რამდენი ბავშვი იბადება საქართველოში სექტემბერში,  საშობაო მარხვიდან 9 თვის შემდეგ და  რამდენად აისახება მართლმადიდებელი მრევლისთვის სექსზე მარხვის პერიოდში დაწესებული შეზღუდვები  შობადობის მაჩვენებელზე?

ნეტგაზეთი  ქართული მართლმადიდებელი მრევლის ათამდე წარმომადგენელს გაესაუბრა. “მარხვის დროს სექსი აკრძალულია, რახან მარხვას ვიცავ, ამ წესსაც ვასრულებ” – უთხრეს მათ ნეტგაზეთს.

მართლმადიდებელი   მრევლის წევრების თქმით, ისინი მარხვის პერიოდში მეუღლეებთან სექსზე მხოლოდ მოძღვრის ნებართვის შემდეგ თანხმდებიან,  სხვა შემთხვევაში, ამბობენ, რომ  ეს ცოდვად ეთვლებათ და აკრძალულია.

“თითქმის ყველა მარხვას ვიცავ. ამ წესსაც – შეძლებისდაგვარად. ჩემი მეუღლე ჩემსავით მორწმუნე არ არის, ამიტომ მოძღვრის რჩევით, დათმობებზეც მივდივარ”, – ამბობს 25 წლის ეკა ვაშაკიძე, რომელიც ორი წელია დაქორწინებულია.

ეკას თქმით, მარხვის დროს მეუღლესთან დაშვებულ სექსუალურ კავშირს, როგორც ცოდვას, მისი მოძღვარი მიუტევებს.

“მოძღვარი ამბობს, რომ თუკი არსებობს იმის საშიშროება, რომ ქმარი სექსის გარეშე ვერ ძლებს და უფრო მძიმე ცოდვა დაიშვება, ანუ ის სხვა ქალისკენ გაიხედავს, აძლევს რეკომენდაციას, რომ მოიქცეს ისე, როგორც მეუღლეს უნდა. ასეთ დროს მოძღვარი საკუთარ თავზე იღებს ჩვენს ცოდვებს”, –ამბობს ეკა.

თბილისის ძველი სამების ეკლესიაში მსახური მღვდელი იოანე ამბობს, რომ წყვილებს ურჩევს,  მარხვის განმავლობაში  თავი შეიკავონ ნებისმიერი „ხორციელი სიამოვნებისგან“.

“საერთოდ, ქალებს უფრო არ უჭირთ სექსუალურ კავშირზე უარის თქმა. ხშირად არის შემთხვევები, როდესაც ქალებს ვურჩევთ, დაუშვან ცოდვა, რათა ქმარმა არ იმრუშოს სხვასთან”, – ამბობს ეკლესიის მოძღვარი.

კითხვაზე, ურჩევენ თუ არა ანალოგიურს კაცებს, წმ. ნიკოლოზის სახ. ეკლესიის წინამძღვარი მაქსიმე ჭანტურია ამბობს, რომ არა მხოლოდ კაცებს, ზოგადად, ახალგაზრდებს უჭირს თავის შეკავება და მისი აზრით, ეს ბუნებრივია.

“არარეალურია, ამდენი დღის მანძლზე ახალგაზრდებმა თავი შეიკავონ. თუმცა, თუ კანონიერი ცოლ-ქმარია, მათ მომაკვდინებელ ცოდვად სექსუალური კავშირი არ ეთვლებათ, რა თქმა უნდა. ძალიან ხშირია შემთხვევა, როდესაც მხოლოდ ერთი მეუღლეა მორწმუნე. ამ დროს მომაკვდინებელი ცოდვა მეუღლის ღალატი იქნებოდა”,  – ამბობს ეკლესიის წინამძღვარი.

მისი  თქმით, სასურველია, წყვილმა ზიარებამდე სამი დღით ადრე მაინც თავი შეიკავოს სექსუალური კავშირისგან, რათა ზიარება  მიიღოს. სხვა შემთხვევაში, როგორც ის ამბობს, ზიარების მეორე კვირისთვის გადადება მოუწევთ.

“ერთ მართლმადიდებელ ოჯახს ვიცნობ, უშვილობაზე მკურნალობდნენ, მათთვის საჭირო იყო ინტიმური ურთიერთობები და ჩვეულებრივად მარხვაშიც ნებადართული ჰქონდათ მოძღვრისგან სექსუალური კავშირი”, –ამბობს ნატა ყაზახაშვილი, ჩაჩავას სახელობის პერინატალური მედიცინისა და მეანობა–გინეკოლოგიის ინსტიტუტის გენერალური დირექტორის პირველი მოადგილე.

