ბატონო გიორგი, გთხოვთ, გაიხსენოთ პირველად როდის იყავით ევროპაში და რა მიზნით?

1990-იანი წლები იყო, ვიყავი გერმანიაში პირადი ვიზიტით. ამ დროს გერმანია უკვე გაერთიანებულია. ეს ქვეყანა ქუთაისელებისთვის და ზოგადად, ქართველებისთვის იყო ევროპასთან ურთიერთობის პირველი ქვეყანა. ჩემი ძალიან ბევრი მეგობარი სწავლობდა და მუშაობდა გერმანიაში. უშუქო, ცივი, ნაცრისფერი და ბნელი საქართველოდან ჩასულისთვის ეს იყო სინათლის, სითბოს, პერსპექტივის, მომავლის და სიმშვიდის გამოხატულება. მახსოვს მაშინდელი ჩემი განცდა და სურვილი, რომ საქართველოსთვის დამდგარიყო ასეთი პერიოდი. ინსტინქტების დონეზე იყო ეს ყველაფერი და არა რაღაც ღრმა აზროვნების დონეზე, იმდენად თვალში საცემი იყო გარემოებები.

ყველაზე ნათლად მახსოვს ბრანდენბურგის ჭიშკარი და Berliner Dom – დიდი საკათედრო ტაძარი, რომელიც გოთიკურ სტილშია აშენებული. ამ ყველაფერმა ჩემზე დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა.

კიდევ რომელ ქვეყნებში ხართ ნამყოფი?

ნამყოფი ვარ ბრიტანეთში, ესპანეთში, საფრანგეთში, გერმანიაში, ჰოლანდიაში, ბელგიაში, პოლონეთში, ბევრ ქვეყანაში ვარ ნამყოფი.

ცოტა მოგვიანებით, ოჯახის წევრებთან ერთად, 5 დღე ვიყავი იტალიაში. რომმა ჩემზე მოახდინა წარუშლელი შთაბეჭდილება. ეს არის ხალისის, სიძველის და სიახლის საოცარი სინთეზი, მართლაც მსოფლიო დედაქალაქია და ეს მედიდურობა ჩანს.

თუ გქონიათ ერთი ქვეყნიდან მეორეში გადასვლის შემთხვევა? რა შეგრძნებები ახლდა საზღვრის უპრობლემოდ გადალახვას?

ორი თვის წინ კოპიტნარის აეროპორტიდან წასული ვიყავი და ვარშავა, ბრიუსელი, ბუდაპეშტი, ისევ ვარშავა და ქუთაისი დამიჯდა 92 ევრო. ძალიან კომფორტულია ეს ყველაფერი, მაშინ მივხვდი, რა აზრი აქვს ე.წ. ჩიპიან პასპორტს. რომლითაც უპრობლემოდ გადაადგილდები. გამოთქმა, რომ ევროპა ჩემი სახლია, უფრო ხელშესახები და რეალური გახდა ჩემთვის. თუმცა ამ სახლს თავისი პრინციპები და კანონები აქვს. სუსტებს არსად აქვთ განვითარების შანსი, თუმცა იმ საზოგადოებაში სუსტებს გადარჩენის და განვითარების მეტი შანსი აქვთ, ვიდრე იმ საზოგადოებაში, სადაც ჩვენ ვცხოვრობთ.

როგორია ევროპა, რა ახასიათებს მას, მის მოსახლეობას?

ევროპა არის საოცრად დიდი პასუხისმგებლობა საზოგადოების წინაშე სახელმწიფოს მხრიდან და მეორე, საოცრად დიდი პირადი და პერსონალური თავისუფლება. ადამიანები საკუთარი ცხოვრებით ცხოვრობენ და სხვას არ აწუხებენ, მაგრამ, ამავდროულად, ცხოვრობენ ისე, როგორც უნდათ და საჭიროდ როგორც თვლიან. საუბარი იმაზე, რომ ევროპა არ ცნობს ტრადიციებს, ტყუილია. ნებისმიერი ადამიანი, ვინც იქ ჩავა, თვითონ დარწმუნდება ამაში. ევროპა სუნთქავს საკუთარი წარსულით, ევროპა საკუთარი წარსულით სულდგმულობს, რადგან ისინი წარსულს ძალიან დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ. იგივე ბრიტანეთის შემთხვევაში ვისაუბროთ არატრადიციულობაზე, ყოველგვარ აზრს მოკლებული ქმედებაა.

