ახალი ამბებიკომენტარი

მზად ვარ “ქართულ ოცნებასთან” სათანამშრომლოდ – ინტერვიუ ზაალ უდუმაშვილთან

19 ოქტომბერი, 2017 • 5660
მზად ვარ “ქართულ ოცნებასთან” სათანამშრომლოდ – ინტერვიუ ზაალ უდუმაშვილთან

გთავაზობთ ინტერვიუს “ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის” თბილისის მერობის კანდიდატთან, ზაალ უდუმაშვილთანრომელსაც მიმდინარე პოლიტიკურ მოვლენებსა და მის ზოგიერთ საპროგრამო პრიორიტეტზე ვესაუბრეთ:

უკრაინიდან დაბრუნების შემდეგ თქვენ თქვით, რომ შეხვდით მიხეილ სააკაშვილს და გქონდათ მერობის კანდიდატობის შეთავაზება. ამასთან, ამბობთ, რომ შემდეგ არ გქონიათ კომუნიკაცია სააკაშვილთან და პარტია სრულად დამოუკიდებელია. მაშინ რა საჭირო იყო თქვენი შეხვედრა სააკაშვილთან, რომელსაც “ნაციონალურ მოძრაობაში” თანამდებობაც კი არ უჭირავს?

კონსულტაციები თავიდან დაიწყო პარტიის ლიდერებთან, პოლიტსაბჭოს წევრებთან, გაცილებით ადრე, ვიდრე მე უკრაინაში წავიდოდი. განვიხილავდით ჩემს სავარაუდო კანდიდატურას თბილისის მერის პოსტზე, ამაზე მიდიოდა საუბარი დიდი ხნის განმავლობაში. თუმცა კიევში ჩასვლა და მიხეილ სააკაშვილთან გასაუბრება ჩემი ინიციატივა იყო, არ დაგიმალავთ. მე მაინტერესებდა მისი პოზიცია. ის, რომ იგი უშუალოდ არ არის ჩართული პარტიულ ცხოვრებაში, არ ნიშნავს იმას, რომ ის დისტანცირებულია პარტიისგან. ის არის ამ პარტიის ლიდერი და ასე იქნება ყოველთვის. ის არის ამ პარტიის დამფუძნებელი და ლიდერი. შესაბამისად, მე მაინტერესებდა მისი მოსაზრება, როგორც ამ პარტიის ლიდერის, ამ ყველაფერთან დაკავშირებით რამდენად იზიარებდა ის ჩემს კანდიდატურად დასახელების იდეას, თვითონ როგორ უყურებდა ჩემს კანდიდატურას. ჩემთვის ყოველთვის საინტერესოა მიხეილ სააკაშვილის მოსაზრება სხვადასხვა საკითხებზე. ბუნებრივია, ის არის ძალიან ფართო მასშტაბის მქონე პოლიტიკოსი და შეიძლება სულ სხვაგვარად უყურებდეს და აღიქვამდეს პოლიტიკურ მოვლენებს, ვიდრე მე და ჩვენ აღვიქვამთ.

მიხეილ სააკაშვილს რომ ეთქვა, რომ არ მოსწონს თქვენი კანდიდატურა, ამას გავლენა ექნებოდა თქვენს გადაწყვეტილებაზე?

რომ ეთქვა, რომ არ იზიარებს ჩემს კანდიდატურას, დავფიქრდებოდი რაღაც- რაღაცებზე. პირველ რიგში, ვიკითხავდი, რატომ? არგუმენტებს მოვისმენდი და იმის მიხედვით მივიღებდი გადაწყვეტილებას, თუმცა აქ ჩვენ იმდენად არ გვისაუბრია ჩემს კანდიდატურაზე, რადგან, როგორც კი ჩავედი, მივხვდი, რომ ისიც თანახმა იყო. ჩვენ უბრალოდ ვისაუბრეთ, როგორ უყურებდა ზოგადად თვითმმართველობის არჩევნებს. მაინტერესებდა მისი მოსაზრებები და ეს საკითხები გავიარეთ ძალიან ზოგადად და ზედაპირულად, ზედმეტი კონკრეტიკის გარეშე. კონკრეტიკა ხდებოდა აქ, თბილისში, გარკვეულ დეტალებზე. მხოლოდ ეს იყო იქ ჩასვლის მიზეზი. ჩამოსვლის შემდეგ აქ გაგრძელდა კონსულტაციები პოლიტსაბჭოსთან და შემდეგ გამოვაცხადე გადაწყვეტილება.

თქვენ ერთ-ერთ ვიცემერად წარადგინეთ ხატია დეკანოიძე, რომელიც სააკაშვილთან ერთად უკრაინაში პოლიტიკურ თანამდებობას იკავებდა, რატომ შეაჩერეთ არჩევანი მასზე?

ჩრდილოვანი კაბინეტის დაკომპლექტებისას ჩემი მთავარი სახელმძღვანელო იყო კომპეტენცია, ყოველგვარი იმ ფიქრის გარეშე, ვინ უფრო ახლოსაა მიხეილ სააკაშვილთან, ვინ დისტანცირებულია და, ზოგადად, არის თუ არა პარტიის წევრი. ეგ საერთოდ არ იყო ამოსავალი წერტილი. მთავარი იყო კომპეტენცია. ხატიას წლებია ვიცნობ, მე კარგად ვიცი, რა გააკეთა მან ზოგადად. პოლიციის სფეროში ძალიან ბევრი რეფორმა საქართველოში უკავშირდება ხატიას სახელს და ძალიან ბევრი რეფორმა უკავშირდება მის სახელს ასევე უკრაინაში. როდესაც ასეთი გამოცდილების ადამიანი შენ გვერდით დგება, ეს მხოლოდ პატივია. მერიაში ვაპირებ სერიოზულ რესტრუქტურიზაციას და რეფორმების გატარებასაც, თბილისის მერია უნდა გახდეს ყველაზე მოქნილი სტრუქტურა. პრობლემებს ჩვენ ვერ დავძლევთ თბილისში, თუ პრობლემები თავად გვექნება მერიაში. ასეთი რესტრუქტურიზაციის პროცესში ისეთი გამოცდილი კადრი, როგორც ხატია დეკანოიძეა, მხოლოდ დამეხმარება. გარდა ამისა, ხატიას აქვს კონკრეტული მიმართულება, მარჯვენა სანაპირო. მე დავყავი ტერიტორიულ ერთეულებად თბილისი- მარჯვენა, მარცხენა და ძველი თბილისი.

