ქიბარ ხალვაშის სასარჩელო დოკუმენტაციიდან რამდენიმე ისეთი გარემოება, ასევე სახელი და გვარი გახდა ცნობილი, რაც მანამდე ფართო საზოგადოებისთვის შესაძლოა ცნობილი არ ყოფილიყო. ამიტომ მინდა გთხოვოთ, თუ შეიძლება მკითხველს აღუწეროთ ის გარემოებები, რა პირობებშიც თქვენ რუსთავი 2-ის წილი დათმეთ. ერთგვარი თაიმლაინი რომ გააკეთოთ იმ მოვლენების…
2004 წლის დასაწყისში რუსთავი 2-ის დამფუძნებლებს შორის ურთიერთობა გაფუჭდა. ხედვები არ დაემთხვა. მე და ჯარჯი ვიყავით იმის მომხრე, რომ რუსთავი 2 თავისუფალ და კრიტიკულ ტელევიზიად დარჩენილიყო, ხოლო ეროსი თვლიდა, რომ ტელეკომპანია მხარში უნდა დადგომოდა ხელისუფლებას და ამოცანების შესრულებაში დახმარებოდა. საბოლოო ჯამში, ეს ყველაფერი მივიდა იქამდე, რომ ურთიერთობა ძალიან დაიძაბა, თითქმის აღარც გვქონდა კონტაქტი… ამ ფონზე ნელ-ნელა რაღაც უცნაური მოვლენები დაიწყო, მაგალითად, შემოგვითვალეს, რომ სააკაშვილს სურდა ჩვენი ნახვა და ტელევიზიის მომავალზე საუბარი.
ვინ გადმოგცათ ეს შემონათვალი?
მიუხედავად იმისა, რომ ურთიერთობა არ გვქონდა, ერთ მშვენიერ დღეს ეროსიმ დამირეკა და მითხრა, რომ ასეთი წინადადება არსებობსო.
შედგა ეს შეხვედრა?
არა. მე ვუპასუხე, რომ სააკაშვილთან ტელევიზიის ბედზე სალაპარაკო არაფერი მქონდა.
ამის შემდეგ გამოჩნდა ადამიანი, რომელიც სხვა მხრიდან მოგვიდგა. მან გვითხრა, რომ ვანო მერაბიშვილს და ზურაბ ადეიშვილს უნდოდათ დალაპარაკება.
ეს ადამიანი ვინ იყო?
ეს პროკურატურისთვის მიცემულ ჩვენებაში წერია. ასე ვთქვათ, “მესინჯერი”.
ხელისუფლების წარმომადგენელი?
არა. ისეთი ადამიანი იყო – ჩვენთვისაც მისაღები და მათთვისაც.
საბოლოო ჯამში, ეს შეხვედრა შედგა. დღე ძალიან კარგად მახსოვს – 29 მაისი, ჩემი დაბადების დღე. ჩვენ იქ მივიღეთ წინადადება, რომ ტელევიზია უნდა დავთმოთ… ლაპარაკი არ ყოფილა იმაზე, რომ უნდა ვაჩუქოთ ან უნდა იყიდონ, სიმბოლურ ერთ დოლარს ახსენებდნენ. ჩვენ არ მოვუსმინეთ და იქვე დავასრულეთ ლაპარაკი. წინადადებების მთელი კომპლექტი დაახლოებით ასეთი იყო: მე და ჯარჯი უნდა წავსულიყავით, ეროსი გვჭირდება, ის დირექტორი იქნებაო… ანუ ჩვენ არ გჭირდებით-მეთქი ხომ, – ასეთი რაღაც ვუთხარით. ფაქტობრივად გვითხრეს – დიახ, ქვეყნის შენებას ასე სჭირდება და ა.შ.
ეროსი კიწმარიშვილი არ ყოფილა ამ შეხვედრაზე?
არა.
არც იცოდა მან ამის შესახებ, თუნდაც თქვენგან?
არ მქონია მე კონტაქტი მასთან, ასეთი კავშირი გაჩნდა მაშინ, როცა მითხრა, სააკაშვილს უნდა თქვენთან შეხვედრაო. შემდეგ, როგორც თვითონ მითხრა, სააკაშვილს უთქვამს ჩვენზე, ეგ ხალხი მომაშორეო. მე მაგათთან არაფერი გამომდის და თქვენით მიხედეთო. როგორც ჩანს, ამის შემდეგ გამოჩნდა მეორე შუამავალი, რომელიც მოვიდა და ამ შეხვედრაზე [ადეიშვილ/მერაბიშვილთან] მიგვიყვანა.
რა უპასუხეთ მერაბიშვილს და ადეიშვილს?
ჩვენი პასუხი იყო კარის გამოჯახუნება, უარსაც ვერ დავარქმევ ამას. ვუთხარით, კარგად ბრძანდებოდეთ და წამოვედით.
ამის შემდეგ დაიწყო ის, რაც დაიწყო… როცა ნელ-ნელა შეამჩნევ, რომ მანქანა დაგყვება, ქუჩის სათავეში დგას და მეზობლები გეუბნებიან, რომ ესენი თქვენ გდარაჯობენ… ეს პირველი ღია ნაბიჯები იყო. მოსმენებზე აღარ ვლაპარაკობ… შემდგ დემონსტრაციულ დევნაზეც გადმოვიდნენ, ესკორტის დონეზე 2-2 მანქანა დაგვყვებოდა… ერთხელ ექსპერიმენტიც ჩავატარე: საღამოს ჯარჯისთან მომიწია სახლში გასვლა. უკან მომყვებოდა, ორი (თუ არ ვცდები) ნივა, რომელშიც შავ ნიღბებში გამოწყობილი ადამიანები ისხდნენ. მაშინ, როცა ჯარჯის სახლისკენ მარჯვნივ უნდა გამეხვია, მე მიმართულება შევცვალე და მარცხნივ წავედი. ამათ ჩამიჭრეს, გადმოვიდნენ და წინ დადგნენ. რა უნდა ქნა? უკან მოტრიალება მომიწია. ასე იდგნენ. ეს ნიშნავდა იქით წასვლა არ შეიძლება, თავისუფალი მოძრაობის მარშრუტი არის ეს – შენი სახლიდან, ჯარჯის სახლამდე…
იმდენად აღმაშფოთა ამ კონკრეტულმა შემთხვევამ, რომ ადეიშვილს დავურეკე. ვუთხარი, შეხვედრა მინდა-მეთქი.
ადეიშვილს მანამდეც იცნობდით?
ვიცნობდი. ახლო ურთიერთობები არ მქონია, მაგრამ თავის დროზე ჩვენი ადვოკატი იყო რუსთავი 2-ის საქმეებში.
მისი ტელეფონის ნომერიც იცოდით? – ის ერთ-ერთ ყველაზე რთულად ხელმისაწვდომ პირად ითვლებოდა წინა მთავრობის დროს მედიისთვის.
ჟურნალისტს გამოვართვი სპეცნომერი, რომლითაც უკავშირდებოდნენ. მე წარმოდგენა არ მქონია. ჟურნალისტებს ჰქონდათ ეგ ხაზი.