ერთხელ ვარ ნამყოფი ვარშავაში, როდესაც შოტლანდია და პოლონეთის საფეხბურთო ნაკრებები თამაშობდნენ და მეორედ, იტალიაში ვარ ნამყოფი, როდესაც იტალიის და შოტლანდიის სარაგბო ნაკრებები თამაშობდნენ. თვალში მომხვდა კილტში გამოწყობილი შოტლანდიელები, რომლებიც თავიანთი საგვარეულო ატრიბუტებით გულშემატკივრობდნენ ნაკრებს. იმ ხალხს უთხრა, რომ ტრადიციებს პატივს არ სცემენ და გლობალიზაციის მსხვერპლი უწოდო, უაზრობაა.

პირადი ცხოვრების ხელშეუხებლობა ახსენეთ. მართალია, თქვენ პირველად ხართ პარლამენტის წევრი და მანამდე ქუთაისის თვითმმართველობაში მუშაობდით, მაგრამ “ნაციონალურ მოძრაობას” ხშირად ადანაშაულებენ, რომ მან შექმნა ფარული მიყურადების მანკიერი პრაქტიკა. დღესაც საუბარია იმაზე, რომ ეს პრაქტიკა არ შეწყვეტილა, ვიხილეთ “რუსთავი 2”-ში  დამონტაჟებული ფარული ვიდეოთვალი და ასევე, ამავე ტელევიზიის გადაცემა “განსხვავებული აქცენტების” მიერ გამოქვეყნებული მასალები. როგორ შეაფასებთ ფარული მიყურადების ტრადიციას, ამჟამინდელ სიტუაციას და გრძნობთ თუ არა პასუხისმგებლობას თქვენი გუნდის ხელისუფლებაში ყოფნის დროს ჩადენილ დარღვევებზე?

2009 წლიდან 2012 წლამდე იმ ფორმით, რა ფორმითაც მე ვიყავი ხელისუფლებაში, ნამდვილად არ მქონდა შეხების წერტილი ასეთ საკითხებთან და მინდა გითხრათ, რომ ბევრი ჭორი, რომელიც ფარულ მოსმენას შეეხებოდა, შევიტყვე 2012 წელს, რომელთა ნაწილიც არის მართალი, ნაწილი -გადაჭარბებული და უმეტესი ნაწილი არის მტკნარი სიცრუე, საზოგადოება სულ ცოტა ხანში დაინახავს ამას. იგივე ციხის კადრებთან დაკავშირებით, მე ნამდვილად ვიცი, რომ ეს დადგმული კადრებია, ამის შესახებ ლადო ბედუკაძეც საუბრობს, თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ჩვენს პენიტენციალურ სისტემაში ყველაფერი იყო რიგზე. ვიცი, რომ ხშირ შემთხვევაში აუტანელი მდგომარეობა იყო, რაზეც გარკვეულ პასუხისმგებლობას, მე, როგორც ხელისუფლების წევრი, ვგრძნობ. თუმცა აღსანიშნავია, რომ დღევანდელი მდგომარეობა არაფრით არის უკეთესი, ბევრ შემთხვევაში არის მძიმე. თუ იქ ძალმომრეობის მთავარ შემოქმედად გვევლინებოდა სისტემა და ყველამ უნდა იცოდეს, რომ ციხეში ყოფნა არ არის კომფორტთან გაიგივებული, ახლა უკვე ძალმომრეობის მთავარი დირიჟორი თავად ორგანიზებული დანაშაულებრივი სამყაროა.

პასუხისმგებლობა ყველამ უნდა ვიგრძნოთ და “ნაციონალური მოძრაობის” მთავარი დადებითი მხარე დღეს ის მწარე გამოცდილებაა, რომელიც ჩვენ შევიძინეთ. დღევანდელმა ხელისუფლებამ ვერ დაინახა ჩვენი შეცდომები და უფრო უხეშ შეცდომებსაც უშვებს. ამიტომ ის, რაც გუშინ იყო ჩვენი სუსტი მხარე, ის რაც იყო შეცდომა, ჩვენი ძლიერი მხარეა დღეს.

ზემოთ  ე.წ. ჩიპიანი დოკუმენტაცია ახსენეთ. უნდა ჰქონდეთ თუ არა მოქალაქეების ნაწილს პირადობის დამადასტურებელი  ალტერნატიული დოკუმენტის აღების შესაძლებლობა?

