- ბატონო შოთა, რატომ გინდათ ხელისუფლებაში მოსვლა?
ვხედავ, რომ ”ნაცმოძრაობა” ჩვენს ეროვნულ სულიერებას დიდ საფრთხეს უქმნის.
- რა საფრთხეს ხედავთ?
- სულ ეს არის, რის გამოც პოლიტიკაში უნდა მოხვიდეთ?
არა, ეროვნული სულისკვეთების გამომხატველი ინსტიტუტები დაინგრა. გაუქმდა ენის პალატა, ქართული ენის კათედრები. მეფის რუსეთის დროსაც არსებობდა ქართული ენის კათედრა და მეცნიერული მუშაობა მიმდინარეობდა.
- ამ ყველაფერმა სახელი შეიცვალა, რადგან ჰუმანიტარული ფაკულტეტი არსებობს…
ფაკულტეტი სხვა რამეა, ამას განათლების რეფორმას ეძახიან, მაგრამ ეს რეფორმა არ არის. ევროპული განათლება ადრე გვქონდა, როცა პეტრე პირველმა ევროპის ფანჯარა გაჭრა და ანგლო-საქსური განათლება შემოიტანა. ეს მემკვიდრეობა საბჭოთა იმპერიამაც მიიღო.
- თქვენ საბჭოთა განათლების სისტემა მოგწონთ?
მაშინ ევროპული განათლება გვქონდა… ბავშვებს ”დილა” დაუხურეს და ”ჯეობარი” შეაჩეჩეს; სკოლებში მკვლელობების რიცხვი გაიზარდა; უნივერსიტეტიდან პროფესორები გააძევეს.
- თქვენ ხომ მუშაობთ, გამოგაძევათ ვინმემ?
მე დოქტორი ვარ და ჩამომალაბორანტეს, ასოცირებული პროფესორი გამხადეს. ეს შეურაცხყოფაა. თინეიჯერები კი გააფულპროფესორეს. ”ცისკარი”, ”მნათობი” რომ დაიხურება, იმ ქვეყანაში ყველაფერი კარგად არ არის. მეფის რუსეთის დროს ვორონცოვმა საკუთარი ხელფასით გამოიწერა ”ცისკარი” და მოსახლეობას დაურიგა.
- ანუ თქვენ ფიქრობთ, რომ ჟურნალ–გაზეთები ხელისუფლებამ ბიუჯეტიდან უნდა დააფინანსოს და მერე უსასყიდლოდ დაარიგოს?
ვალდებულია შეინარჩუნოს. ბავშვებს განათლება მისცეს და ეროვნულ ფესვებს მიხედოს.
- როგორც ვიცი, ბავშვებს დედაენა უფასოდ ურიგდებათ სკოლაში...
რობერტ სტურუა წერდა, რუსთაველი იდიოტი იყოო, შეიძლება ამის დაწერა? აზრი გამოთქვი იმაზე, შენ რა გააკეთე. რუსთაველის, თამარისა და აღმაშენებლის შეურაცხყოფას არავის ვაპატიებ. ეროვნული ბიბლიოთეკის დირექტორს შეიძლებოდა ეთქვა, რომ აკაკი წერეთელი ”ბანძია?” იმიტომ თქვა, რომ სოროსი უხდიდა ფულს.
- სოროსი რა შუაშია?
ის ალენ დალესის დოქტრინას აფინანსებს ამერიკაში, რომელიც ებრაელთა გაერთიანებაა და მცირე ერების წინააღმდეგ იბრძვის.
- ებრაელების საწინააღმდეგო გაქვთ რამე?
არა. ებრაელი მეგობრები მყავს… რაში უხდის მინისტრებს ხელფასს სოროსი?
- როცა ასლან აბაშიძის მთავრობის წევრი იყავით, თქვენ რაში გიხდიდნენ?
მე აბაშიძის ხელისუფლებას ვაკრიტიკებდი. ჩემი წერილები ”ლიტერატურულ საქართველოში” არ წაგიკითხავთ?
- აჭარის ტელევიზიის ხელმძღვანელიც იყავით, თუმცა არც რუსული სინქრონები გითარგმნიათ ქართულად და არც ჟურნალისტების შეზღუდვა გაგიპროტესტებიათ...
კი, შეზღუდული იყო ტელევიზია, მაგრამ მედიაზე შეზღუდვა ყველა დროში არსებობდა. ნაპოლეონის დროსაც კი.
- ორჯერ იყავით დეპუტატი, რომელი თქვენი ინიციატივა განხორციელდა?
იმ რეჟიმის დროს ამის გაკეთება არ შეიძლებოდა. იქ უმრავლესობა წყვეტდა ყველაფერს.
- ახლაც უმრავლესობა გადაწყვეტს. რას იზამთ თუ ვერც ერთ საკითხს ვერ გაიტანთ, დარჩებით თუ წამოხვალთ პარლამენტიდან?
მაგალითად, ჩემმა მეგობარმა დავით მაღრაძემ მიუგდო დეპუტატობის მანდატი და წამოვიდა პარლამენტიდან. მას ეყო ვაჟკაცობა.
მე პარლამენტში ეროვნული ღირებულებების დასაცავად მივდივარ. ამას მხოლოდ ერთი კაცი ვერ გადაწყვეტს. თუმცა არ მჯერა ხელისუფლების სატელიტი და ვიღაცის ფულით დაფინანსებული პარტიების.
- თქვენ ვინ გაფინანსებთ?
ჩვენ ღმერთი. ფული არ გვაქვს.
- აფხაზეთის პრობლემის მოგვარებას როგორ ხედავთ?
თუ დეპუტატი გავხდი, პირველ რიგში, მოვითხოვ კომისიის შექმნას, რომელიც 1991-92 წლების მოვლენებს შეისწავლის. დამნაშავე ორივე მხარეს უნდა დაისაჯოს. პოეტი ნელი თარბა ჩემი მეგობარი იყო. პასპორტი რომ მქონდეს, ჩავიდოდი აფხაზეთში და ჩამოვიყვანდი. თუმცა არც კი ვიცი, ცოცხალია თუ არა. ოსები არ წამოვლენ ჩვენთან ურთიერთობაზე, თუ ფანდარასტები ვუძახეთ და არც რუსეთი დაგველაპარაკება, თუ მის პრეზიდენტს ლილიპუტინს დავუძახებთ.