ასევ მინდა გკითხოთ მეორე ვიცემერობის კანდიდატზე, ნიკა ვაჩეიშვილზე, რომელიც ძველი თბილისის მიმართულებას უხელმძღვანელებს. ნიკა ვაჩეიშვილს უკავშირდება ყველაზე ხმაურიანი შემთხვევა ბაგრატის ტაძართან დაკავშირებით, რესტავრაციის შემდეგ ძეგლი იუნესკომ სიიდან ამოიღო. ეს ფაქტი არ იყო დაბრკოლება, როდესაც მასზე აკეთებდით არჩევანს?

არა. ნიკოლოზ ვაჩეიშვილის სახელს იმდენი გაკეთებული უკავშირდება საქართველოში… თუ ავიღებთ ისტორიული ძეგლების რეაბილიტაციას ბოლო წლებში, რაც საქართველოში განხორციელდა, მათი უმეტესობა სწორედ ნიკოლოზ ვაჩეიშვილის სახელს უკავშირდება, ამაზე უკეთეს კანდიდატურას მე ვერც ვიპოვიდი ვერსად და არც მიფიქრია, სიმართლე რომ გითხრათ, სხვაზე.

გაგახსენდათ ბაგრატის ტაძრის შესახებ იუნესკოს გადაწყვეტილება, როდესაც ვაჩეიშვილის კანდიდატურას განიხილავდით?

ეს ფაქტი, რა თქმა უნდა, არსებობს, თუმცა ამ ფაქტზე კიდევ სხვა რამაა. ალბათ, საქართველოს ხელისუფლებას სწორად რომ ებრძოლა ამ ტაძრისთვის, სწორი აქცენტირება გაეკეთებინა და არ მიეტოვებინა ეს საკითხი მხოლოდ იუნესკოს იმედზე, შესაძლოა ეს გადაწყვეტილება მიღებული არ ყოფილიყო. ასეთი გადაწყვეტილებები მუდმივად იყო და იუნესკოსთან მუდმივად იყო ხოლმე პრობლემები, მაგრამ იყო ყოველთვის იუნესკოსთან მუშაობა.

თავად ტაძრის რესტავრაციის პროცესში გაკეთდა კულტურული მემკვიდრეობის ნუსხიდან მის შესაძლო ამოღებაზე პირველი განცხადებები ჯერ კიდევ წინა ხელისუფლების დროს, მაგრამ ტაძრის რესტავრირება ისე დასრულდა, როგორც დღესაა…

აზრთა სხვადასხვაობა იყო მაშინაც. კი, გასაგებია, გაკეთდა ის, რაც გაკეთდა, თუმცა ამ შემთხვევაში, ჩემი გადმოსახედიდან ნიკოლოზ ვაჩეიშვილს ეს ჩრდილს ვერ მიაყენებს იმიტომ, რომ კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, მის სახელს უკავშირდება უამრავი გაკეთებული საქმე საქართველოში…

ერთი ასეთი წარმატებული მაგალითი რომ დაგვისახელოთ, როგორი უარყოფითი მაგალითიც ბაგრატის ტაძარია.

ახლა წარმოიდგინეთ, ნიკოლოზ ვაჩეიშვილი წლების განმავლობაში იყო ძეგლთა დაცვის სააგენტოს ხელმძღვანელი, თქვენ იხსენებთ ბაგრატის ტაძარს, მაგრამ რომ ავიღოთ ნუსხა, რაც სააგენტომ იმ პერიოდში გააკეთა, ეს ათეულობით რესტავრირებული ძეგლია საქართველოში.

თქვენ ერთ-ერთ გადაცემაში თქვით, რომ შორს ხართ იმ აზრისგან, “თბილისელი აუცილებლად 9 თაობით თბილისელი და მეტეხის ძირიდან წამოსული უნდა იყოს. ყველა, ვინც თბილისში ცხოვრობს, თბილისელია”, მაგრამ ვაკის მაჟორიტარობის კანდიდატის წარდგენისას ხაზი გაუსვით იმას, რომ ის სამი თაობით ვაკელია, რატომ? ეს ორი განცხადება არ მოდის წინააღმდეგობაში?

შეიძლება პოლიტიკურად არასწორად იქნა გაგონილი. ის კი არ არის აუცილებელი, მართლა ხოხბის შთამომავალი იყო. როდესაც ვამბობ, რომ მე თბილისში დავიბადე და გავიზარდე, ნიშნავს იმას, რომ მე კარგად ვიცი ეს ქალაქი, ბავშვობიდან ვიცნობ ამ ქალაქს და შესისხლხორცებული მაქვს.

მე 10 წელია აქ ვცხოვრობ, თბილისში და კარგად ვიცნობ ამ ქალაქს, მათ შორის პრობლემებსაც…

გასაგებია, მესმის, შეიძლება 20 წელი ცხოვრობდე და არ იცოდე ეს ქალაქი, ესეც ხომ არის? ამიტომ მოხდა აქცენტირება. მე არსად არ მიცხოვრია ამ ქალაქის გარდა და კარგად ვიცი ეს ყველაფერი. რაც შეეხება სამ თაობა ვაკელს, ზუსტად ეს იყო. ვაკეში ცხოვრობდნენ სულ და ვაკე მათთვის ძალიან მნიშვნელოვანი უბანია. ვაკე კოტემ (იოსელიანმა) ძალიან კარგად იცის, ვაკის გარდა არსად უცხოვრია. შესაბამისად, სულ ვაკეშია და პრობლემები იცის კარგად. ეს იყო აქცენტი და ის კი არა, რომ ვაკის მაჟორიტარი აუცილებლად სამი თაობა ვაკელი უნდა იყოს.

ვიცემერობის კანდიდატები მარჯვენა და მარცხენა სანაპიროების მიხედვით წარადგინეთ, არ ფიქრობთ, რომ ასე იმ ურბანულ დაყოფას შეუწყვეთ ხელი, რაც თბილისში არსებობს და ერთ ნაწილს ცენტრად, მეორეს კი პერიფერიად მოიაზრებს?

პირიქით, აქ ძალიან ბევრი დადებითი მხარეა. მაშინ ეგრეა ძველი თბილისიც, ასე დავყავით ჩვენ. პირველ რიგში, ეს ემსახურება თვითმმართველობის ორგანოების დეცენტრალიზაციას, ეს არის ძალიან სწორი და კარგი ნაბიჯი, თბილისს ერთი მერი კი არ ეყოლება, არამედ ოთხი. ყველა მხარეს თავისი მერი ეყოლება, რომელიც უშუალოდ იქნება პასუხისმგებელი. ზუსტად მაგიტომ გადაიდგა ეს ნაბიჯი, რომ აღარ იყოს დაჩაგრული მარცხენა სანაპირო მარჯვენა სანაპიროსგან, მარცხენა სანაპიროს ყოველთვის ნაკლები ყურადღება ექცეოდა. ახლა მარცხენა სანაპიროს ეყოლება თავისი მერი, რომელიც იზრუნებს მარცხენა სანაპიროზე.