საპატრიარქომაც ობიექტური პოზიცია დააფიქსირა და თქვა, რომ არანაირ ეშმაკთან საქმე არ გვაქვს. ქრისტიანობის პრინციპი არის ის, რომ რწმენა და ფანატიზმი განსხვავდება ერთმანეთისგან. ქრისტიანობა ეს იყო პროგრესის, ცივილიზაციის განვითარების ყველაზე მნიშვნელოვანი ნიშნული მსოფლიოში და დღეს ის არავითარ შემთხვევაში უნდა გახდეს განვითარების ბარიერი. ადამიანები, რომლებსაც მიაჩნიათ, რომ წარსულისკენ სახის შებრუნება უფრო მნიშვნელოვანია და მორალურად გამართლებული ქმედებაა, ძალიან ცდებიან და ამ პოზიციით რწმენის წინაშეც სწორ საქციელს არ სჩადიან. მე ვერ ვხედავ ალტერნატიული დოკუმენტის არსებობის აუცილებლობას, მაგრამ თუ ვინმეს აქვს პრობლემა, ვერ ვხედავ საშიშროებას, რომ ასეთი დოკუმენტი აიღონ.

მე პირადად მაქვს ID ბარათი, ამავდროულად, აღმსარებელი ვარ, მყავს მოძღვარი, რომლისგანაც ზიარებასაც ვიღებ. მან იცის, რომ ეს ბარათი მაქვს და სხვებს რაში უშლის ხელს ID ბარათი, არ ვიცი. ამ საკითხზე ყურადღების ასეთი დონე მიგვანიშნებს, რომ განათლების დონე ასამაღლებელია.

გიორგი თევდორაძე

ევროკავშირთან დაკავშირებით არაერთი მოსაზრება ვრცელდება, რომელსაც სტერეოტიპი შეგვიძლია ვუწოდოთ. მაგალითად, ის, რომ ევროპა გარყვნილია, ან ის, რომ ათეიზმის ბუდეა. თქვენ რას ფიქრობთ ამ საკითხზე?

ევროპა არის კონტრასტების ქვეყანა. ცხოვრება ისეთია, რომ გარყვნილება და სისუფთავე, მიზანთროპია და ფილანტროპია გვერდიგვერდ არსებობენ. ევროპის უმეტესი ნაწილი, რაც მე მინახავს, არის კონსერვატიული, ოჯახურ და ზნეობრივ იდეალებზე აგებული. ჩვენ ირგვლივ მიმოვიხედოთ, შეიძლება ბევრი ადამიანი ეკლესიაში დადის, სანთელს ანთებს, მაღალ პიროვნულ და მატერიალურ ფასეულობებზე საუბრობს, მაგრამ აბსოლუტურად განსხვავებული მისწრაფებები გააჩნიათ. ფარისევლები ევროპაშიც არიან და საქართველოშიც, მაგრამ საუბარი იმაზე, რომ ევროპა გარყვნილია, ყოველგვარ საფუძველს მოკლებულია.

საზოგადოება თავისი ყოფითი კულტურით რამდენად ევროპულია?

შოთა რუსთაველი, რომელიც სპარსული პოეზიის გავლენას განიცდის და თუ ჩახედავ რუსთაველს, ნახავ, რომ ევროპული სუნთქვა ჯერ კიდევ რუსთაველში გვხვდება, რომელიც, ვიმეორებ, სპარსული პოეზიის გავლენას განიცდის. ჩვენი კულტურული მემკვიდრეობა, იგივე ლიტერატურული ნაწარმოებებით გაგრძელებული ევროპული კულტურის განუყოფელი ნაწილია. ქართული ხუროთმოძღვრება ბიზანტიური ხუროთმოძღვრების ნაყოფია და ვერ ვიტყვი, რომ მხოლოდ ნაყოფი, არამედ ბიზანტიური არქიტექტურის პარალელურად განვითარებული კულტურა, და დღეს ქართულ საზოგადოებაში არსებული საღი, ჯანსაღი და ჩვენთვის ორგანული ღირებულებები არის სწორედ ევროპული კულტურის ნაწილი. ჩვენ ძალიან შორს ვართ აზიიდან. იმ საზოგადოებაში, სადაც ქალის პატივისცემა ისტორიულად არსებობდა და სადაც ქალს ჰქონდა თავისი პატივსაცემი ადგილი, შეუძლებელია იყოს აზიური ცნობიერება.