ადეიშვილთან მივედი, გამოვხატე ჩემი აღშფოთება და მითხრა, არ ვიცი რა ხდება, მაგრამ მოგიწოდებთ, მოლაპარაკების მაგიდას დაუბრუნდით და არაფერი პრობლემა არ იქნებაო.
რატომ არ განაცხადეთ მაშინ ამ თვალთვალზე საჯაროდ?
სად უნდა გამეცხადებინა?
რუსთავი 2-ის ეთერით.
მაშინ კონფლიქტში უნდა შევსულიყავი, სიტუაცია ამერია… დიდხანს ვიფიქრეთ იმაზე, თუ როგორ უნდა მოვქცეულიყავით, რა გვექნა, ჩაგვერთო თუ არა თანამშრომლებიც. ვიღაცები მოდიოდნენ და იძახდნენ, თუ საჭიროა მხარს დაგიჭერთო. ძალიან ბევრი არ მოდიოდა და ჩუმად ადევნებდა თვალს, რადგან ნათელი მომავალი და კომფორტი ამჯობინა… თუმცა არავისთან პრეტენზია არ მაქვს, ყველასი მშვენივრად მესმის.
მეორეცაა, რომ სრულიად ამოვარდნილები ვიყავით თემიდან. მთელი ქვეყანა ფიქრობდა, რომ აღმშენებლობის გზაზე იდგა ქვეყანა, წინ მივიწევთ, იქ აჭარის რევოლუციაა ახალი მომხდარი და ამ დროს ვიღაც გამოდის, რომ ტელევიზიას გვართმევენ. მგონი, სრული აბსურდი იყო, ეს რომ გაკეთებულიყო. თან, მიუხედავად ყველაფრისა, შინაგანად დარწმუნებული ვიყავი, რომ ომშიც არსებობს ბრძოლის წესები და კომპანიას არ გააკოტრებდნენ, მაგრამ ერთ მშვენიერ დღეს ფაქტის წინაშე დავდექით.
როგორ შეაშინებდნენ რუსთავი 2-ის ლიდერებს თვალთვალით? – ეს იყო ტელეკომპანია, რომლის თანამშრომლებიც მანამდე შევარდნაძის ხელისუფლების პირობებში უდიდეს ზეწოლას უძლებდნენ.
შეშინებაზე არ არის ლაპარაკი. არ შეგვშინებია. მაგან შედეგი არ გამოიღო, გაკოტრების მექანიზმი სწორედ იმიტომ აამოქმედეს, რომ ვერ დაგვაშინეს. გაკოტრების თემა რეალურად ჩვენი სუსტი წერტილი იყო.
რა საფრთხეს ქმნიდა ეს თქვენთვის?
მე მაქვს იმის დამადასტურებელი ქაღალდები, რომ 2004 წლის თებერვალში ტელეკომპანიას გარკვეული დავალიანება ჰქონდა, მაგრამ არა ისეთი, რის გამოც კომპანია კოტრდება. 2004 წლის მაისის მონაცემებით 10-ჯერ გაიზარდა ეს დავალიანება… არ ვიცი რა მექანიზმებით და მანიპულაციებით მოხდა ეს, მაგრამ მაისში უკვე დაახლოებით 9 მილიონ ლარზე იყო საუბარი.
თქვენ არ მიგიწვდებოდათ ხელი იმ დოკუმენტაციაზე, რომ გაგერკვიათ, ასე როგორ გაიზარდა დავალიანება?
ყველაფერი ჩამიკეტეს. ჩემმა ერთ-ერთმა თანამშრომელმა დამირეკა და მითხრა, ქიტოშვილია მოსული, ბუღალტერიაში რაღაც ქაღალდებს აკეთებსო. მაშინვე ვიფიქრე, რომ ამაზე წავიდნენ. დავურეკე ეროსის და ვუთხარი – რა ხდება-მეთქი. ერთმანეთს სიტყვიერი შეურაცხყოფა მივაყენეთ, ყურმილი დავუკიდეთ, მაგრამ ჩემთვის ნათელი იყო, რომ მე იქ აღარ მიშვებდნენ და ამ ქაღალდებით რა ხდებოდა, არ ვიცი. ჯამში, 9 მილიონამდე გაიზარდა დავალიანება.
რაც შეეხება იმას, თუ რატომ იყო ეს ჩვენი სუსტი წერტილი – საერთოდ კარგავ მენეჯმენტზე უფლებას, დამფუძებელი ვეღარ ნიშნავს დირექტორს გაკოტრების რეჟიმში და შენ არაფერი უფლება აღარ გაგაჩნია.
პრობლემა იყო იმაში, რომ ამ მოვლენებამდე ორი წლით ადრე რუსთავი 2-მა მიიღო MDLF-ის მედიასესხი – ძალიან დიდი თანხა. ეს სპეციალური სესხი იყო, დაბალპროცენტიანი და ასე შემდეგ. მაგ ვალის მომსახურება არავითარ პრობლემას არ ქმნიდა, რადგან ძალიან მიზერული თანხა სჭირდებოდა. პრობლემა იყო სხვა რამეში: ამ სესხის გარანტიად ჩადებული გვქონდა ჩვენი მეორე კომპანია “ჯორნიან ონლაინი”, ასევე ჩემი და ჯარჯის სახლები. რეალურად ასეთ სიტუაციაში აღმოვჩნდით: მოგვივიდა წერილი, რომ, რადგანაც კომპანია კოტრდება, სასწრაფოდ ითხოვდნენ ვალის დაფარვას. წინააღმდეგ შემთხვევაში ამ ყველაფერს ვკარგავდით.
ისევ იგივე შეკითხვა, ამაზე მაინც რატომ არ განაცხადეთ, როცა ასეთი საფრთხის წინაშე დადექით?
ეგ სად უნდა გამეცხადებინა?
დიპკორპუსი, მედია…
არავის აინტერესებდა. ბევრს შევხვდით, ბევრს ველაპარაკეთ, მაგრამ…
იგივე MDLF არ არის ისეთი ორგანიზიაცია… ნეტგაზეთს ჰქონდა მათთან ურთიერთობა და…
მესმის, რომ ასეთი ორგანიზაცია არ არის და რაღაც შეიძლებოდა გარკვეულიყო, მაგრამ რეალურად ხომ ხვდებით, რომ ეს ყველაფერი იმათგან კი არ მოდიოდა, ამათი ინიცირებული პროცესი იყო. ჯამში, ყველაფერი დამთავრდა იმით, რომ ამ ქაღალდებთან წვდომის დაკეტვით ძალიან მარტივი არჩევანის წინაშე დაგვაყენეს, ახლა აირჩიეთ – ან რუსთავი 2-ს დათმობთ, ან უკაცრავად და ტრუსიკებით დაგტოვებთო.
ეს ვინ თქვა, ვისი ციტატა მოიყვანეთ?
მიშას შემონათვალი გადმოგვცეს, ტრუსიკებით გტოვებთო.
მესინჯერმა ისევ?
დიახ, ოღონდ სხვა მესინჯერმა.