ამავე დროს, ყაზახაშვილი ფიქრობს, რომ ოჯახურ ურთიერთობებში მოძღვარი პოზიტიურ როლს ასრულებს, როდესაც ის ურჩევს წყვილებს, თუ როგორი ოჯახური ცხოვრებით უნდა იცხოვრონ:

“ვისურვებდი, რომ უფრო მეტად დავიცვათ მართლმადიდებლური წესები. თუ წყვილი ჭეშმარიტი რელიგიური წესით ცხოვრობს, მას იმის მოწოდება არც უნდა, რომ მარხვის დროს თავი შეიკავონ. თავიდან ოთხშაბათობით და პარასკევობით მაინც უნდა შეიზღუდოს ინტიმური ურთიერთობა“, – ამბობს  ჩაჩავას სახელობის პერინატალური მედიცინისა და მეანობა–გინეკოლოგიის ინსტიტუტის გენერალური დირექტორის პირველი მოადგილე ნატა ყაზახაშვილი.

“თუ ადამიანს რამდენიმე ათეული დღის განმავლობაში სექსი არ აქვს, ეს, რა თქმა უნდა, კარგი მოვლენა არ არის. მითუმეტეს, თუ მას რეგულარული სექსის მოთხოვნილება გააჩნია, ამან შესაძლოა დისრითმია გამოიწვიოს.  თუმცა, თუ  მარხვის დაცვა ადამიანის სულიერი მოთხოვნილებაა, მაშინ ეს მას არც უნდა უქმნიდეს პრობლემას. აქ ფსიქოსომატური მომენტია – როდესაც ფსიქოლოგიური ფაქტორები აისახება პირდაპირ ჯანმრთელობაზე. ამ შემთხვევაში ცალსახა პასუხი არ არსებობს. არც იმის თქმა შეიძლება, რომ მარხვების დროს თავშეკავება პრობლემებს ქმნის და არც ის, რომ პრობლემებს არ ქმნის. ეს ინდივიდუალურია”, –ამბობს სექსოლოგი პაატა სოფრომაძე ნეტგაზეთთან ინტერვიუში.

სოფრომაძეც აღნიშნავს, რომ კლინიკაში ისეთი  მოწრმუნე პაციენტი წყვილები ჰყავთ, რომლებისთვისაც პირდაპირი სამედიცინო ჩვენებაა რეგულარული სექსი.

“ასეთ შემთხვევაში ისინი მიდიან მოძღვართან და იგი აძლევს კურთხევას, ჰქონდეთ სექსი” , –ამბობს სექსოლოგი.

“ის, ვინც მოძღვართან მიდის და მამაოს ეკითხება, როგორ მოიქცეს, არ არის გათვითცნობიერებული. არც ერთ საეკლესიო კანონში არ წერია, რომ მღვდელს აქვს რაიმე უფლება, ჩაერიოს ადამიანის პირად ცხოვრებაში, შესაბამისად, დართოს, ან არ დართოს ცოლ–ქმარს სექსი. მათი ურთიერთობა კანონიერია და არანაირი ცოდვა არ არსებობს”, –ამბობს თეოლოგი კახაბერ კურტანიძე.

შობის 40-დღიანი მარხვა, 7-კვირიანი დიდი მარხვა, მარიამობის  2-კვირიანი, პეტრე-პავლობის რამდენიმეკვირიანი, რამდენიმე ერთდღიანი მარხვა და მარხვა ყოველ ოთხშაბათსა და პარასკევს – ჯამში, ყოველწლიურად, დაახლოებით, 180 დღეა წელიწადში, როდესაც მართლმადიდებელმა მორწმუნემ, ცხოველური საკვების მიღებაზე უარის თქმასთან ერთად, სექსუალურ კავშირებზეც, როგორც სიამოვნების მიღების საშუალებაზე, უარი უნდა თქვას.

თეოლოგ კახაბერ კურტანიძის თქმით, როდესაც ლოცვებში ქალწულობის  არსის განსაკუთრებულად წინ წამოწევა ხდება, ერთგვარ დამოკიდებულებას სექსის მიმართ ეს ფაქტორიც აჩენს.

