თვლიან…

უფრო მძიმე ბრალდებებიც არსებობს: ანტიეროვნულები და ასე შემდეგ…

დიახ. არაეროვნული, არარელიგიური, სოროსელები, ბევრი ასეთი [ბრალდება] არსებობს. თუმცა იმის მტკიცება, რომ ეს ასე არ არის, არ მგონია, რომ სწორი იყო.  მე ვფიქრობ, რომ ჩვენს იდეოლოგიურ პრინციპებზე უფრო მკაფიოდ საუბარია საჭირო და ამომრჩეველის თუ საზოგადოების ის ნაწილი იქნება ერთგული, რომელიც ხვდება ჩვენს პრინციპებს და მოსწონს ჩვენი მიმართულება. რა თქმა უნდა, სხვადასხვა აზრია საზოგადოეობაში და არიან პარტიები, რომლებიც უფრო მიმზიდველები არიან საზოგადოების ამა თუ იმ ნაწილისთვის. ჩვენ რა შეგვიძლია ასეთ სიტუაციაში?! სტერეოტიპების ნგრევა პარტიის კი არა, ბევრი სხვა სტერეოტიპის ნგრევის პრობლემა არის ადამიანებში. ჩვენ უბრალოდ უნდა ვიყოთ მყარი ჩვენს პრინციპებთან მიმართებაში და  თანმიმდევრულობას არ უნდა გადავუხვიოთ. ჩვენი თანმიმდევრულობა, ჩვენი ნაბიჯები და გადაწყვეტილებები აჩვენებს იმას, რომ ეს ასე არ არის, თორემ მე არავისზე ნაკლები ქართველი არ ვარ–მეთქი – ამის ძახილი არაფერს არ გვიზამს.

როგორ ფიქრობთ, მზად არის დღეს ამომრჩეველი იმ ლიბერალური მიდგომებისთვის, რასაც მათ რესპუბლიკური პარტია სთავაზობს?

რაღაც ნაწილი არის და ზუსტად ამიტომ გვყავს ის ერთგული ამომრჩეველი. არის იდეები, რომელსაც საზოგადოების უმრავლესობა სკეპტიკურად უყურებს. ეს ყოველთვის ასე იყო. რესპუბლიკური პარტია 1978 წელს შეიქმნა, როცა ალბათ არავის წარმოედგინა, რატომ უნდა ებრძოლა კომუნისტური პარტიის წინააღმდეგ. იქიდან მოყოლებული არის ისეთი პარტია, რომელსაც უმრავლესობა მხარს არასდროს უჭერდა და ხშირ შემთხვევაში ეს იდეები უმრავლესობისთვის წარმოუდგენელიც იყო, იგივე შევარდნაძის მმართველობის დროს. რესპუბლიკელები სააკაშვილთან ერთად მოვიდნენ ხელისუფლებაში, თუმცა ძალიან მალე დატოვა გაერთიანება იმის გამო, რაზეც პარტია ხშირად საუბრობდა, იგივე კონსტიტუციის დაჭრა, აჭარის სტატუსთან დაკავშირებით, აჭარის არჩევნების გაყალბებასთან დაკავშირებით… ეს იყო ის საკითხები, რის გამოც უთანხმოება მოხდა, თუმცა ბევრისთვის გაუგებარი იყო, ნაციონალური მოძრაობის სუპერპოპულარობის ტალღის დროს რატომ უნდა წასულიყო რომელიმე პარტია ამ გაერთიანებიდან. საბოლოო ჯამში, სწორედ კონსტიტუციის დაჩეხვამ და იმ ნაბიჯებმა მიიყვანა სააკაშვილის მთავრობა იქამდე, სადამდეც მივიდა, უბრალოდ, უფრო გვიან, ვიდრე ჩვენ გვეგონა.

რესპუბლიკური პარტიის ლიდერი ბრძანდებით და მინდა გკითხოთ, როგორია თქვენი პოზიცია კონსტიტუციური მონარქიის შესაძლო აღდგენასთან დაკავშირებით, რის შესახებაც საზოგადოებაში მიმდინარეობს დისკუსია მას შემდეგ, რაც პატრიარქმა გააკეთა განცხადება რამდენიმე წლის წინ.

ჩვენ ვართ საპარლამენტო რესპუბლიკის მომხრე და ამით ყველაფერია ნათქვამი. ამ დისკუსიისთვის, სიმართლე რომ გითხრათ, არც მიდევნებია თვალყური.