ამის შემდეგ კიდევ ვფიქრობდით, რა ვქნათ, როგორ მოვიქცეთ. მაისიდან ივნისამდე დაახლოებით ერთი თვე მიმდინარეობდა ეს პროცესი. წილები 26 ივნისს გადავუფორმეთ. აბსოლუტურად გამოუცდელები ვიყავით იმ თვალსაზრისით, რომ ალბათ ერთ-ერთი პირველები ვიყავით, ვინც მაშინ იმ ახალი სისტემის ქმედებებს შეეჯახა. მანამდე რომ სხვა სახის პრეცედენტი ყოფილიყო, შეიძლება სხვანაირად მოვქცეულიყავით. შეიძლება მეც მეყვირა და ქუჩაში პლაკატით გამოვსულიყავი. მაშინ მე და ჯარჯის აზრები ორად გაგვეყო, ჯარჯი ამბობდა, რომ ბოლომდე წავიდეთ, დავრჩეთ ტრუსიკებით. მე ვუთხარი, კარგი ჯარჯი, კი ბატონო, მე მარტო ვარ, საერთოდ არ მადარდებს, შენ გყავს ოჯახი და შენ გადაწყვიტე. მარტო შენს თავზე არ ხარ პასუხისმგებელი და თან მე უკვე მაქვს იმის განცდა, რომ ესენი ბოლომდე მიიყვანენ ამ გეგმას-მეთქი, დაგვიჭერენ…
როგორც თქვენ ამბობთ, ამ დაძაბული ერთი თვის განმავლობაში არ გქონიათ მცდელობა, რომ ეროსი კიწმარიშვილს შეხვედროდით და მესამე დამფუძნებელთან ერთად გაგერკვიათ ეს ყველაფერი?
მე უკვე გითხარით, რომ გაკოტრების პროცესის დაწყებამდე ვესაუბრე ტელფონით, შემდეგ ტელევიზიით გამოვიდა და ნათელი მომავალი დაუხატა ყველას და თქვა, რომ ყველაფერი კარგად იქნება. არანაირი შეხვედრის მცდელობა და კონტაქტი არ გვქონია. ერთადერთი ვუთხარი, ოღონდ კონკრეტულად როდის, არ მახსოვს, ვის ენდობი, დაფიქრდი-მეთქი.
ამ გადაფორმების ორგანიზატორი და კურატორი ვინ იყო?
მესინჯერი.
ამ მესინჯერის შესახებ – მისი სახელი და გვარი პროკურატურას უთხარით?
რა თქმა უნდა.
ვინ იყო ის პაატა კარსანიძე, ვინც ჯერ თქვენგან მიიღო ტელეკომპანიის წილები და შემდეგ ქიბარ ხალვაშს მიყიდა?
იქ, სადაც ხელი უნდა მოგვეწერა საბუთებზე, დაგვხვდა ეს ადამიანი. მის შესახებ არაფერი ვიცოდით. მე არ მახსოვს, მაგრამ ჯარჯი იძახის, რომ “შლოპანცებით” იყო მოსული იქ. გვითხრეს, რომ ამ ადამიანს უნდა გადაუფორმოთო.
როგორც გავიგე, ეს ადამიანი ბათუმში 2-ოთახიან “ხრუშოვკაში” ცხოვრობდა. ანუ ეგ თანხა ალბათ თვალით არ უნახავს, ხოლო რუსთავი 2-ის მფლობელობაზე სიზმარშიც არ უოცნებია.
რა თანხაზე იყო საუბარი?
დაზუსტებისაგან თავს შევიკავებ, კონტრაქტში 100 ათასი დოლარი წერია, მაგრამ რეალურად თანხა ცოტა უფრო მეტი იყო.
რაც შეეხება 1 200 000 აშშ დოლარს, რომელიც ქიბარ ხალვაშმა დაფარა თქვენს ნაცვლად, აქ საუბარია სწორედ იმ ფინანსურ ვალდებულებაზე, რომლის გარანტიადაც თქვენი და აქიმიძის სახლები, ასევე “ჯორჯიან ონლაინი” იყო ჩადებული. ეს თანხაც კარსანიძესთან გაფორმებული ხელშეკრულების ნაწილი იყო?
არა. იყო სიტყვიერი დაპირება. მათ თავიდანვე ასეთი პირობა წამოაყენეს, რომ თუ რუსთავი 2-ის წილებს დათმობთ, ჯორჯიან ონლაინს შევეშვებითო, რაც ავტომატურად იმას გულისხმობს, რომ ვალდებულებიდან უნდა ჩაგხსნან. ხელშეკრულებაში სიტყვა არ იყო ნახსენები ამაზე პირველ დღეს. მეორე დღეს, როცა ნოტარიუსთან მივედით, იქ დაგვხვდა ქიბარი [ხალვაში]. ჩვენ შეგვამზადეს, რომ კარსანიძე აღარაა მფლობელი, ქიბარია მესაკუთრეო და ქიბარმა თქვა, მე ვიღებ თქვენს ვალდებულებებსო. ქიბართან ხელი მოვაწერეთ ხელშეკრულებას, რომ 1 200 000-დან ჩვენ უკვე ვთავისუფლდებოდით და ის დაფარავდა ამ სესხს.
ხალვაშთან დადებულ ხელშეკრულებაში თუ ეწერა, რომ ეს 1 200 000 რაიმე ფორმით რუსთავი 2-ს უკავშირდებოდა?
არ მახსოვს…
ამას იმიტომ გეკითხებით, რომ ხალვაშის ადვოკატი აცხადებს, ეს 1 200 000 დოლარი ხალვაშის მიერ რუსთავი 2-ისთვის გადახდილ თანხაში უნდა მოვიაზროთო…
რეალურად მან დაფარა რუსთავი 2-ის ეს ვალი და, შესაბამისად, ამ კუთხით შეიძლება მოვიაზროთ, მაგრამ წილში გადახდაში, არ ვიცი რამდენად… ეგ იყო რუსთავი 2-ის ვალი და არა “ჯორჯიან ონალინის”. ეგ ფული მე [ჯორჯიან ონალინს] კი არ უნდა გადამეხადა, არამედ რუსთავი 2-ს. რამდენადაც ვიცი, ქიბარმა ეგ თანხა პირდაპირ და სრულად დაუფარა. ეს ვიცი იქიდან, რომ მივიღეთ MDLF-ის წერილი: ამოწურულია ეგ საკითხიო.
მანამდე ხალვაშს არ იცნობდით?
არა.
ამ ამბების შემდეგ, მანამ, სანამ “ქართული ოცნება” მოვიდოდა ხელისუფლებაში და თქვენ პროკურატურას მიმართვდით, როგორ ვითარდებოდა მოვლენები…
ისეთი არაფერი ყოფილა. ჩვენ დაგვრჩა მეორე ბიზნესი “ჯორჯიან ონლაინი”, მაგრამ რაღაცნაირად ვიყავი, აღარც სურვილი მქონდა საქმის გაგრძელების და აღარც ხასიათი. ჩემთვის ძალიან დიდი დარტყმა იყო ეს ყველაფერი. [ტელევიზია] იყო საქმე, რომელიც ძალიან მიყვარდა, რომელსაც ძალიან დიდი ხნის განმავლობაში ვაკეთებდი და ერთ მშვენიერ დღეს ასე გექცევიან. აპათია გამიჩნდა. საბოლოო ჯამში, ჯორჯიან ონალაინიც გავყიდეთ.