 “ღვთისმშობლის შვიდი ეპითეტიდან სამი – მარადქალწულს  გულისხმობს. შესაბამისად, ადამიანს უჩნდება დანაშაულის გრძნობა. ნებართვის აღებით კი  გამოდის, რომ  მარხვის პერიოდში ქმარს ნებდება. ეს არასწორია, რადგან სექსი აქტზე მეტია, აქ არის მოფერებაც, ორგაზმიც და ა.შ. პავლე მოციქული ამბობს: კი, შეეცადეთ რამდენიმე ხნით შეიკავოთ თავი, მაგრამ არა დიდხანს. ასე რომ, წელიწადში ამდენი დღის განმავლობაში მარხვის ამგვარად დაცვა არასწორი მიდგომაა”, – ამბობს იგი.

თუმცა, მართლმადიდებელი  მღვდლების უმრავლესობა მარხვის დროს სექსუალურ კავშირებს ცოდვად მიიჩნევს და ამიტომაც მარხვების პერიოდში ჯვრისწერაც აკრძალულია.

მარხვების დროს ჯვრისწერა და ბავშვების ჩასახვა რუსეთში,  2009 წელს, ეკატერინბურგის არქიეპისკოპოსის სატელევიზიო დაგმობის საფუძველი გახდა.

რუსულ სოფლებში ხანდაზმული მოსახლეობა ზედმიწევნით აკვირდებოდა ახალგაზრდა წყვილების შვილების დაბადების თვეებს, რათა გამოერკვიათ, ვინ დაუშვა ცოდვა მარხვის პერიოდში. “დამნაშავეები” სოფლის მოსახლეობის გაკიცხვას და დაცინვას იმსახურებდნენ – ეს ერთ-ერთი კვლევის ანალიზია, რომელიც რევოლუციამდელი რუსეთის მოსახელობას ეხება.

საქართველოში მსგავსი კვლევა, რომელიც დაადგენდა მაგალითად, მორწმუნე მოსახლეობის რამდენი პროცენტი მარხულობს, არ არსებობს, თუმცა საზოგადოებრივი აზრის 2009 წლის ბარომეტრის  მიხედვით, საზოგადოების მიერ დასახელებული ღირებულებების პრიორიტეტებიდან ერთ-ერთ მოწინავე ადგილზე არის მორწმუნეობა. საკუთარი ცხოვრების მნიშვნელოვან მხარედ ოჯახისა და სამსახურის შემდეგ კი რელიგია დასახელდა.

იმის გამო რომ კვლევის მთავარი ფოკუსი მორწმუნეობა და  მისი ხარისხი არ ყოფილა,  რთულია იმაზე მსჯელობა საქართველოში, სადაც არსებული მონაცემებით მოსახლეობის 83% მართლმადიდებელია, რეალურად, რამდენია მორწმუნე და რამდენი იკავებს თავს მარხვის პერიოდში სექსისგან.

ასევე არ არსებობს კვლევა მარხვების გავლენაზე შობადობის მაჩვენებელზე, თუმცა საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახურის მონაცემით, შობადობის მაჩვენებლები  იკლებს მარხვის დღეებიდან ცხრათვიანი ციკლის პერიოდში. მარხვებიდან ცხრა თვის შემდეგ, სხვა თვეებთან შედარებით, დაახლოებით, 400–500 ბავშვით ნაკლები იბადება.

2009 წლის მონაცემის მიხედვით, თუ აღდგომის მარხვიდან (მარტი-აპრილის პირველი ნახევარი)  ცხრა თვის შემდეგ დაახლოებით 4 900 ბავშვი დაიბადა, აღდგომის მარხვის დამთავრებიდან ცხრა თვის შემდეგ – 5 400.

ნატა ყაზახაშვილი, ჩაჩავას სახელობის პერინატალური მედიცინისა და მეანობა-გინეკოლოგიის ინსტიტუტის გენერალური დირექტორის პირველი მოადგილე ამბობს, რომ ეს ტენდენცია 1990-იანი წლებიდან გამოიკვეთა.

“მარხვებიდან ცხრა თვის შემდეგ შობადობის კლების ტენდენცია შეინიშნება, თუმცა მცირედით და მას შობადობის ზოგად ტენდენციაზე გავლენის მოხდენა არ შეუძლია”, – ამბობს ყაზახაშვილი.