ჩვენ ვართ ევროპულ კულტურაზე აღმოცენებული საზოგადოება, ევროპული ტრადიციებით. ჩვენ ვართ ამ ყველაფრის ერთგვარი ინტერპრეტირება, რადგან, პირველ რიგში, კავკასიელები ვართ, ჩვენი ეთნიკური და იდენტური მომენტებიც გავითვალისწინოთ, მაგრამ ისტორიულად უფრო მეტად ინტეგრირებული ვართ ევროპულ სამაყაროში, ვიდრე სხვები.

თქვენ ასახელებთ ფაქტებს ისტორიიდან და ამ ყველაფერს ტრადიციად ნიშნავთ, თუმცა დღევანდელი დღის წესრიგი მკვეთრად განსხვავებულია და “ნაციონალური მოძრაობაც” ხშირად აპელირებს იგივე რელიგიური ან სექსუალური უმცირესობების უფლებების დარღვევებზე.

კვაზი საზოგადოებას და ჩვენი საზოგადოების მანკიერ ნაწილებს არ ვთვლი ჩვენი საზოგადოების ორგანულ გამოხატულებად. ჩვენი საზოგადოების ნამდვილი სახე არის პროფესორი ჟორდანია, რომელმაც 1963 წელს პატარა გოგოს დაუთმო თავისი მაშველი რგოლი. დღესაც ასეა, ჩვენ ამ ყველაფრის ნაწილი ვართ და თუ გვინდა ისე წარმოვაჩინოთ, რომ მხოლოდ ტაბურეტმომარჯვებული მამაოები და საზოგადოებაა ქართული საზოგადოების სახე, ეს არის ძალიან მანკიერი და ცუდი პრაქტიკა. ჩვენი საზოგადოების სახე არის ექვთიმე თაყაიშვილი, რომელიც ამ ქალაქში ცხოვრობდა და ჩვენს ეროვნულ საგანძურს უფრთხილდებოდა, როცა საკუთარი პიჯაკიც არ ჰქონდა. სწორედ ეს არის ევროპული ცნობიერება, რომ შენ საზოგადოებრივს უფრო მეტ პატივს სცემ, ვიდრე პერსონალურს. ასეთი საზოგადოება ვიყავით და ვართ.

რაც შეეხება რეციდივს, როცა ადამიანს ფეხი სტკივა, მას ეს უფრო ახსენებს თავს, ვიდრე ჯანმრთელი ხელი, ცხვირი, ან ყური. ამიტომ ატკივებული ფეხი შეიძლება ჰქონდეს ჯანმრთელ ორგანიზმს, მაგრამ რჩება ხოლმე, და თუკი ასეთი ატკივებული რეციდივები გააჩნია ჩვენს საზოადოებას, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ საზოგადოებაც ასეთია. საზოგადოება უფრო მეტად ევროპული, ცივილური და სწორი პრინციპებით მოაზროვნეა.

ევროინტეგრაციის პროცესში რა საფრთხეს ხედავთ?

მხოლოდ დადებით საფრთხეებს. ძველი, მავნებლური შეხედულებები ნელ-ნელა დაიმსხვრევა, ვხედავ საფრთხეს, რომ მომავალ თაობებს უკეთესი განათლების მიღების საშუალება ექნებათ, ისინი პიროვნულად უფრო თავისუფალნი იქნებიან და ვხედავ იმის საფრთხეს, რომ საქართველო ეკონომიკურად უფრო ძლიერი და პოლიტიკურად უფრო თავისუფალი იქნება.

რუსეთის სახელმწიფოს ფაქტორზე რას იტყვით? ჩვენ ვხედავთ, როგორ ვითარდება მოვლენები უკრაინაში.

რუსეთი მნიშვნელოვანი ჯებირია, რომელიც განსაკუთრებით ბოლო ორი ათწლეულის განმავლობაში საქართველოს არ აძლევს თავისი ისტორიული ადგილის დამკვიდრების საშუალებას. საფრთხეს არ ვხედავ რუს ხალხში, არამედ რუსეთის სახელმწიფოში, დღეს არსებულ რუსულ იდეოლოგიაში.  

ამ საფრთხეებს ვხედავ, ვხედავ ჩვენი ქვეყნის სუვერენიტეტის დარღვევის საფრთხეებსაც, ოკუპანტ სახელმწიფოზე გვაქვს საუბარი და გული რაზეც მტკივა, არის ის, რომ ჩვენი საზოგადოების გარკვეული ნაწილი ზედმეტი გაგებით ეკიდება ამას და მათ აბსოლუტურად ნორმალურად მიაჩნიათ ის, რომ ვიღაცას შეიძლება შენი ქვეყანა ოკუპირებული ჰყავდეს და გულისტკივილით ვხედავ იმას, რომ ხელისუფლებასაც ზედმეტად შემრიგებლური პოზიცია გააჩნია ამასთან დაკავშირებით.

