აპრილის მიწურულს კლუბმა „ქალაქური“ რეკლამის ფესტივალს „ოქროს ვაშლი“ უმასპინძლა. 120-ზე მეტი სარეკლამო პროდუქტი 15 ნომინაციაში ეჯიბრებოდა ერთმანეთს. მათი შეფასების შესაძლებლობა ჟიურის გარდა ინტერნეტის მომხმარებლებსაც ჰქონდათ. ყველა ნამუშევარი ჯიემსი ჯგუფის ვებ-გვერდზე იყო განთავსებული, სადაც სამი დღის განმავლობაში ფესტივალის ონლაინ მონაწილეები ფავორიტებს ქულებს უწერდნენ. ჟიური ცხრა სხვადასხვა პროფესიის ადამიანისგან იყო დაკომპლექტებული. ფსიქოლოგი, დიზაინერი, მარკეტოლოგი, კომპოზიტორი, სოციოლოგი, კინომცოდნე, რეჟისორი, ჟურნალისტი და პიარის სპეციელისტი ნამუშევრების ავკარგიანობას ხედვის განსხვავებული კუთხით საზღვრავდნენ. „ოქროს ვაშლის“ ორგანიზატორი კრეატიული სტრატეგიების კომპანია „იდეა იმპერა“ (Idea Impera), მხარდამჭერი კი თბილისის მერიაა. წლევანდელ კონკურსში 25-მდე სარეკლამო კომპანიის 2009 წლის პროდუქცია იყო ჩართული. კონკურსი ღია იყო არა მხოლოდ სატელევიზიო, არამედ სხვა კატეგორიებისთვისაც, როგორიცაა პოლიგრაფიული რეკლამა და აუთდორი. თუმცა, წელს ყველა ნომინაცია მხოლოდ სატელევიზიო სარეკლამო რგოლებს ითვალისწინებდა. ისევე როგორც შარშან, ამჯერადაც პოლიგრაფიული ნაწარმისთვის არც ერთი ნომინაცია არ გამოცხადებულა. ამის მიზეზი შემოსული განაცხადების რაოდენობრივი სიმცირე გახდა. უფრო მეტიც, ნომინაციები არც ინტერნეტ-რეკლამებს ხვდათ წილად. მაგრამ ფესტივალის ორგანიზატორი, ბესიკ წულაძე თვლის, რომ საქართველოში უკვე საკმარისად დიდი ბაზარია იმისათვის, რომ მომდევნო წელს კონკურსში ინტერნეტ-რეკლამებიც ჩართონ. ფესტივალი პროდუქციის წინასწარ სელექციას არ აკეთებს და ყველა განმცხადებელი კონკურსის მონაწილე ავტომატურად ხდება. კონკურსის შესახებ ცნობები სხვადასხვა საინფორმაციო საშუალებით ვრცელდება. ორგანიზატორები თავად უკავშირდებიან საქართველოში არსებულ ყველა სარეკლამო კომანიას და საფესტივალო პროგრამაში ჩართვას სთავაზობენ. „სარეკლამო კომპანიების რაოდენობა დაახლოებით იგივეა. ორი კრიზისული წელი გავიარეთ. კონკურსში მონაწილეთა რაოდენობა ძალიან არ გაზრდილა, მაგრამ შარშანდელთან შედარებით უფრო მეტი იყო“ – ამბობს ბესიკ წულაძე. „ოქროს ვაშლის“ 2010 წლის გამარჯვებულები გრაფიკა ჟიურის წევრებს შეფასების განსხვავებული კრიტერიუმები ჰქონდათ. ფსიქოლოგი რუსუდან მირცხულავა სამი ასპექტით ხელმძღვანელობს – თემატური მრავალფეროვნება, ემოციური ფონი და ფორმის ლაკონურობა, რადგანაც თვლის, რომ „მაყურებელზე კლიპის ფსიქოლოგიური ზემოქმედება ამ სამი ფაქტორით განისაზღვრება. მიმაჩნია, რომ სწორი არჩევანი გავაკეთეთ. იმიტომ რომ გამარჯვებულ რგოლებში სამივე ფაქტორი შეთავსებული იყო. თუმცა ვიმედოვნებ, რომ მომავალში, როცა ანალოგიური კონკურსი ჩატარდება, ამ სამი ფაქტორის გათვალისწინებით უფრო მაღალი ხარისხის პროდუქციას მივიღებთ“. მარკეტინგის სპეციალისტის, რუსთავი 2-ის გაყიდვების სამსახურის უფროს კოტე ბათმანიდის აზრით „სარეკლამო რგოლის დამზადება ხელოვნება იმიტომ არის, რომ მან კარგი იდეაც უნდა ანახოს, კრეატივიც, ფუფუნებაც, თუკი ეს საჭიროა, მაგრამ რაც მთავარია, რგოლმა ძირითადი ინფორმაცია უნდა დაგვანახოს და ის, თუ რამდენად კარგად არის გამოხატული პროდუქტის რეკლამირების პირველადი ჩანაფიქრი“. ჟიურის