ის თქვენი ნებით გაყიდეთ?
იქ არავითარი იძულება არ ყოფილა. მესამე კონკურენტი გამოჩნდა ბაზარზე სილქნეტის სახით და რეალურად რაღაც უნდა მომხდარიყო… იყო გაერთიანების ვარიანტი, სამი ამ ბაზარზე ვერ დაეტოდა. ან ერთს უნდა შეეძინა მეორე, ან პირიქით, და მე ვთქვი, რომ აღარ მინდა.
ის თანხა, რაც კარსანიძესთან ხელშეკრულებაში გეწერათ, გადაგიხადეს?
კი.
საბანკო ანგარიშის გზით თუ ხელზე?
ქეშად.
ზუსტად ისეთი სარჩელი, როგორც ახლა ქიბარ ხალვაშს აქვს შეტანილი სასამართლოში, თქვენ რატომ არ შეიტანეთ, იგივე ამორლაურ და იძულებით გარიგებაზე აპელირება, ალბათ, თქვენც შეგეძლოთ?
ჩვენ როცა ამ საკითხის დაყენება გადავწყვიტეთ თავიდან, ეს გეგმაში გვქონდა, უბრალოდ სააკაშვილის სასამართლოში ამ საქმის მიტანა სასაცილო იყო. როცა შანსი გაჩნდა, გამოვაცხადეთ კიდეც. არ ვიცი, ჩვენ ბევრი ვიმსჯელეთ ამ თემაზე ადვოკატთან ერთად, რა გზა, როგორ… იქ ითქვა, რომ სამოქალაქო სარჩელისთვის ხანდაზმულოვის ვადა გასულია და სწორი გზა იქნება პროკურატურის მიმართულებაო და ჩვენ ამ გზით წავედით.
გქონდათ თუ არა საუბარი ქიბარ ხალვაშთან მანამ, სანამ ის სასამართლოში სარჩელს შეიტანდა, ან ამ სარჩელის შეტანის შემდეგ, ჩვენ რა ინფორმაციაც გვაქვს, მინიმუმ ერთი ასეთი საუბარი უნდა შემდგარიყო…
ვადასტურებ.
ვინ ესწრებოდა ამ საუბარს?
მე და ქიბარი მხოლოდ.
გერმანიაში?
დიახ.
ინიციატორი და ორგანიზატორი ვინ იყო ამ შეხვედრის?
არ მახსოვს, მე მგონი, ჩატში მივწერე, რომ გერმანიაში მოვდივარ და ხომ არ გადავიკვეთოთ-მეთქი, თუ იმან მომწერა.
როდის იყო და რას შეეხებოდა ეს საუბარი?
2012 წლის შემდეგ იყო. ძირითადად, ორივე ვამტკიცებდით, ვინ უფრო დაზარალებულია ამ თემიდან. რომ გითხრათ, რაიმე სერიოზული… ეს შეხვედრა ბევრად ადრე იყო ამ სარჩელის ინიცირებამდე სასამართლოში. აქ ლაპარაკია იმ დროზე, როცა მასაც და მეც პროკურატურაში გვქონდა საჩივარი შეტანილი და პოტენციურად რაღაც საქმეები იკვეთებოდა. თუ სწორად მახსოვს, ქიბარი ამტკიცებდა, რომ ძალიან ბევრი დაახარჯა და მასაც აქვს წვლილი, მე ვუთხარი, რომ ამას არავინ უარყოფს, მაგრამ იმასაც ვერავინ გაექცევა, რომ ეს ტელევიზია მე წამართვეს უსამართლოდ და პირველი მსხვერპლი მე ვიყავი. მთავარი მესიჯი, რაც რეალურად მე მაშინ მივიღე, მდგომარეობს იმაში, რომ “მე ვიცი ეს და ვიცი, რომ თქვენ უსამართლოდ მოგექცნენ”… მე დამრჩა ასეთი განცდა, “ეს არ ნიშნავს, რომ მარტო მე მინდა ჩემთვის”.
რაიმე კონკრეტულ შეთანხმებამდე თუ მივიდა საქმე?
არა, ზოგად საუბარს არ გასცდენია.
თქვენ იქ, ალბათ, ჯარჯი აქიმიძის პოზიციასაც წარადგენდით, ხომ?
დიახ, რა თქმა უნდა.
ჰქონდა თუ არა რაიმე როლი ამ პროცესში ბიძინა ივანიშვილს. ეჭვი ივანიშვილის შესაძლო ჩართულობაზე ბევრი გარემოებიდან მოდის, მისი პირადი ნაცნობობა თქვენთან, როგორც თვითონ თქვა, მე-9 არხის ხელმძღვანელობას გთავაზობდათ თავის დროზე, და მისი კავშირი ქიბარ ხალვაშთან, რომლის დაც “ქართული ოცნების” გუნდის წევრი და დეპუტატია.
ჩემი შთაბეჭდილება გაინტერესებთ?
ინფორმაცია.
მე არაფერი მონაცემი არ მაქვს მაგ თემაზე. მე შემიძლია საკუთარ თავთან დაკავშირებით გითხრათ. ივანიშვილთან შეხვედრა 2011 წლის ბოლოს ან 2012 წელს მქონდა. საბოლოო ჯამში, ჩვენ შორის რამდენიმე შეხვედრა შედგა. მისგან მივიღე წინადადება, რომ მე-9 არხს სათავეში ჩავდგომოდი… საკმაოდ რთული საუბრები იყო. შემდეგ გერმანიაში ვიყავი სამკურნალოდ. როცა ჩამოვედი, საუბრები გაგრძელდა, მაგრამ არავითარი შედეგი არ მოუტანია. ჩავთვალოთ, რომ ვერ შევთანხმდით. არ დაემთხვა ხედვები და საკმაოდ ცუდად დავშორდით.
რა იყო ამის მიზეზი?
დეტალებზე არ ვისაუბროთ. ერთნაირი ხედვები არ გვქონია.
როგორი უნდა ყოფილიყო ტელევიზია იმაზე?
დიახ, უხეშად რომ ვთქვათ ასეა. მე ვიცი, რომ ძალიან გაბრაზებული იყო. არანაირი კონტაქტი აღარ მქონია მას შემდეგ.
გერმანიაში თქვენთან გამართულ შეხვედრაზე ხალვაშს ხომ არ უთქვამს რამე ივანიშვილზე?
ქიბარმა მითხრა, რომ შეხვდა დიუსელდორფში. გავიგე, რომ ჩამოდიოდა და ჩავედიო. მითხრა, რომ გაცნობითი შეხვედრა ჰქონდა, ხოლო რუსთავი 2-თან დაკავშირებით არაფერი უხსენებია.
ასე დავსვამ მაშინ შეკითხვას, თქვენ არ დაგრჩენიათ შთაბეჭდილება, რომ ივანიშვილს სურს თქვენი, ანუ დამფუძნებლებისა და ხალვაშის მორიგება?
ასე ვთქვათ, ეჭვი, რა თქმა უნდა, შეიძლება იყოს. მე არაფერი ხელმოსაჭიდი არ მაქვს იმის სათქმელად, რომ ბიძინა ივანიშვილი იმაზე ზრუნავს, რუსთავი 2 დათო დვალს დაუბრუნდესო. ამაზე არაფერი მიანიშნებს. ქიბარის ადვოკატმა განაცხადა, მზად არის ჩვენი ინტერესი გაითვალისწინოს და ასე შემდეგ. ამის იქით არაფერი მსმენია.