აქვე გკითხავთ თქვენი გუნდის წევრის ნიკა მელიას კითხვის შესახებ, რომელიც წინა არჩევნებში იყრიდა კენჭს თბილისი მერად. როდესაც მან მაშინდელ კანდიდატს და დღევანდელ მერს დავით ნარმანია ჰკითხა, რამდენი ხანია რაც თბილისში ცხოვრობდა, ამ შეკითხვას კორექტულად მიიჩნევთ?

ალბათ, ეს კითხვა ზუსტად იმის მანიშნებელი იყო, რამდენად იცნობთ ზოგადად ქალაქის პრობლემებს, რამდენად იცნობს ქალაქის მერი ქალაქის პრობლემებს.

დიდი ხანია დავით ნარმანია თბილისში ცხოვრობდა, მუშაობდა…

თქვენ ისეთ კითხვას მისვამთ, ეს კითხვა სჯობს ნიკას დაუსვათ, თუმცა აქ მხოლოდ ის იყო ჩადებული, რომ ქალაქის პრობლემებს რამდენად კარგად იცნობს [დავით ნარმანია]. დიდხანს უნდა ცხოვრობდე ამ ქალაქში, რომ ეს ქალაქი კარგად იცოდე, ეს ფაქტია.

რამდენ ხანს?

მე მგონი 2-3 წელი ამისთვის საკმარისი არაა და ტელევიზორიდან არ უნდა იცოდე მხოლოდ ქალაქის პრობლემები.

“ნაციონალური მოძრაობის” გაყოფის შემდეგ ყოფილი მერი გიგი უგულავა აღმოჩნდა სხვა გუნდში, რომლის სახელთანაც დაკავშირებულია ის გამოწვევები, რომლის წინაშეც დღეს თბილისია- იქნება ეს, პარკირება, მშენებლობები თუ სხვა. უგულავას დისტანცირება იმ გუნდისგან, რომელიც დღეს მხარს გიჭერთ, ეს თქვენს კანდიდატურაზე როგორ აისახება? გაყოფის პროცესს როგორ აფასებთ?

თავად გაყოფის დეტალებს ვერ ჩავუღრმავდები, მაშინ ამ პარტიასთან ასოცირებული არ ვიყავი, თუმცა ფაქტია, რომ დღეს ჩვენ მივიღეთ თვისობრივად ახალი “ნაციონალური მოძრაობა” გაყოფის შემდეგ. როდესაც მე სამი თვის წინ პირველად მოვხვდი შიდაპარტიულ სხდომებზე, სადაც ვიხილავდით რაღაც საკითხებს, ხუმრობით ვეუბნებოდი, რომ ზედმეტი დემოკრატიაა პარტიაში, ასეც არ შეიძლება. ეს, რა თქმა უნდა, ხუმრობით. ახლა არის პარტია, რომელიც გადაწყვეტილებებს იღებს ძალიან ფართო კონსენსუსით, ბევრი ადამიანის ჩართულობით. რა თქმა უნდა, ეს პარტიისთვის კარგია. მე ვთვლი, რომ პარტიისთვის კარგი როლი ითამაშა.

რაც შეეხება გიგი უგულავას, ბუნებრივია, მის სახელს უკავშირდება გარკვეული პრობლემები, მაგრამ სამართლიანობისთვის უნდა ითქვას, რომ თბილისის საუკეთესო მერი, ბოლო წლები რომ ავიღოთ, გიგი უგულავა იყო. თბილისში რაც გაკეთდა, ყველაზე მეტი გაკეთდა სწორედ გიგი უგულავას დროს. რა თქმა უნდა, ამავე დროს იყო შეცდომები დაშვებული და არაერთი შემიძლია ჩამოვთვალო, თუმცა ამას ვერ ვუყურებ, ჩემზე რამდენად შეიძლებოდა გავლენა ჰქონოდა. ამ კონტექსტში არ განვიხილავ.

თქვენ არ იღებთ პასუხისმგებლობას იმ შეცდომებზე და ძალიან მწვავე ბრალდებებზე, რომელიც “ნაციონალური მოძრაობის” მმართველობას უკავშირდება და ამბობთ, რომ თქვენ არავინ გეუბნებათ მადლობას იმ მიღწევებისთვის, რაც ასევე ამ პარტიას უკავშირდება. თქვენი გადაწყვეტილება, არ გახდეთ პარტიის წევრი, არის თუ არა მცდელობა დისტანცირდეთ “ნაციონალური მოძრაობის” წარსულთან?

მე რომ გავმხდარიყავი პარტიის წევრი, მაინც არ ავიღებდი პასუხისმგებლობას. შეცდომების აღიარება, მათზე საუბარი – ეს ერთი მიმართულებაა, მაგრამ პასუხისმგებლობის აღება – ეს მეორე საკითხია, მე ღიად ვისაუბრებ ყველა იმ შეცდომაზე, რომელიც პარტიამ დაუშვა, მაგრამ ის, რაშიც მე მონაწილეობა არ მიმიღია, იმაზე პასუხისმგებლობას ვერ ავიღებ.

აპირებთ თუ არა პარტიაში გაწევრიანებას?

ეს იყო კონკრეტული ნაბიჯი, ასე ვთქვათ, ასეთი სტრატეგია შევიმუშავეთ ჩვენ ერთობლივად და პარტიაც დამეთანხმა ამაში. რაც შეეხება პარტიაში გაწევრიანებას, ამას უკვე არჩევნების შემდეგ… ახლა სხვაზე არც ვფიქრობ არაფერზე. თუმცა ჩემი მომავალი  რომ დაუკავშირდება ამ პარტიას …

საუბარი დავიწყოთ სოციალური დაპირებებით, სოციალურად დაუცველებს  200 000 ქულამდე ჰპირდებით 50-ლარიან დანამატს და ამას იმ დაზოგილი 100 მილიონით აპირებთ, რომელიც ბიუროკრატიის შემცირებით დაგრჩებათ. თანამშრომლების შემცირებას გულისხმობთ?

არა, ეს არ არის უბრალოდ თანამშრომლების შემცირება…

უფრო კონკრეტულად რომ განგვიმარტოთ, რას აპირებთ და როგორ? რა იცით დღევანდელი ვითარების შესახებ და როგორ შეცვლით?