წევრებმა აღნიშნეს, რომ ზოგიერთ იყო რამდენიმე კატეგორია, რომელშიც მათ გამარჯვებულის გამოვლენა გაუჭირდათ. მაგალითად, ასეთი იყო ნომინაცია საუკეთესო ანიმაციისთვის. ვნებათაღელვა სდევდა სოციალურ რეკლამასთან დაკავშირებულ დისკუსიასაც. როგორც რუსუდან მირცხულავამ განაცხადა, „იყო ამ ნომინაციის გაუქმების ტენდენცია. მე მიმაჩნია, რომ სოციალური რეკლამის ნომინაციამ ყოველთვის უნდა იარსებოს და რეჟისორებმა ამ მიმართულებით მეტი იმუშაონ. საქმე იმაშია, რომ ჩვენ გვაკლია კარგი სოციალური რეკლამა, რომელიც როგორც რაოდენობრივად, ასევე ხარისხობრივად სათანადო დონეზე უნდა იყოს წარმოდგენილი“. შარშანდელ ფესტივალზე ჟიურის წევრებმა საკუთარი ინიციატივით „ყველაზე ქართული რეკლამის“ ნომინაციაც დააწესეს, რომელიც ჟიურის ზოგიერთი წევრის უარყოფითი აზრის მიუხედავად წელსაც შენარჩუნდა. ფესტივალის ორგანიზატორი და „იდეა იმპერას“ გენერალური დირექტორი ბესიკ წულაძე ვარაუდობს, რომ ამ კატეგორიის შეფასების კრიტერიუმი არის თუ რამდენად ხდება რეკლამაში ქართული სულის წარმოჩენა. თუკი შარშან ჟიური ქართული სულის ამაღლებაზე იყო ორიენტირებული, ფესტივალის ზოგადი საორგანიზაციო პოლიტიკა ქართული რეკლამის ხარისხის ამაღლებისკენაა მიმართული. თუმცა, ბესიკ წულაძე მიიჩნევს, რომ უმჯობესი იქნება თუკი მომავალი წლიდან ფესტივალს ორგანიზებას არა ერთი კომპანია, არამედ ასოციაციის ან კლუბის სახით ჩამოყალიბებული გაერთიანება გაუწევს. „ოქროს ვაშლის“ დახურვის საზეიმო საღამოზე ბევრი სარეკლამო კომპანია და რეკლამირებული ორგანიზაცია დასახელდა. სტუმრების წინაშე ამ კომპანიების წარმომადგენლებიც წარსდგნენ. გამოსულთა შორის ვერც ერთ რეჟისორს და რეკლამის ავტორს ვერ იხილავდით. ისინი არც დაუსახელებიათ, თუ არ ჩავთვლით TBC ბანკის ერთ-ერთი რეკლამის ავტორს, გიორგი ლიფონავას, რომლის პრიზი რეჟისურაში ისევ და ისევ ბანკის წარმომადგენელმა ჩაიბარა. ევროპაში რეკლამის ჟანრი რეჟისორებს ექსპერიმენტირების საშუალებას ყოველთვის აძლევდა. შემოქმედების დასაწყისში და გვიანაც არაერთი ცნობილი ევროპელი რეჟისორი აკეთებდა სატელევიზიო რეკლამას, რომლის დროსაც, მოდურად რომ ვთქვათ, „იდეა-კრეატივი“ დამკვეთის მოთხოვნილებებთან უნდა შეეჯერებინა. დღეს ამსტერდამის კინოს მუზეუმი განსაკუთრებით სათუთად ინახავს იორის ივენსის „ფილიპსისთვის“ დამზადებულ რადიო-რეკლამას, რომელიც ჰოლანდიელმა დოკუმენტალისტმა 1938 წელს შექმნა. ტრადიციულად საქართველოში ისტორიის შენახვა არ უყვართ, მაგრამ თუკი აღმოჩნდება, რომ მარკეტერების, იდეა-კრეატივების ავტორების, პიარ სპეციალისტების და სხვა ახალი პროფესიული დასახელებების უკან მართლაც ახალი აზროვნების ადამიანები დგანან, იქნებ სწორედ მათ გადაწყვიტონ რეკლამის სახით მაინც შეუნახონ ისტორია საკუთარ ქვეყანას და ფესტივალის დასრულებისთანავე არ გადაუძახონ მას ნაგავში. როდესაც 50 წლის წინანდელ ევროპულ რეკლამებს უყურებ, პერსონაჟები ზოგჯერ ძალიან სასაცილოდ გამოიყურებიან. ძველი რეკლამების ყურება ერთ-ერთი ყველაზე სახალისო გამოცდილებაა. ასეთ დროს სიცილი შესაძლებელია ბუნებრივი რეაქცია იყოს და ჯანსაღიც – თუკი მშობლებისა და ბაბუების თაობასთან ისეთ სხვაობას დაინახავ, რომელიც გაგაცინებს და ცხოვრების გაგრძელებაში დაგეხმარება.