2012 წელს აქვს ბიძინა ივანიშვილს პრემიერობისას ნათქვამი, რომ მისი აზრით, სწორედ თქვენ, აქიმიძე და ქიბარ ხალვაში ხართ ამ ტელევიზიის რეალური მფლობელბი.
არის ეს თუ არა გავლენა სასამართლოზე? ამას მეკითხებით? არ ვიცი იურისტმა თქვას ეგ.
მე ვიცი ერთი რამ: ამ ადამიანთან არანაირი კონტაქტი აღარ მქონია. არ ვიცი, ბრაზმა გაუარა და გამოუკეთდა თუ არა ჩემ მიმართ დამოკიდებულება. მე მართლა შემიძლია დავადასტურო ის, რაც ივანიშვილმა თვითონ თქვა ინტერვიუში, რომ ჩემს ძმას [გია დვალს] არასდროს ამ თემაზე არ უსაუბრია. არასდროს შეხებია ამ თემას… არც მე მქონია ინიციატივა, რომ რამე მეკითხა.
როგორ ფიქრობთ, რატომ ვერ მიიყვანა თქვენი და აქიმიძის საჩივარი ბოლომდე პროკურატურამ?
მე შემიძლია გითხრათ, რომ გამოძიება სკამაოდ ინტენსიურად დაიწყო. ძალიან ბევრი ადამიანი დაიკითხა. ერთ მშვენიერ დღეს რაღაც შეფერხდა. როცა მოვიკითხეთ, გვითხრეს გამომძიებელი შეიცვალაო, ახალმა გამომძიებელმა თქვა, ცოტა დრო უნდა მომცეთ, რომ საქმეში გავერკვეო. რამდენადაც ხმები მოდის ჩემამდე, ის საქმე პრაქტიკულად დამთავრებულია, ყველა დაკითხულია, მაგრამ თაროზე დევს.
ახლა მე გკითხავთ პირიქით, როცა მეუბნებით, რატომ არ გამოიძიესო: სხვა საქმეები რატომ არ გამოიძიეს? მე მაქვს განცდა, რომ პროკურატურას ან უფლებას არ აძლევენ, ან თვითონ არ ყოფნის შნო, რომ რაღაცები ბოლომდე მიიყვანოს. იქ რა ჩვენებებიც დაიდო, იმავე ოპონენტების მხრიდან, ეროსიმაც მისცა ჩვენება, რაც თვითონ ეროსისგან ვიცი, რადგან შემდეგ მომიყვა, რაც ილაპარაკა, ყველაფერი მეტყველებს ერთ რამეზე: სახეზეა დანაშაული ჩვენ წინააღმდეგ. არ ვკარგავ იმედს, რომ ერთ მშვენიერ დღეს პროკურატურას მოუწევს ან “ა” თქვას ან “ბ”.
ეროსი კიწმარიშვილმა რა მოყვა, რა სახის ჩვენება მისცა პროკურატურას?
მე მითხრა, რომ ყველა დეტალი გულახდილად მოყვა, როგორ ავალებდა სააკაშვილი ჩვენი თავის მიბმას, როგორ დაავალეს, რომ გაკოტრებაზე გაეშვათ რუსთავი 2, ოღონდ ხსნიდა, რომ მოატყუეს, რადგან ჰპირდებოდნენ ამნისტიას და დავალიანების ჩამოწერას და შემდეგ მეც მომიშორესო. ანუ ის, რომ უშუალოდ ხელისუფლება იყო ჩარეული ამ დეტალებში. მთლიანად დადასტურებული აქვს ეს, მე რამდენადაც ვიცი.
ადვოკატი პაატა სალია ჩვენთან საუბარში ამბობს, რომ ხალვაში მზად არის ტელეკომპანიის დაბრუნების შემთხვევაში მოლაპარაკების მაგიდასთან მოისმინოს დამფუძნებლების პოზიციები და პრეტენზიები წილებთან და საქმის ფინანსურ მხარესთან დაკავშირებით. რა შეიძლება იყოს თქვენი მოთხოვნა ქიბარ ხალვაშის მისამართით, თუ ის ტელეკომპანიას დაიბრუნებს, წილის 30 პროცენტი თუ კომპენსაცია?
მოდით, 60 პროცენტი ვთქვათ, რადგან მე და ჯარჯი ამ საქმეში ერთნი ვართ. ყოველთვის ერთნი ვიყავით და არ მგონია, რომ ცალ-ცალკე უნდა ვილაპარაკოთ ამ თემებზე. თავის დროზე ერთად გვებრძოდნენ, რადგან 60 პროცენტზე და, შესაბამისად, საკონტროლო პაკეტზე იყო ლაპარაკი და დღესაც თუ რამეს მოვითხოვთ, ამას ერთად გავაკეთებთ. აბსოლუტურად დარწმუნებული ვარ, რომ ერთ პოზიციაზე ვართ მე და ჯარჯი.
ქიბართან მოლაპარაკება არ ყოფილა.
ჰიპოთეტურად რომ ვიმსჯელოთ, თუ ხალვაში ამ საქმეს მოიგებს…
ჯერ ხაზს გავუსვამ იმ ფაქტს, რომ როცა ეს სასამართლო დაიწყო, ჩვენ გამოვედით და მას მხარი დავუჭირეთ. ყველანაირად მხარს ვუჭერთ ამ პროცესს მარტივი მიზეზის გამო: მე არ მგონია, რომ სამართლებრივ გზაზე სასამართლოს გარდა რამე სხვა საშუალება არსებობდეს… რაც არ უნდა არსებობდეს, მე არ მინდა ეს ტელევიზია ისე დაბრუნდეს, რომ კითხვის ნიშანი დარჩეს, რომ რაღაც რევიზია შეიძლება მოყვეს მას მომავალში და ასე შემდეგ. ამიტომ ერთმნიშვნელოვნად მივიჩნევ, რომ სასამართლო არის ერთადერთი გზა და გამოსავალი.
