“წელს მხოლოდ ნიორი დავთესეთ. სარწყავი წყალი რუსებმა გადაგვიკეტეს. თუ წვიმა მოვა, მოირწყვება. თუ არადა, გაფუჭდება და გადავყრით”, – ამბობს სოფელ ბერშუეთის მცხოვრები ქალი, რომელიც მავთულხლართისა და რუსი სამხედროებისგან რამდენიმე მეტრში მუშაობს. ფოტო: ნეტგაზეთი/ნინო კახიშვილი

“ყოველი შემთხვევისთვის, ძაღლიც მომყავს. დღის განმავლობაში ჩემთანაა”; ფოტო: ნეტგაზეთი/ნინო კახიშვილი

ნივრის ბაღებთან რამდენიმე მეტრში საინფორმაციო აბრაა ქართულ ენაზე, წარწერით “ყურადღება! სახელმწიფო საზღვარი” . მავთულხლართს მიღმა რუსული სამხედრო ბაზაა; ფოტო: ნეტგაზეთი/ნინო კახიშვილი

რუსული სამხედრო ბაზა, რომელიც რამდენიმე მეტრის დაშორებითაა სოფელ ბერშუეთიდან; ფოტო: ნეტგაზეთი/ნინო კახიშვილი

მავთულხლართი, რომელიც რუსულ სამხედრო ბაზას და სოფელ ბერშუეთს ყოფს; ფოტო: ნეტგაზეთი/ნინო კახიშვილი

ხეხილის ახალდარგული ხეები სოფელ ბერშუეთში საოკუპაციო ხაზთან ათიოდე მეტრში; ფოტო: ნეტგაზეთი/ ნინო კახიშვილი

სოფელ ბერშუეთში საინფორმაციო ბანერს მიღმა ცხინვალს დარჩა კონტროლირებადი ეთნიკური ოსებით დასახლებული სოფელი. აქვეა განთავსებული რუსული სამხედრო ბაზაც; ფოტო: ნეტგაზეთი/ნინო კახიშვილი

“მე სამი წლის წინ დამაკავეს აქ რუსებმა. ჩანთა გადმომაწოდეს ღობის იქიდან ოსმა ახლობლებმა და დამინახეს რუსებმა. ცხინვალის ციხეში ვიყავი რამდენიმე დღე. ახლა უკვე აღარ მეშინია მაგათი”, – ამბობს 63 წლის ზურაბი, რომელიც თანასოფლელთან ერთად საქონელს აბალახებს მავთულხლართებთან. ფოტო: ნეტგაზეთი/ნინო კახიშვილი

ქართული სოფელი მავთულხლართებთან; ფოტო: ნეტგაზეთი/ნინო კახიშვილი

მავთულხლართი, რომელიც რამდენიმე წლის წინ დაამონტაჟეს, ქართულ და ოსურ სოფლებს ყოფს. ორივე სოფლის მცხოვრებლები, რომლებიც 2008 წლამდე ერთმანეთთან ურთიერთობდნენ, ჰქონდათ ახლო ნათესაური კავშირებიც, დღეს მობილური ტელეფონის საშუალებით ახერხებენ კომუნიკაციას; ფოტო: ნეტგაზეთი/ნინო კახიშვილი

ცხინვალის ხედი საქართველოს კონტროლირებადი ტერიტორიიდან; ფოტო: ნეტგაზეთი/ნინო კახიშვილი