იმ პერიოდში, როცა ქუთაისის მერი იყავით, გარდა იმისა, რომ ადგილობრივი ბიუჯეტიდან ფინანსდებოდა ქუთაის–გაენათის ეპარქია, გარკვეული რაოდენობის მიწაც გადაეცით. რატომ აკეთებდით ამას?

ჩემი მერად ყოფნის პერიოდის ერთ-ერთი კეთილად და ლამაზად მოსაგონებელი ფურცელია ჩემი დამოკიდებულება ეპარქიისადმი. მინდა აღვნიშნო, რომ ქუთათელ-გაენათელის მხარდაჭერას და მის გარკვეულ კეთილგანწყობას მე პირადად ყოველთვის ვგრძნობდი, რაც ძალიან მაძლიერებდა და მაძლევდა საშუალებას, რომ უფრო თვითდაჯერებული ვყოფილიყავი ბევრ გადაწყვეტილებაში, რომელიც ქალაქის სასიკეთოდ იყო გამოტანილი. რა თქმა უნდა, ის რელიგია, რომელსაც მე ვიცნობ, პატივს ვცემ და ვცხოვრობ, არის პროგრესული, ცივილური და განათლებასთან და წინსვლასთან ასოცირებული. გარკვეულ საკითხებზე ადამიანებს არაერთგვაროვანი აზრი გააჩნიათ, სრული ჭეშმარიტება ერთი საგნის დანახვის დროსაც კი არ არსებობს, ამიტომ ვინ, როგორ აღიქვამს იმას, რაც დოგმაა ჩვენს რელიგიაში და ვინ, როგორ… მიმაჩნია, რომ მთავარი პრინციპი, რაც ჩვენს რელიგიას გააჩნია, არის ის, რომ გიყვარდეს მოყვასი შენი. მხოლოდ და მხოლოდ სიკეთის კეთების, ადამიანებისთვის ხელის გაწვდენის, საკუთარი ქვეყნისა და ხალხისათვის შენი მაქსიმუმის გაკეთების უფლება გეძლევა მართლმადიდებელ ქრისტიანს.

რაც შეეხება, მიწის გაცემას და ტაძრების მშენებლობას, ბედნიერი ვარ, რომ ჩემი მერობის პერიოდში ეს საქმე ძალიან ფეხმოდგმული იყო და თუკი მომეცემა შესაძლებლობა, რომ კვლავ ჩემზე იყოს დამოკიდებული ეს საკითხი, მე მხოლოდ და მხოლოდ მომხრე და ხელის შემწყობი ვიქნებოდი იმისა, რომ ჩვენი საზოგადოება იყოს მორწმუნე, ეკლესიური და მას ჰქონდეს სიკეთის კეთების და მოყვასის დახმარების შესაძლებლობა.

ალბათ, თქვენც გსმენიათ ბრალდება, რომ მეუფე კალისტრატე ხელისუფლებას და კონკრეტულად მიხეილ სააკაშვილს უჭერდა მხარს. შესაბამისად, საზოგადოების გარკვეული ნაწილი თვლიდა, რომ სხვადასხვა მიზეზებს შორის ერთ-ერთი მიზეზი ეპარქიის დაფინანსების სწორედ ეს იყო. რამდენად შეესაბამება ეს სიმართლეს?

მეუფე კალისტრატეს არ დაუმალავს თავისი შეხედულებები, თუმცა პოლიტიკაში არასოდეს ჩარეულა და მას ამ დამოკიდებულების საფუძველიც ჰქონდა იმიტომ, რომ ისტორიული და საშვილთაშვილო საქმე სწორედ მეუფე კალისტრატეს ლოცვა-კურთხევით და მაშინდელი პრეზიდენტის და “ნაციონალური მოძრაობის” ჩარევით აღსრულდა ქუთაისში, ეს არის ბაგრატის ტაძრის აღდგენა. მხოლოდ ეს ფაქტიც მოწმობს, რომ ერი და ბერი იმ დროს ერთად ვიყავით.

