რისი მომასწავლებელია და რას ნიშნავს რუსი სამხედროების მხრიდან ე.წ. სასაზღვო ბანერის კიდევ ერთხელ გადმოწევა?
ეს არის თავხედური, ცინიზმით აღსავსე საქციელი რუსეთის საოკუპაციო ჯარის. ეს არის ნამდვილი მცოცავი ანექსია და საოკუპაციო არეალის გაფართოება, რაზედაც აუცილებლად უდნა იყოს ძალიან მძაფრი, ძალიან მკაცრი საერთაშორისო რეაქცია. ასეთივე მძაფრი და მკაცრი რეაქცია უნდა იყოს საქართველოს ხელისუფლების და საერთოდ, ყველა პოლიტიკური ძალის მხრიდან.
ახალ “საზღვრის აღმნიშვნელ” ბანერთან რამდენიმე ათეულ მეტრში ნავთობსადენია გაყვანილი და ახლოს არის მაგისტრალი. თქვენი აზრით, რუსეთის მიზანი ტერიტორიის ამ ნაწილის “საკუთარ საზღვრებში” მოქცევაა?
რასაკვირველია, მათ ძალიან კარგად იციან, არის მნიშვნელოვანი სტრატეგიული ობიექტი და უნდათ, რომ ნავთობსადენი მოაქციონ ოკუპირებულ ტერიტორიაზე და გამოიყენონ ძალიან სერიოზულ ბერკეტად.
უნდა არსებობდეს თუ არა სათადარიგო გეგმა, რომ იგივე ნავთობსადენი გადავიდეს მაგისტრალის მეორე მხარეს და ყველაზე ცუდ შემთხვევაში არ აღმოჩნდეს ე.წ. ახალი საზღვრის შიგნით?
მე მიმაჩნია, რომ ასეთი სტრატეგიული მნიშვნელობის ობიექტი უნდა იყოს ყველანაირად დაცული და არსებობდეს სათანადო ვარიანტი. პირველ რიგში, უნდა შემოწმდეს ამ მილის გამტარუნარიანობა და მუშაობა. აქედან გამომდინარე, იმაში, რომ სათადარიგო ვარიანტები არსებობდეს, მე ვერაფერ ცუდს ვერ ვხედავ. პირიქით, ეს სტრატეგიული ობიექტის დაცვისათვის აუცილებელია. ამ შემთხვევაში, გეგმის აშკარად გამჟღავნება და შეგუება იმ საკითხთან, რომ ეს მილი მოხვდა ოკუპირებულ ტერიტორიაზე და შეიძლება საფრთხეს წარმოადგენდეს და შეიძლება ის ბერკეტად იყოს გამოყენებული, მიმაჩნია, რომ არასწორია. ეს გარკვეულწილად შეიძლება წამახალისებელიც კი აღმოჩნდეს საოკუპაციო რეჟიმისთვის, რომ კიდევ უფრო მეტი ტერიტორია მიითვისოს.
დილით ჟურნალისტებმა საპროტესტო აქცია გამართეს ოკუპირებულ ტერიტორიაზე. მედიის წარმომადგენლებმა “საზღვრის აღმნიშვნელი” ბანერი ჩამოხსნეს და ხევში გადააგდეს. ხომ არ ჩაითვლება ეს ერთგვარ პროვოკაციად და შეიძლება თუ არა ადგილობრივებს დამუქროთ საფრთხე ამის გამო?
ყველას გამოხატვის თავისი ფორმა აქვს. ჩვენც მოვედით იმისთვის, რომ პროტესტი გამოვხატოთ და თუკი ჟურნალისტებიც ცდილობენ, რომ მათთვის ეს ფორმა არის მისაღები, ეს მათი უფლებაა. პროვოკაცია არის ის, რასაც ჩვენ რუსები გვიკეთბენ. უფრო სწორად, პროვოკაცია კი არ არის, ეს არის აბსოლუტურად მიუღებელი რამ საერთაშორისო სამართლის ნებისმიერი მუხლის მიხედვით. აქედან გამომდინარე, ამ ფონზე აღარაფერია პროვოკაცია. არ არის ღირსეული საქციელი ის, რომ შენს საკუთარ ტერიტორიაზე გიყენებენ ბანერს, რომელსაც აწერია, რომ ის არის სხვა, არარსებული სახელმწიფოს საზღვარი.
ადგილობრივები ამბობენ, რომ ბანერის მოხსნა მათაც შეეძლოთ, თუმცა ასევე საუბრობენ იმ საფრთხეებზე, რომელიც შეიძლება ამ ქმედების გამო რუსი სამხედროებისგან იყოს მოსალოდნელი. არსებობს გარკვეული შიშის ფაქტორი და ყვებიან იმ შემთხვევებზე, როდესაც მათი თანასოფლელები გადაჰყავდათ ე.წ. სამხრეთ ოსეთის ტერიტორიაზე და ჯარიმის გადახდის შემდეგ ათავისუფლებდნენ.
ჩვენ გვინდა, რომ გავიზიაროთ მოსახლეობასთან ერთად მთელი ეს წუხილი. ხოლო რაც შეეხება მოსახლეობის დაცვას, ეს არის საქართველოს ხელისუფლების ამოცანა. პირველი რიგში, სწორედ ეს უნდა გაკეთდეს, რომ ეს ხალხი იყოს დაცული და არა მხოლოდ მათი საკუთრება. მართალია ეს ხალხი, როდესაც ამბობენ, რომ იყო გატაცების ფაქტები და მათ ამის გამო ეშინიათ. ერთადერთი პასუხი ამაზე არის სწორედ ის, რომ ჩვენი სახელმწიფო უნდა იყოს უფრო ძლიერი და უნდა იყოს დაცული მოსახლეობა. სხვათა შორის, ერთ-ერთი, რაც აუცილებელია ამ შემთხვევაში, არის იმ გეგმების განხორციელება, რომელიც ჰქონდა ირაკლი ალასანიას საქართველოს თავდაცვისუნარიანობის ამაღლების კუთხით.
გასაგებია, რომ ყველა ადამიანს აქვს გამოხატვის თავისუფლება, თუმცა, როგორც სოფელ წითელუბნის და ხურვალეთის მოსახლეობა ამბობს, ეს ჟურნალისტების საქმე არ იყო. როგორ ფიქრობთ, თუ ე.წ. საზღვრის აღმნიშვნელი ბანერის ამოღება იყო საჭირო, ეს ვინ უნდა გაეკეთებინა და ვისი მოვალეობა იყო პირველ რიგში?
მოვალეობა… ძალიან რთლი სათქმელია ახლა ეს, მაგრამ კიდევ ერთხელ ვამბობ – ყველას აქვს პროტესტის გამოხატვის თავისი ფორმა. ამ ბანერზე მანამდე იყო გაკრული ასევე პლაკატები და იყო წარწერები გაკეთებული. ვიღაცამ ამოგლეჯვა გადაწყვიტა და ეს ჟურნალისტებმა გააკეთეს. ყველას აქვს პროტესთის თავისი გამოხატულების ფორმა. ეს იყო მათი უფლება და გააკეთეს – გამოხატეს პროტესტი, როგორც უნდოდათ. ჩვენც პროტესტის გამოხატვის სხვა ფორმა გვაქვს: მოვიტანეთ ტრანსპარატები, ჩვენ გვინდა, რომ ხალხს შევხვდეთ, ვესაუბროთ და მათ დავუდასტუროთ ჩვენი თანადგომა.