რაც შეეხება ქიბარის ამბავს, ის, რაზეც ჩივის მთელი ეგ ჯაჭვი, საუბარია იმაზე, მას შემდეგ რაც მოხდა, ვგულისხმობ ტელევიზიის ხელიდან ხელში გადასვლის ამბებს, ჩვენი საჩივრის თუ სარჩელის 90 პროცენტს შეადგენს. ანუ ამ ნაწილში ჩვენი სრულიად ვიკვეთებით. მე ვამბობ მარტივ რამეს, ქიბარმა თუ თავისი სიმართლე დაადასტურა და დაამტკიცა, რომ ჯაჭვის ეს დანარჩენი რგოლები საქმეს უნდა ჩამოშორდეს, ჩემთვის ეს უზარმაზარი წინსვლაა. მე ამის შემდეგ სალაპარაკო მხოლოდ ქიბართან მრჩება, თუ კარსანიძეს არ ჩავთვლით. თუ ქიბარი ამბობს, რომ აქვს ჩვენთან ლაპარაკის ნება, ჩვენ, რა თქმა უნდა, მზად ვართ. მოვისმენ, თუ მისაღები იქნება, ძალიან კარგი, თუ არ იქნა, მე ჩემს ბრძოლას ვაგრძელებ. მე მართლა არ მინდა ამდენი წვალების შემდეგ რაღაც კომპრომისულ წინადადებაზე წავიდე ან დეკორაციის ფუნქცია შევასრულო. ნამდვილად მყარი პოზიცია გვაქვს. თუ რეალურად იქნება ლაპარაკი იმაზე, რასაც ჩვენ ვთვლით, რომ სამართლიანია, ღმერთმა გაუმარჯოს და მივესალმებით, ხოლო თუ არ იქნება, ვიდავებთ. მართლა არსად აღარ მეჩქარება. ეს ტელევიზია ტკივილად მომყვება. მირჩევნია სამართლიანობა აღდგეს, ვიდრე ის, რომ აჰა, შენ ფინანსები და ახლა კარგად იყავი. არ მინდა ასე. მე მართლა სამართლიანობა მინდა ამ შემთხვევაში. ამ გადმოსახედიდან, ხაზს ვუსვამ, აბსოლუტურად მხარს ვუჭერ ქიბარის მოთხოვნას. მე ამ წუთას ვერ ვერთვები პროცესში და არც ჩავერთვები. ახლა ჩართვა ნიშნავს იმას, რომ ჩვენ დავეტაკებით ერთმანეთს და დღევანდელი ვითომ მფლობელი იხეირებს. ამიტომ სრულიად შეგნებულად გვერდზე ვუდგავარ და წარმატებას ვუსურვებ ქიბარს, მაგრამ ხაზს ვუსვამ, ჩვენთვის ეს სამართლიანობის აღდგენის პირველი ეტაპია. დასაწყისია მხოლოდ და არა – ზეიმი.
თუ ის საქმეს მოიგებს, ქიბარ ხალვაშს 60 პროცენტს მოსთხოვთ?
არ ვიცი ჯერ რას ვიძახით. მე ქიბართან ჯერჯერობით მოსათხოვი არაფერი მაქვს, თუ რამე წინადადება იქნება, მერე ვილაპარაკოთ. მე თვითონ არ მივალ და არ ვეტყვი, ქიბარ, შენ უკვე დაიბრუნე და ახლა მეც დამიბრუნე-მეთქი. თვითონ რას შემომთავაზებს, იმის მიხედვით ვილაპარაკებთ.
რომ თქვას, იმ 60 პროცენტის სანაცვლოდ თანხას გადაგიხდითო?
მე გითხარით ჩემი პოზიცია, მე სამართლიანობის აღდგენა მირჩევნია კომპენსაციებს. აქედან გამომდინარე ვიძახი, რომ მე ბოლომდე მივაწვები. მირჩევნია სადმე, რომელიმე სასამართლოში ბოლოს დაიწეროს, რომ აი, ამათ უსამართლოდ ჩამოართვეს და ეს იყო ძალადობა. ეს მირჩევნია იმას, რომ ვიღაცამ რაღაც კომპენსაცია მომცეს.
როგორ ფიქრობთ, უნდა გადადგას თუ არა მსგავსი ნაბიჯი [მოლაპარაკება] ხალვაშმა ეროსი კიწმარიშვილის ოჯახთან მიმართებაშიც?
მე რაც თქვენს ვებგვერდზე გამოქვეყნებულ ინტერვიუში ვნახე, მგონი, მისმა ადვოკატმა იგივე მზადყოფნის შესახებ განაცხადა, თუმცა არ ვიცი, ეგ თემა ცოტა სხვანაირადაა. ეგ, ალბათ, უფრო ეროსის ოჯახის და ქიბარის გადასაწყვეტია. მანდ, თუ არ ვცდები, გარკვეული ფინანსური ანგარიშსწორების თემაც იყო, რომელიც თავის დროზე მოხდა. ჩემთვის ეგ თემა უცნობია. მთელი ამ წლების განმავლობაში ვინც ერთად ვიყავით და ვჩიოდით, მე და ჯარჯი ვიყავით.
კიწმარიშვილმაც იჩივლა 2009 წელს…
მე ვამბობ, რომ ჩვენ ვიყავით ერთნი, ყველა სხვა დამოუკიდებლად მოქმედებდა. ჩვენ არავისთან გვქონია კოორდინაცია. მე მხოლოდ ჩემი და ჯარჯის სახელით ლაპარაკი შემიძლია.
რაც შეეხება უშუალოდ ამ სასამართლო დავას, რომელიც ახლა მიმდინარეობს საქალაქო სასამართლოში, თქვენ ახსენეთ – არ მინდა ყველაფერი ისე მოხდეს, რომ კიდევ დარჩეს კითხვები და რევიზიის შესაძლებლობაო… რუსთავი 2-ის თანამშრომლები, კომპანიის დირექტორი დარწმუნებული არიან, რომ საქმე გვაქვს პროცესში სახელმწიფოს ბერკეტების მობილიზაციასთან მათ წინააღმდეგ, იგივე ეჭვები ურთმელიძის მიუკერძოებლობასთან დაკავშირებით, რომელმაც საქმე არ აიცილა…
რატომ უნდა აეცილებინა, რადგან გვარამიას უნდოდა ასე?
არაერთი ინფორმაცია გავრცელდა მედიაში, რომელიც ბევრისთვის აცილების თემაზე ურთმელიძის “მაკომპრომატირებელია”, მაგალითად, მისი სიძის და დედის საქმე.
ჩვენ ერთმანეთისგან უნდა გავყოთ სასამართლოზე ზემოქმედების და მთავრობის დამოკიდებულების თემა ამ პროცესისადმი. ძალიან მიამიტი უნდა იყო ადამიანი, რომ დაიჯერო, მთავრობა ბედნიერი არ იქნება, რომ მაგათ ჩამოართვას ტელევიზია, ნომერ პირველ და დაუძინებელ მტერს… მე არ ვიცი მათი ზრახვები, არავისთან კონტაქტი არ მაქვს.
რაც შეეხება სასამართლოს, ვერ ვხვდები, მეორე მხარის დაჟინებული მოთხოვნით რატომ უნდა აიცილოს ურთმელიძემ საქმე. იგივე ეს დედის მაგალითი რომ ავიღოთ, ქალი არის 70 წელს გადაცილებული, მე რამდენადაც ვიცი, საქართველოში ციხეში ჩასმის არც ერთი განაჩენი არ დამდგარა იმ ადამიანთან მიმართებაში, რომელიც 70 წელს არის გადაცილებული.
თუმცა ასეც რომ იყოს, ეს არ გამორიცხავს იმას, რომ ამის გაკეთება შეუძლებელია და მომავალში ვინმე 70 წელს გადაცილებული არ ჩაჯდება… ჯერ ერთი, 80 წლის ადამიანიც მჯდარა მავთულების მოპარვის გამო…
ჩასვეს თუ იჯდა?