უპირველესად ეს არის ზედმეტი ხარჯების შემცირება მერიაში იმიტომ, რომ დღეს მერია თავის თავს ახარჯავს ძალიან ბევრ ფულს. სწორედ ამას ვგულისხმობ, როდესაც ვამბობ, რომ ბიუროკრატიული მექანიზმები უნდა შემცირდეს, ჩვენ არ უნდა ვხარჯოთ საკუთარ თავზე ამდენი ფული. შემცირებას რაც შეეხება, ბუნებრივია, რაღაც დოზით იქნება, “მკვდარი სულები” მერიაში აღარ იქნებიან, ამის პირობას ვიძლევი.

თქვენ ზუსტად იცით, რომ დღეს არიან “მკვდარი სულები”? დღეს ხომ მერიაში არ ხართ?

რაღაც ინფორმაციაზე მიმიწვდება ხელი. მერიის ყველა სტრუქტურა რომ ავიღოთმ 5 000-ზე მეტი ადამიანია დასაქმებული. თვითონ მერიაში 2 000 ადამიანია შტატიანი თანამშრომელი, მაგრამ მეორე საკითხია შტატგარეშე თანამშრომლები, რომლებიც კიდევ ერთი ამდენია, ოღონდ ამ შტატგარეშე თანამშრომლებზე არავის მიუწვდება ხელი. ეს არის ნახევრად გასაიდუმლოებული ინფორმაცია, გვარებს და სახელებს ვერ გაიგებთ, საკრებულოს დეპუტატებსაც არ აძლევენ ამ ინფორმაციას.

არიან ნამდვილად?

კი, ოფიციალურად დოკუმენტებში გაფორმებული არიან, წერია ხელფასი ადამიანის, რა თანამდებობა უკავია და სახელი და გვარი არ წერია. აქ არიან ადამიანები, რომლებსაც მერზე გაცილებით მაღალი ხელფასები აქვთ დანიშნული, მაგრამ რისთვის იღებენ, ვერ გაიგებ. მე ამაზე ვსაუბრობ, რომ გაურკვეველი ადამიანები, რომლებიც იმისთვის არიან, რომ თვის ბოლოს ხელფასი ჩაერიცხოთ ბარათზე და ისინი არავის უნახავს არც ერთ უწყებაში, ბუნებრივია, აღარ იმუშავებენ. მერიაში ჩვენ თუ არ დავამყარეთ წესრიგი და მერია თუ არ გახდა მოქნილი უწყება, ვერანაირ ხარჯებს ვერ გაუძლებს. თბილისში წესრიგის დამყარება უნდა დავიწყო მერიაში წესრიგის დამყარებით. მერია უნდა იყოს მოქნილი უწყება, მათ შორის მე ვგეგმავ, გამგეობა საერთოდ გავაუქმო, ეს არის დუბლირებული ფუნქციებით აღჭურვილი უწყება. რასაც მერია აკეთებს, იგივე ფუნქციები აქვს მინიჭებული გამგეობას და პრაქტიკულად გამოუსადეგარი უწყებაა. გამგეობების ნაცვლად იქნება 32 სერვის-ცენტრი საქართვლოში, როგორც პატარა იუსტიციის სახლი ერთი ფანჯრით, საიდანაც ელექტრონულად მიიღებთ ინფორმაციას და აღარ დაგჭირდებათ ამდენი ბიუროკრატიული საფეხურების გავლა.

ზალიკო უდუმაშვილი

როდესაც საუბრობთ ნეპოტიზმზე და კორუფციაზე მერიაში, რომლის აღმოფხვრასაც გვპირდებით ამომრჩეველს, კონკრეტულად შეგიძლიათ გვითხრათ, რა ნეპოტიზმის მაგალითებზე საუბრობთ ან რა კორუფციაზე?

შეიძლება გვარები ზეპირად არ მახსოვდეს, მაგრამ შემიძლია მოგაწოდოთ ათეულობით გვარი, რომლებიც კონკურსებზე ჩაიჭრნენ და მაინც დასაქმდნენ მერიაში, თან მარტო კი არ დასაქმდნენ, ოჯახის წევრებიანად დასაქმებული არიან- ცოლი, ქმარი, შვილი. იმიტომ, რომ ვიღაცის ნათესავია, მერე რა, თუ კონკურსში ჩაიჭრა.

როდესაც კორუფციის აღმოფხვრაზე საუბრობთ, ანუ სამართალდამცველებს ჩართავთ ამ საკითხში, ისინი დაიწყებენ კორუფციული სქემების გამოძიებას? თუ როგორ აპირებთ ამასთან გამკლავებას?

მერიას გააჩნია შიდა აუდიტი, გენერალური ინსპექცია, უამრავი უწყება გააჩნია მერიას, რომელსაც შეუძლია, რომ მოიკვლიოს ეს ფაქტები. ნეპოტიზმის ფაქტები და ისეთი ფაქტები, რომლებიც პირდაპირ კორუფციასთანაა დაკავშირებული, ეს აღარ უნდა იყოს. მაგალითისთვის, ათეულობით ხელშეკრულებაა გაფორმებული მერიაში ტენდერების გარეშე, პირდაპირი ხელშეკრულების გზით. ყველაფერი იხსნება გადაუდებელი აუცილებლობით, მიუხედავად იმისა, რომ სამი თვის შემდეგ სჭირდებათ რაღაცები, მაინც ამბობენ, რომ ეს არის გადაუდებელი საჭიროება. ამით ათეულობით მილიონს კარგავს თბილისის ბიუჯეტი, უბრალოდ, იფლანგება. ეს ხომ ბადებს ეჭვს, რომ კორუფციის მიზეზით ხდება. რა საჭიროა პირდაპირი წესით შესყიდვა, როდესაც შეგიძლია გამოაცხადო ტენდერი. შესაბამისად, კითხვები ჩნდება.

თქვენი პროგრამის უდიდესი ნაწილი მიმართულია ხარჯვითი კომპონენტის გაზრდაზე: ტრანსპორტის მიმართულებით, სოციალური მიმართულებით, გარემოს დაცვის მიმართულებით, მაგრამ არაფერი წერია ეკონომიკაზე, დასაქმებაზე, ამ მიმართულებით რას აპირებთ?

ეს თანხა, რასაც მე ვიძახი, უკვე დათვლილია 826 მილიონზე, რომელიც აქვს მერიას. როდესაც მე ვსაუბრობ, რომ ბიუროკრატიიდან გამოვათავისუფლებ, ეს ხომ დამატებითი 100 მილიონია, რომელიც არ დევს ამ ბიუჯეტში; როდესაც ვსაუბრობ, რომ პირდაპირი წესით აღარ იქნება შესყიდვები, დამატებით 70 მილიონი თავისუფლდება აქედან. ესეც ემატება ბიუჯეტს. თუმცა მე ვიძახი, რომ თბილისის ბიუჯეტი არის ცოტა. ჩემი პროგრამა დათვლილი მაქვს 826 მილიონზე, მაგრამ რეალურად ეს ცოტაა დედაქალაქისთვის, მინიმუმ მილიარდიანი ბიუჯეტი უნდა ჰქონდეს, რომ მოერიოს იმ პრობლემებს, რაც მას გააჩნია. მე ვფიქრობ, რომ დედაქალაქი დაჩაგრულია ამ შემთხვევაში.