ქუთათელ-გაენათელი არის ადამიანი, რომელიც თავისუფალია ნებისმიერი პოლიტიკური თემებისგან და ის ყველაზე მლოცველია, როგორც ჩვენი სულიერი მამა, და ყველას მხარდამჭერი იქნება, ვინც რეალურ ნაბიჯებს გადადგამს ამ ქალაქისთვის, ამ მხარისთვის, ამ ქვეყნისთვის.

რაც შეეხება ბაგრატის ტაძარს, პატრიარქმა 2012 წლის 17 ივნისს განაცხადა, რომ სამუშაოები უნდა შეწყვეტილიყო, რადგან არსებობდა ტაძრის იუნესკოს კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლთა ნუსხიდან ამოღების საფრთხე.  ხოლო, 2013 წლის 18 ივნისს კულტურის სამინისტრომ განაცხადა, რომ ბაგრატი იუნესკოს სიას დატოვებდა.

ეს ყველაფერი იყო ინსინუაციები მაშინდელი ჩვენი პოლიტიკური ოპონენტების მხრიდან. სამწუხაროდ, საქართველოში არსებობენ პოლიტიკური ძალები, რომლებიც სპეკულაციისთვის ნებისმიერ თემას იყენებენ. რაც შეეხება ტაძარს, მისი პროექტი იტალიელმა არქიტექტორმა გააკეთა, ამ პროექტმა საერთაშორისო კონკურსში გაიმარჯვა, როგორც რესტავრაციის პროექტმა. იგი ჩვენი ეკლესიისთვის მისაღები იყო და ამას ცხადყოფს ის წირვა-ლოცვა, რომელიც აღევლინება ბაგრატის ტაძარში და ყველაფერი სხვა არის თითიდან გამოწოვილი თემა და იმ ადამიანების ფანტაზიის ნაყოფი, რომელსაც სჯერათ, რომ დღესაც ნაციონალური მოძრაობა უსმენს ხელისუფლებას და მედიას, და რომლებსაც მიაჩნიათ, რომ მიხეილ სააკაშვილი ბავშვებს ჭამდა და დღესაც მართავს ქვეყანას.

თქვენ ქუთაისელი ხართ და ქუთაისს რას მისცემს ასოცირების ხელშეკრულება?

ასოცირების ხელშეკრულება ქუთაისს მისცემს თავისი ევროპული ტრადიციების კიდევ უფრო განვითარების შესაძლებლობას და, რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, ქუთაისის მომავალი, მისი ეკონომიკის მთავარი მამოძრავებელი ძალა მდგომარეობს მის ტურისტულ ფუნქციაში. ასოცირების შეთანხმება და ზოგადად ევროპასთან ინტეგრაცია ნიშნავს მეტ ევროპელს ქუთაისში, რომელსაც შემოაქვს დოვლათი. გარდა ამისა, ბევრი ევროპელი აბსოლუტურად სხვა კულტურულ თუ გემოვნებით ღირებულებებს შემოიტანს ჩვენს ქალაქში, რომელიც ძალიან წაადგება ჩვენს მომავალ თაობას.

როდესაც შემოვა ევროკავშირთან ასოცირების შესახებ შეთანხმების ტექსტი პარლამენტში რატიფიცირებისთვის, მხარს თუ დაუჭერთ?

ჩვენ დავასრულებთ ჩვენი ქვეყნის განვითარების და  წინსვლის ერთ მნიშვნელოვან და ისტორიულ ეტაპს, როცა ასოცირების შეთანხმებას ხელს მოვაწერთ და ქართული ცნობიერებაში და სახელმწიფოებრივ ცხოვრებაში დაიწყება ახალი ეტაპი, როდესაც ჩვენ არა მარტო ასოცირების ხელშეკრულების დონეზე, არამედ ჩვენი საზოგადოების ქმედითი ნაბიჯების გადადგმის დონეზე უნდა ვიდენტიფიცირდეთ, უნდა ვინტეგრირდეთ, უნდა ვასიმილირდეთ ევროპულ კულტურაში.

საქართველოსა და ევროკავშირს შორის ასოცირების შეთანხმება უკვე პარაფირებულია და 27 ივნისს მხარეები ხელს მოაწერენ, რის შემდეგაც საჭიროა საქართველოს პარლამენტში ამ დოკუმენტის რატიფიცირება. “ნეტგაზეთმა” გადაწყვიტა შემოგთავაზოთ ინტერვიუების სერია საქართველოს პარლამენტის წევრებთან ევროპისა და ევროკავშირის შესახებ და მათი პერსონალური გამოცდილება და მოსაზრებები გაგიზიაროთ.