ჩასვეს. ანუ იმის თქმა მსურს, რომ სურვილის შემთხვევაში სამართალდამცავ ორგანოებს 70 წელს გადაცილებული ადამიანის დაპატიმრებაზე საუბრით ვიღაცის შეშინება ალბათ შეუძლიათ…
ცოტა ბუნდოვანი მეჩვენება ეგ თემა. კი, ბატონო, განხილიონ და კარგად გამოიკვლიონ. მე მომხრე ვარ, რომ სასამართლომ არ დატოვოს კითხვის ნიშნები და ისე დაასრულოს ეს ყველაფერი. ჩემს ინტერესში ეს ნამდვილად შედის. მეტსაც გეტყვით, მე რაც ვიცი და რასაც ვაკვირდები საქმის განვითარებას, აბსოლუტურად მომგებიანი საქმეა ეს ქიბარისთვის.
თქვენ სარჩელს იცნობთ?
მეტნაკლებად. არ მინახავს, მაგრამ იგივე ჩემ ადვოკატთან მისაუბრია და სასამართლო პროცესებს რასაც ვაკვირდები, იქიდან გამომდინარე ვამბობ. მე ახლა რასაც ვუყურებ, ადგილი აქვს ხითხითს, რომ აი, ლოგოზეა დავა, საავტორო უფლებები… ცოტა მეცინება, განცდა მაქვს, რომ რეალურად მთავარი მოთხოვნა რაც არის იქ, იმაზე არგუმენტი არ გააჩნია მეორე მხარეს და საბრძოლოს ვერ პოულობს გარდა იმისა, რაც ახლა ბოლო დროს ამოტივტივდა, რომ თურმე ლაპარაკია იმაზე, რომ ქიბარიც არაკეთილსინდისიერი შემძენია… ანუ ფაქტობრივად რას აღიარებენ, რომ მე წამართვეს ტელევიზია? მაშინ რაღას დავობენ იქ, პირდაპირ გადმომცენ თავისი ხელით. სამართალიც აღდგება. ფაქტობრივად აღიარებენ, რომ კრიმინალები არიან.
თუმცა ასე საკითხი უშუალოდ რუსთავი 2-ის ადვოკატს არ დაუყენებია, ჩვენს ერთ-ერთი სტატიაში იყო ამაზე ლაპარაკი…
პრევენციას ვაკეთებ, თუ იტყვიან სასამართლოზე ამას, პირდაპირ მოიტანონ წილები და გადმოგვიფორმონ.
საბოლოო ჯამში, ურთმელიძის დედაზე არ ვიცი რამდენად უნდა შევიდეთ ასეთ დისკუსიაში – არც თქვენ ბრძანდებით იურისტი და არც მე…
არ გეკამათებით. არ ვარ იურისტი. უბრალოდ, განცდა მრჩება, რომ ერთი მხარე ძალიან დაინტერესებულია იმაში, რომ ეს თემა გააბუქოს.
ხოლო მეორე მხარე დაინტერესებულია, რომ ამ მოსამართლემ არ აიცილოს საქმე…
არ ვიცი, ალბათ. რა მიზეზი აქვს მაგას, ვერ გეტყვით.
ამ მოსამართლის დედის ბრალდებაზე უფრო მნიშვნელოვანი, ალბათ, იყო ის, რაც განაცხადა ნიკა გვარამიამ მისი მუქარისა და პირადი ცხოვრების ამსახველი კადრებით შანტაჟის თაობაზე…
მე შემიძლია საჯაროდ დავდო პირობა. თუ ღმერთმა ქნას და ისე დასრულდა ყველაფერი, რომ ეგ ტელევიზია დამიბრუნდება, მიწაში ჩავყვები და ბოლომდე გამოვიძიებ, რომელმა ნაძირალამ გააკეთა ის, რაც გააკეთა მაგ თემასთან დაკავშირებით. ეს არის ამაზრზენი, არაფერში ჯდება. ეგ ჩემთვის სრულიად მიუღებელია. მე ვერაფერს ვიტყვი, თუ ვინ გააკეთა, გონივრული ეჭვები ყველას გვაქვს, ვიღაცამ, ვისაც ძალიან უნდა, რომ მეორე მხარემ წააგოს. მაგრამ იმასაც ვიტყვი, რომ ეგ სასამართლოსთან კავშირში არ არის. ეს იმათი უსინდისო და გარეწრული საქციელია, ვინც ეს გააკეთა, სასამართლოზე ზეწოლა რა მექანიზმით არის? რატომ უნდა იყოს საბაბი ამის აცილების…
აცილების არგუმენტიაო არავინ ამბობს, საუბარია იმაზე, რომ ერთ მთლიან პროცესს ჰგავს ეს ყველაფერი…
არსებობს სამართლებრივი მხარე და არსებობს ვიღაცის უღირსი საქციელი… ამ მთავრობაზე კარგი წარმოდგენა რომ მქონდეს, კიდევ ვიტყოდი, მაგრამ ნამდვილად ვერ ვიტყვი, რომ მანდ ვიღაცები ვერ იზამდნენ და ამას ვერ იკადრებდნენ. ამიტომ ვდებ საჯარო პირობას, ეგ იქნება ბოლომდე გამოძიებული, თუ ვინ გაუკეთა ეს გვარამიას.
თქვენ კი ამბობთ, რომ ეს სასამართლო დავა და გვარამიას ეს განცხადება ცალკე პროცესიაო, მაგრამ…
არა, პროცესი ერთია. მე ვიძახი, რომ სამართლებრივი მხარე სხვაა და ის, რაც მის გარშემო ხდება – აჟიოტაჟი, ეგ სხვაა. ამ აჟიოტაჟში ორივე მხარე არაკეთილსინდისიერად იქცევა. უბრალოდ, მეტი პასუხისმგებლობა აკისრია იმას, ვისაც ხელისუფლება უპყრია…
როცა ამაზე საუბრობთ, არ გეშინიათ, არ ვიცი რა დავარქვა, იმ შესაძლო სტიგმის, თუ დამღის, რომ “ძალადობით წართმეული ტელეკომპანია ასევე ძალადობრივი გზით ბრუნდება”?
კვალიფიკაციას უკვე აძლევთ, რომ ძალადობით დაბრუნდება?
კვალიფიკაციას არ ვაძლევ, ცხადია, ვგულისხმობ შესაძლო სტიგმას…
თუ სამართლიანობა აღდგება, მე მინდა ეს მოხდეს ისე, რომ კითხვები აღარ დარჩეს. მე ვიცი ერთი რამ. რაც არ უნდა სამართლიანად მოხდეს, ის მხარე, რომელიც რუსთავი 2-ს დაკარგავს, ყველა ვარიანტში იტყვის, რომ ეს უსამართლო იყო, მაგრამ ეგ ხალხი არ არის ჩემთვის კრიტერიუმი, ჩემი კრიტერიუმი ჩემი საკუთარი თავი და ის ხალხია, ვინც საღად აზროვნებს: განსჯის და შეფასების უნარი აქვს, სამართლიანად მოხდა თუ არა. თორემ ისინი, ვინც დაკარგავენ რუსთავი 2-ს, ყველა ვარიანტში ამას იტყვიან.
ქიბარ ხალვაშმა თქვა, რომ თუ არ ვცდები 10-კაციანი სია აქვს ზონდერ-ჟურნალისტების, რომლებიც რუსთავი 2-ში მისი დაბრუნების შემთხვევაში არხზე ვერ იმუშავებენ, სხვა არც ერთ ჟურნალისტს პრობლემა არ შეექმნებაო… თქვენც ხომ არ გაქვთ ასეთი სია მომზადებული?