ეს პირდაპირ არ წერია, რომ ამდენ ადამიანს დავასაქმებ. ჩემი მიზანი ნამდვილად არ არის, რომ რაც შეიძლება ბევრი ფული ვხარჯო სოციალური მიმართულებით. ეს, რა თქმა უნდა, თავიდან უნდა დავიწყო იმიტომ, რომ ელემენტარულად დავეხმარო იმ ადამიანებს, ვისაც ყველაზე მეტად უჭირს, თორემ მთავარი ამოცანა არის, რომ ამ ადამიანებმა, საბოლოო ჯამში, თვითონ არჩინონ საკუთარი თავი და არა მერიის დახმარებაზე იყვნენ დამოკიდებული.

მასშტაბური ინფრასტრურქტურული პროექტები, რომლებიც არის გაწერილი, ეს არის სწორედ დასაქმების მთავარი მექანიზმი. ბევრი ოპონენტი იძახის, რომ ეს არის დროებითი დასაქმების საშუალება, ეს გზა დამთავრდება, მერე რა? არა, ეს არის დროებითი, რომელსაც მოჰყვება შემდეგი მუდმივი. თუნდაც შემოვლითი რკინიგზის პროექტი და ის გზა, რომელიც არის, მხოლოდ ამ მშენებლობაზე საქმდება 6 000 ადამიანი. ის გზა რომ დამთავრდება, ამ 10-კილომეტრიან მონაკვეთს, წარმოიდგინეთ, რამხელა დამატებითი ინფრასტრუქტურა სჭირდება- ეს იქნება ბენზინგასამართი სადგურები, საკვები ობიექტები, სასტუმრო. ამ 10-კილომეტრიან მონაკვეთს ხომ სჭირდება ეს ინფრასტრუქტურა?! აქ კიდევ დამატებითი და მუდმივი სამუშაო ადგილები ჩნდება. ასე იქნება ბევრგან, მათ შორის თბილისის ისტორიულ ნაწილში.

გეგმაში მაქვს, რომ ახალი ისტორიული ცენტრი უნდა გაჩნდეს თბილისში, ტურისტები რომ ჩამოდიან, სად მიდიან? შარდენი, აბანოთუბანი, განახლებული “პლეხანოვი”, როდესაც მაგალითად მთელი სოლოლაკი არის ისტორიული უბანი. აქ უკვე უნდა შემოვიდეს ბიზნესი. ამ თანხებს თბილისის მერია ვერ აწევს, ბიზნესთან უნდა დაიწყოს მოლაპარაკება და უნდა დავაინტერესოთ, რომ ამ უბანში ჩაიდოს ინვესტიცია, როგორც გაკეთდა “კალაუბანი”, “შარდენი”, ასევე უნდა გაკეთდეს სოლოლაკი, რომელიც ასევე იქნება ტურისტული მიზიდულობის ცენტრი.

NDI-ის კვლევის მიხედვით, ყველაზე პრიორიტეტულია თბილისის მოსახლეობისთვის ტრანსპორტი, საცობი, პარკირება. საზოგადოებისთვის ცნობილია თქვენი გუნდის პროგრამის შესახებ. თქვენ, პირველ რიგში, გეგმავთ ავტოპარკის განახლებას (ახალი ავტობუსების შეძენას), ნაკლებად აქცენტირებთ, მაგალითად, ტრამვაიზე, მთლიანად უარს არ ამბობთ, მაგრამ ამბობთ, რომ დასათვლელია ეს და მოსაფიქრებელია ამის შესახებ, რატომ ხართ სკეპტიკური ტრამვაის მიმართ?

იდეა ძალიან მომწონს, აქ საქმეა ფინანსებში. ეს არის ძვირი. ანუ აქ ჩვენ თუ მოვიძიეთ დამატებითი ფინანსები, რა თქმა უნდა, ორი ხელით მზად ვარ, რომ გაკეთდეს. ყოველ შემთხვევაში, მე აუცილებლად ვიფიქრებ, ტრამვაი იქნება თუ სხვა რაიმე საშუალება იქნება, იმ უბნების მიერთებას მეტროსთან, რომლებიც დღეს მეტროს ვერ უკავშირდება. ეს არის ამ შემთხვევაში მთავარი. ტრამვაიზე ფიქრი რომ დავიწყოთ… მე არ ვფიქრობ, რომ ტრამვაიმ უნდა იაროს დედაქალაქის ცენტრში, სადაც ისედაც გადატვირთული მოძრაობაა, აქ, ცენტრში ტრამვაიმ რომ იაროს, სულ გაიჭედება ყველაფერი, ანუ რთულია.

მე ვფიქრობ, რომ ტრამვაი უნდა იყოს მეტროსადგურების გაგრძელება. მაგალითად, ლილოს დასახლება რომ მიუერთდეს იმ მეტროს სადგურს, რომელიც ბოლოს არის. აი, დიღმის მოსახლეობა რომ მიუერთდეს დიდუბის მეტროს. აქ ამაზე ვფიქრობ მე. ოღონდ ეს როგორი სახით იქნება, ეს იქნება ტრამვაი, ეს იქნება მიწის ზედა მეტრო, როგორც არის ლივერპულში, არ არის გამორიცხული. ჩვენ ავარიდებთ თავს გვირაბების თხრას, რაც ყველაზე ძვირია. ამაზე ფიქრი შეიძლება და უნდა დავიწყოთ ამაზე მუშაობა, თუმცა ეს პროგრამა შეგნებულად არ მაქვს გაწერილი, ვინაიდან ეს არის ძალიან ძვირი და დაკავშირებულია დამატებითი ფინანსების მოძიებასთან.

კანდიდატები საუბრობენ იაფი სესხების, გრანტების მოძიებაზე, თქვენ არ ეთანხმებით ამ გზას?

ამ სესხებსაც აქვს გარკვეული ლიმიტი და ზღვარი. არ შეიძლება თბილისი დავახრჩოთ კრედიტებში. ისედაც ბევრი სესხი აიღო ბოლო წლებში თბილისმა. ეს ავტობუსებიც სესხით შემოყვანილია.  კარგია ძალიან, უნდა იყოს. მე ვფიქრობ, უნდა გაგრძელდეს ავტობუსების შემოყვანა, რომ რაღაც ზღვარზე, რაც ქალაქს სჭირდება, გავიდეთ. ასე რომ, სესხების აღება რაღაც დოზით მოგვიწევს, თუმცა ეს უნდა იყოს გონივრული სესხები, რომ შემდეგ დიდ ტვირთად არ დააწვეს ქალაქს.

თქვენი პროგრამის თანახმად გეგმავთ, რომ ააშენოთ 7 ახალი ესტაკადა, 3 ხიდი- ავტომაგისტრალი, 2 გვირაბი, არსებობს მოსაზრება, რომ ესტაკადები და მაგისტრალები ქალაქს ვერ განტვირთავს საცობებისგან, თქვენ რატომ არჩიეთ ამ გზით წასვლა?

მე არ ვთვლი, რომ ეს ესტაკადები პრობლემას მოაგვარებს.

გმირთა მოედანზე სულ საცობებია.

კი, მესმის, მთავარ კვანძად იქცა და სულ საცობია. ეს ესტაკადები საშუალებას მოგვცემს გარკვეულწილად გადავანაწილოთ ავტომობილების ნაკადი. თბილისში ავტომობილების ოდენობას ვერაფრით ვერ შეამცირებ, საშიშროება არის, რომ ოდენობა კიდევ გაიზრდება. ჩვენ უნდა ვიზრუნოთ, რომ ოდენობა არ გაიზარდოს. ამიტომ არის საჭირო, რომ საზოგადოებრივ ტრანსპორტზე გადავსვათ, რა თქმა უნდა, კომპლექსურად უნდა მივუდგეთ საკითხს. არც ესტაკადები და არც საზოგადოებრივი ტრანსპორტი ცალკე პრობლემას არ გადაწყვეტს. ეს ორი მიმართულება თუ ერთად არ განვავითარეთ, ვერ ავიცილებთ საცობებს. ახალი ესტაკადები საჭიროა,  თბილისი ვერ ერევა მანქანების  ნაკადს, ვერ ატარებს, ამიტომ არის აუცილებელი გონივრული გზები, რომელიც განტვირთავს ქალაქს. რატომ წერია გენერალურ გეგმაში, რომ 11 ხიდი არის საჭირო, ხომ სჭირდება რეალურად თბილისს 11 ხიდი?!

ეს, ალბათ, 4 წლის ვადაზე არის გაწერილი, თუმცა  მაინც ძალიან დიდ ფინანსებთან უნდა იყოს დაკავშირებული. თუ გაქვთ დაანგარიშებული, დაახლოებით რამდენი შეიძლება დაჯდეს? ეყოფა ამას  თბილისის ბიუჯეტი?

150 მილიონი არის წელიწადში ინფრასტრუქტურული პროექტებისთვის  გამოყოფილი, ეს რომ გავამრავლოთ 4 წელიწადზე, საკმაოდ დიდი ბიუჯეტი გამოდის, რომელიც ამ პროექტებს თავისუფლად აწევს.

ასევე მინდა გკითხოთ “სითი პარკზე”, ყველა კანდიდატი საუბრობთ, რომ ამ კომპანიასთან დადებული ხელშეკრულება შეცდომაა…

ჯოკერივით გახდა “სითი პარკი” კანდიდატებისთვის.

რა პირობებით უნდა დადებულიყო ხელშეკრულება, სწორი ხელშეკრულება როგორი იქნებოდა?

სწორი ხელშეკრულება იქნებოდა: სითი პარკს უნდა ჰქონოდა ვალდებულება, მოეწყო თბილისში 2-3 ან 5- ეს მოლაპარაკების საგანი იყო- მიწისქვეშა, მიწისზედა საპარკინგე ადგილები და ამაში ჩაედო ინვესტიციები. “სითი პარკი” დღეს კაპიკ ფულს არ ხარჯავს.

არა, ბიუჯეტში შეაქვს დიდი თანხა.

რაც შეაქვს, გაწერილია, კი, გასაგებია. მაგრამ იმაზე მეტი ხომ მიაქვს?! კი, გასაგებია, კომპანია უნდა მუშაობდეს მოგებაზე, მაგრამ როდესაც შენ არაფერს ავალდებულებ კომპანიას  და მარტო ფიქრობ გამდიდრებაზე, ეს არის შენთვის  წამგებიანი. ნებისმიერი კომპანია დათანხმდებოდა, სწორად გამართული მოლაპარაკებებით და რაღაც შეღავათებზე წასულიყო თბილისის მერია თავის მხრივაც. შეიძლებოდა კომპანიასთან მოლაპარაკება, რომელიც ჩაერთვებოდა პარკირების სისტემის მოწესრიგებაში. ასეთი რაღაც არ მინახავს, რომ ინვესტიცია ნული იყოს.

ახლა თბილისში 3 ან 5 ქვედა და ზედა პარკინგი რომ იყოს, არ იქნებოდა თბილისში პარკირების პრობლემა?

ყოველი შემთხვევისთვის, რაღაც ნაწილს ხომ განტვირთავდა, რაღაცით ხომ უნდა დაგვეწყო. ყველა ვსაუბრობთ, რომ თბილისში საჭიროა ახალი საპარკინგე ინფრასტრუქტურა. ამას წლებია ვიძახით, ეს არის გამოსავალი ქალაქის განსატვირთად. მეტი გამოსავალი არ არსებობს, არ მოგონილა სხვა.

როდესაც ივანიშვილისთვის მიწისქვეშა საპარკინგე ადგილის გადაცემის შესახებ მიმდინარეობდა დისკუსია და მთავრობა ამბობდა, რომ ის ქმნის მიწისქვეშა საპარკინგე ადგილს, ამ თემის შესახებ დისკუსიების დროს ითქვა, რომ საპარკინგე ადგილები არ არის მაინცდამაინც მნიშვნელოვანი პარკირების საკითხის მოსაგვარებლად…

ეს მნიშვნელოვანი არ არის იმიტომ, რომ ის ამას არ აკეთებს (საპარკინგე ინფრასტრუქტურას) ჩემთვის და თქვენთვის, ის ამას აკეთებს სასტუმროსთვის.