არ ვეთანხმები მე მაგას. არანაირი სია არ მაქვს. ჩვენ მანამდე გვქონდა ეგეთი დამოკიდებულება, რომ მე, ეროსი და ჯარჯი ვიყავით კედელი, რომლის უკანაც ეს ბაშვები იდგნენ. მე არ ვიძახი, რომ ყოველთვის სამართლიანად იქცეოდნენ. მათ სულ ყოველთვის ჰქონდათ იმის იმედი, რომ ჩვენ დავიცავდით და ისინი რაღაცის პირისპირ თვითონ არ იდგნენ. 2004 წლის შემდეგ ეგ შეიცვალა. ერთ მშვენიერ დღეს ეგ ხალხი სრულიად დაუცველ მდგომარეობაში აღმოჩნდა, რომელშიც თვითონ უნდა გადაერჩინათ თავი.. ამიტომ არავისთან არ მაქვს პრეტენზია. ყველა შეეცადა თავი გადაერჩინა, ვიღაც პარტიულ მუშაკად წავიდა, ვიღაც სადღაც წავიდა, ვიღაცამ დაკვეთილი სიუჟეტების კეთება არჩია… არვისთან მაქვს პრეტენზია. პირველ რიგში, ჩემს თავს და ჩვენს თავს ვადანაშაულებ, რადგან ეს ხალხი უმძიმესი არჩევანის წინაშე დავაყენეთ. დღეს გამოვიდე და ვიღაცაზე ზონდერი ვთქვა, ჩემი მხრიდან უსინდისობა იქნება. განა მომწონს, რასაც აკეთებენ, მაგრამ კატეგორიულად არ ვთვლი ზონდერებად. მით უმეტეს, იმ გადაცემის ნახვის შემდეგ მე გულშემატკივრობის განცდა უფრო გამიჩნდა იმასთან დაკავშირებით თუ რა მდგომარეობაში არიან ახლა. მანდ ისეთი ატმოსფეროა, რომ, დარწმუნებული ვარ, ეგენი 2012 წლიდან თვლიან, რომ მტრის გარემოცვაში არიან, იბრძვიან გადასარჩენად… ექსტრემალურ სიტუაციაში ვინ რას აკეთებს, მაგის განხილვა არ გვინდა. მე ასე ვთვლი, რომ ნებისმიერს მაგ ადამიანებიდან შანსი უნდა მივცე. თუ ვინმე თვითონ იტყვის, რომ ზონდერი ვარ, პარტიული მუშაკი ვარ და შენთან არ ვიმუშავებო, კი ბატონო, მაგრამ მე მანდ ადამიანებს არ ვყოფ ზონდერებად და არაზონდერებად.
როგორი იქნება “სამართლიანობააღდგენილი რუსთავი 2”? თუ მას თქვენ დაიბრუნებთ?
მაგ თემაზე ცალკე ინტერვიუს მოგცემ, თუ ყველაფერი ჩემთვის კარგად იქნება. მიუხედავად იმისა, რომ თავში ბევრი იდეა მიტრიალებს, არ მინდა მაგ საკითხზე ახლა ლაპარაკი. დღეს იმდენად შორს ვარ რუსთავი 2-ის დაბრუნების რეალობიდან, რომ ჩემი მხრიდან ცოტა სასაცილო იქნება.
თუ დაიბრუნებთ ამ არხს, გვექნება ასეთი მოცემულობა – თქვენი ძმა თანამშრომლობს ამ ქვეყნის არაფორმალურ მმართველთან ერთ-ერთი სერიოზულ პროექტზე. ხედავთ თუ არა რაიმე ტიპის ინტერესთა კონფლიქტს?
კონკრეტულად რა, რომ ერთ მშვენიერ დღეს გია მთხოვს ესა თუ ის სიუჟეტი არ გაუშვათო? გიას უნდა იცნობდეთ, რომ კარგად მიხვდეთ. არასდროს მომხდარა გიას მეშვეობით კომუნიკაცია ჩემსა და ბიძინას შორის. არასდროს არ ჩარეულა.
ინტერესთა კონფლიქტი სულაც არ გულისხმობს, რომ აუცილებლად…
ღმერთმა ქნას და ყველაფერი კარგად დასრულდეს და მე დავიბრუნო ის, რაც მეკუთვნის. მე ადამიანი ვარ და ყოველთვის ძალიან კარგად მემახსოვრება, ვინ წამართვა ტელევიზია და როდის გახდა შესაძლებელი მის დაბრუნება. მე პირობას ვიძლევი, იმისათვის, რომ ჩემი დამოკიდებულებები არაფერში გამოვლინდეს, ჩავდებ შესაბამის მექანიზმებს. მაქვს მაგაზე იდეები. თუ ჩემს მსჯელობებს დაკვირვებიხართ, თუნდაც ფეისბუკზე, არვითარი მუდმივი პიროვნული ფასეულობები ჩემთვის არ არსებობს. თუ ვიღაც იქით აკეთებს კარგს, იმას ვაქებ, ვიღაც არ მოწმონს იმას ვლანძღავ. არ მაქვს ეგ დამოკიდებულება. ზუსტად ეგ იყო მიზეზი, რის გამოც მე მე-9 არხზე არ წავედი. მეტი რითი დავამტკიცო, რომ არ არის ჩემთვის ეგ ყველაზე მნიშვნელოვანი.
მე წინა ხელისუფლებასთან იმის [რუსთავი 2-ის წილის გადაფორმების] შემდეგ მქონდა შეხვედრები იგივე როცა “ჯორჯიან ონლაინი” გავყიდეთ, საინვესტიციო წინადადებები მომცეს და სრულიად კონსტრუქციული თემები იყო მაგ თვალსაზრისით. მე მტრად არ მიმიღია ისინი, მიუხედავად იმისა, რომ ჩემთვის ძალიან დიდი ტრავმა იყო ის, რაც მოხდა.
აკვიატებული აზრი არ მაქვს, რომ ვიღაც მეზიზღება, უნდა დასამარდეს და ასე შემდეგ.
ის სტიგმა, რომ თქვენ ამ ხელისუფლების პირობებში დაიბრუნეთ, მაინც იარსებებს და თქვენ როგორ აპირებთ…
იმას, ვინც ამას მეუბნება, ყოველთვის ვეკითხები ხოლმე, რა ვქნა? ამ მსჯელობას რომ მივყვეთ, მისი ლოგიკა იცით რა იქნება, რომ არასდროს აღარ უნდა დავიბრუნო, რადგან ნებისმიერი ხელისუფლება (ნაციონალების გარდა, ვისაც ეს ტელევიზია აქვს) ბედნიერი იქნება და ყოველთვის იქნება ეჭვი, რომ მათ მონაწილეობა მიიღეს პროცესში. თუ ნაციონალები დაბრუნდებიან ხელისუფლებაში, ისინი რომ თავისი ნებით არ მომცემენ, ეგეც ფაქტია. დავრჩენილვარ მაშინ ასე. სამართალს რაღა ვუყოთ?