დამატებითაც ხომ აკეთებს…

30 ადგილს? 30 ადგილს აძლევს. არა, ვერ დაგეთანხმებით ვერანაირად [რომ საპარკინგე ადგილებს უმნიშვნელო ეფექტი ექნება] იმიტომ, რომ კარგად მოწყობილმა საპარკინგე ინფრასტრუქტურამ შეიძლება დაიტიოს 300 ავტომობილი. წარმოიდგინეთ, 300 ავტომობილი ქუჩაზე რომ დადგეს, მთელი ქუჩა უნდა გადაავსონ, როცა შეგიძლია, რომ ეს მანქანები ერთ შენობაში მოაქციო. ეს ძალიან დიდი შეღავათია ქალაქისთვისაც. 10 ადგილია თბილისში შერჩეული პარკინგის ინფრასტრუქტურისთვის.

და ამ ათივე ადგილზე საპარკინგე ადგილების აშენება დაევალება კომპანიას?

არა, ათივე შეიძლება ვერ დაავალო  და რაღაც ნაწილზე შეთანხმდე, მაგრამ იმის ნახევარზეც რომ აიღოს კერძო სექტორმა, თბილისის მერიამ შეიძლება იზრუნოს სხვა ნახევარზე. აქაც შეიძლება ინვესტიციების მოზიდვა, შეიძლება, მთლიანად ვერ განახორციელოს იმ კომპანიამ, რომელიც ოპერირებას ახდენს, მაგრამ შეიძლება სულ სხვა კომპანია იყოს დაინტერესებული, რომელსაც კავშირი არ აქვს ოპერირებასთან. იმიტომ, რომ პარკინგი ავტომატურად შემოსავალს ნიშნავს, ერთხელ აშენებ და მერე ყველა შემოსული მანქანა თანხას გიხდის სულ, ბიზნესია დღეს  პარკინგი.

“სითი პარკზე” რომ დავასრულოთ, ეს ხელშეკრულება დაიდო “ნაციონალური მოძრაობის” მმართველობისას, გიგი უგულავას მერობის დროს. თქვენ ვის პასუხისმგებლობას ხედავთ ამ ხელშეკრულების დადებაში, პარტიის თუ ყოფილი მერის? თუ დაინტერესდით, რატომ დაიდო ასეთი წარუმატებელი ხელშეკრულება?

სიმართლე რომ ითქვას, მისაღები არგუმენტები, რატომ დაიდო, ვერ მივიღე.

თუ შეგიძლიათ გვითხრათ, ვის ჰკითხეთ?

მე თვითონ გიგისთვის ეს არ მიკითხავს იმიტომ, რომ არ მქონია საშუალება,  მაგრამ მას აქვს თავისი არგუმენტები. თუმცა, ფაქტია, ყველა თანხმდება, თვითონ ყოფილი მერიც აღიარებს, რომ არ იყო სწორად დადებული ხელშეკრულება. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ მე რომ მერი გავხდები, იგივე უნდა გავიმეორო, რაკიღა ნაციონალური მოძრაობის კანდიდატი ვარ. პირიქით, მე ვამბობ, რომ თუკი ისე დამიდგება საკითხი, რომ ინტერესები გადაიკვეთება თბილისის მოსახლეობასა  და პარტიულ ინტერესებს შორის, მე ცალმხრივად თბილისელების ინტერესებს გავატარებ იმიტომ, რომ მერია არაა პარტიული ორგანიზაცია, თბილისის მერია არის შექმნილი იმისთვის, რომ თბილისელებს ემსახუროს.

გამოდის, გიგი უგულავას პასუხისმგებლობას ხედავთ ხომ?

რა თქმა უნდა, ამ ხელშეკრულების გაფორმებაში არის გიგი უგულავას პასუხისმგებლობა.

რკინიგზის გადატანასთან დაკავშირებით მინდა გკითხოთ. მე როგორც გავარკვიე, ამ გეგმის განხორციელებაში თქვენ ცენტრალურ ხელისუფლებასთანაც მოგიწევთ კომუნიკაცია და მათი თანხმობაც აუცილებლად დაგჭირდებათ, ხომ?

კი, რა თქმა უნდა, აუცილებლად, იმიტომ, რომ მერია არ აკეთებდა ამ პროექტს.

უახლოესი პოლიტიკური წარსული აჩვენებს, რომ ხელისუფლება და ოპოზიცია ვერც ერთ საკითხში ვერ თანამშრომლობს, ვერასდროს ვერ თანხმდებით ვერაფერზე. მერობის შემთხვევაში საკრებულოზეც მნიშვნელოვნად იქნებით დამოკიდებული. როგორ წარმოგიდგენიათ საკრებულოსთან მუშაობა, თუ თქვენი პარტიის წარმომადგენლები უმრავლესობით არ იქნებიან თბილისის საკრებულოში? ელოდებით თუ არა, რომ მმართველმა გუნდმა შეიძლება შეგიქმნათ კრიზისები? როგორ გეგმავთ ამ კრიზისებთან გამკლავებას?

თბილისის მერი თუ გახდა ოპოზიციური კანდიდატი, ამასთან არა მხოლოდ გარკვეული შეგუება მოუწევს ხელისუფლებას, არამედ თანამშრომლობაც მოუწევს. 4 წლის განმავლობაში თბილისი მერი არის პოლიტიკური სიძლიერის თვალსაზრისით მეორე ადამიანი, რომელსაც ირჩევს მოსახლეობა. შესაბამისად, მერის პოლიტიკური გავლენა და ზოგადად გავლენა ქვეყნის ცხოვრებაზე არის ძალიან მნიშვნელოვანი. მოუწევთ თანამშრომლობაზე წამოსვლა იმიტომ, რომ სხვა გზა არ იქნება. თუ გადაწყვეტენ, რომ თბილისელებს ჩაუდგნენ ჯიბრში და არაფერი გააკეთებინონ მერს, ვერც ამას გააკეთებინებ. ბიუჯეტს ხომ უნდა დამტკიცება, უბიუჯეტოდ ხომ ვერ დატოვებენ ქალაქს?! იმ ბიუჯეტს განვკარგავ მე. მე როგორ დავხარჯავ, ეს ჩემი საქმეა, მოუწევთ თანამშრომლობაზე წამოსვლა. თუ არ წამოვლენ დათმობაზე, ეს მათთვის საზიანო იქნება

ამბობთ, რომ ვერ გაბედავენ?

ძალიან რთული იქნება და მე დღესვე შემიძლია ვუთხრა “ქართულ ოცნებას” – მე მზად ვარ თქვენთან თანამშრომლობისთვის.

თქვენ რომ მზად ხართ და ოპოზიციური პარტიის კანდიდატი თუ გახდება მერი, დაინტერესებული იქნება,  ეს გასაგებია, მაგრამ ხელისუფლებამ შეიძლება …

ისინი თუ არ წამოვლენ დათმობებზე, ეს მათ პოლიტიკურ ცხოვრებას უფრო მალე დაამთავრებს.

როდესაც გეკითხებიან პანორამა თბილისის შეჩერებაზე, ამბობთ, რომ ეს კერძო საკუთრებაა და მისი პატივისცემა უზენაესია თქვენთვის. მეორე მხრივ, ამომრჩეველს ჰპირდებით იპოდრომის ტერიტორიაზე პარკს, რომელიც ასევე კერძო საკუთრებაა და ამბობთ, რომ კანონის წესით გამოისყიდით ან ადგილმონაცვლეობას გაუკეთებთ, უნდა თუ არა მფლობელს. რატომ იყენებთ ორმაგ სტანდარტს?

მარტივ მაგალითს გეტყვით: თქვენს სახლში, სადაც ცხოვრობთ, გადის ავტომაგისტრალი, იმისდა მიუხედავად, თქვენ გინდათ თუ არა, მოგიწევთ სახლიდან გადასვლა. აქ გადის საზოგადოებრივად მნიშვნელოვანი პროექტი – ავტომაგისტრალი. ვერაფერს იზამთ. ასეა იპოდრომის შემთხვევაში. აქ კეთდება თბილისში უმნიშვნელოვანესი პროექტი – ცენტრალური პარკი. კანონში მიწერია მე ეს. კანონში მიწერია, რომ მე ამის უფლება მაქვს, კი არ ვიგონებ. კანონს გამოვიყენებ.

მიდგომაზე გეკითხებით, პანორამა თბილისიც არის საზოგადოებრივი ინტერესი. მასშტაბური მშენებლობა ისტორიულ ადგილზე, ქალაქის იერსახის დამახინჯება, ესეც საზოგადოებრივი ინტერესია…

აქ უნდა მოხდეს რევიზია ყველა იმ გადაწყვეტილების, რომელიც განხორციელდა “პანორამა თბილისთან” დაკავშირებით. არ გამოვრიცხავ სამართლებრივ დავასაც კომპანიასთან, რომელიც აშენებს ამას. მაგალითად, გზა რომ გაიყვანეს და 700 ხე რომ მოცელეს ერთ დღეში, რა თქმა უნდა, ეს იყო კანონდარღვევა და ეს არ იყო სამართლებრივად გამართული. ასეთი გადაწყვეტილებები ძალიან ბევრი იქნება, ამ გადაწყვეტილებების რევიზია მოხდება, თუ მივიჩნევთ, რომ არასწორად იყო მიღებული, რა თქმა უნდა …

და რა მოხდება ამ შემთხვევაში?

წინასწარ ვერ გეტყვით, სანამ კონკრეტული სამართლებრივი მექანიზმები არ ამუშავდება.

როცა ამბობთ, რომ ამ პარკს გამოისყიდით კანონის ძალით. კი, ეს შესაძლებელია, მაგრამ თქვენ გჭირდებათ ეკონომიკის სამინისტროს შუამდგომლობა და საბოლოოდ ეს სასამართლომ უნდა გადაწყვიტოს. თქვენი აზრით, რამდენია შანსი იმისა, რომ ამ დაპირების შესრულებას შეძლებთ, რამდენად რეალისტურია ეს დაპირება?

მე მგონი, ყველაზე წამგებიან პოზიციაში ამ შემთხვევაში ბიძინა ივანიშვილი აღმოჩნდება, თუ დაიწყებს თბილისთან სამართლებრივ დავას, რომ არ გაკეთდეს თბილისში ცენტრალური პარკი. არა მგონია, ამაზე წამგებიანი პოზიცია რამე იყოს. ვიბრძოლებ ბოლომდე, რა თქმა უნდა, სამართლებრივად.

კი იბრძოლებთ, მაგრამ შანსს რამდენად ხედავთ?

არც არავის ეგონა, რომ  “რუსთავი 2” გამოძვრებოდა იმ საქმიდან, რომელშიც ჩვენ ვიყავით, მაგრამ გამოვძვერით.

თქვენი ერთ-ერთი დაპირება და გეგმაა ძველი თბილისის რეაბილიტაცია, მაგრამ ამას ინვესტორების დაინტერესდებით აპირებთ, ამბობთ, რომ უნდა შესთავაზოთ საინვესტიციო წინადადებები. თუ გქონიათ ბიზნესის წარმომადგენლებთან საუბრები და იცით, რომ მათ ეს აინტერესებთ, შეხვედრიხართ ვინმეს?

ასეთი ბევრია. მე კონკრეტული მოლაპარაკებები არ დამიწყია და არც მაქვს უფლება, რომ მოლაპარაკებები ვაწარმოო იმ ბიზნესწრეებში, რომელშიც მე მიწევს ყოფნა, ჩემს წინადადებებს როდესაც ვაცნობ. უბრალოდ, მაინტერესებდა აზრი მომესმინა, რამდენად სწორი წინადადება იყო. არის მზაობა, თუ მოგება ექნება ბიზნესს, ბიზნესი მზადაა ჩადოს ამაში ინვესტიცია. ასე რომ, ეს მოთელვა გარკვეულწილად გავლილი მაქვს.

რა ბედი ელის თქვენი მერობის პირობებში საპატრიარქოსთვის მიწების გადაცემის პრაქტიკას?

ასეთი ინიციატივები მერიისგან აღარ იქნება, მიწების დარიგებას მე არ ვაპირებ.

წინასაარჩევნო კამპანიაში “ზოროს” პერსონაჟის გამოყენება რატომ გადაწყვიტეთ?

მე არ გადამიწყვეტია. თუ გახსოვთ, თავდაპირველად “ქერის უბანში” გაკეთდა ჩემი პერსონაჟი ზოროს სახით, მერე თავად პერსონაჟი მოგვეწონა და გადავწყვიტეთ სახალისო კლიპების გაკეთება. ვიღაც რომ ნახავდა, გახალისებულიყო და არა ის, რომ ჩემი იმიჯი შექმნილიყო…

რამე განსაკუთრებული იდენტობა ზოროსთან არ გაქვთ?

არა.

იმ შემთხვევაში, თუ ვერ გახდებით თბილისის მერი, პოლიტიკაში გეგმავთ დარჩენას თუ ჟურნალისტიკაში დაბრუნდებით?

პოლიტიკაში ვგეგმავ დარჩენას.

პარტიისგან თუ გაქვთ გარანტიები, რომ მომავალ საპარლამენტო არჩევნებში იქნებით სიაში, მაჟორიტარი ან სხვა?

არა, არანაირ გარანტიებზე არ მისაუბრია, მე მივიღე გადაწყვეტილება, რომ პოლიტიკაში დავრჩე. დანარჩენს უკვე არჩევნების შემდეგ, ცოტას რომ გამოვიძინებ

მასალების გადაბეჭდვის წესი