ახალი ამბები

საგარეოში უწყებაში აინტერესებთ, არის თუ არა ნეტგაზეთის ინტერვიუ გეგეშიძესთან ჟურნალისტის ინტერპრეტაცია

6 ივლისი, 2016 • 1766
საგარეოში უწყებაში აინტერესებთ, არის თუ არა ნეტგაზეთის ინტერვიუ გეგეშიძესთან  ჟურნალისტის ინტერპრეტაცია

საგარეო საქმეთა სამინისტრო გეგმავს აშშ-ში საქართველოს ელჩთან, არჩილ გეგეშიძესთან გაარკვიოს, შეესაბამება იყო თუ არა სიმართლეს ის განცხადებები, რომლებიც მან ნეტგაზეთის ბლოგერთან ინტერვიუში გააკეთა.

არჩილ გეგეშიძე, რომელიც საგარეო საქმეთა სამინისტრომ ამ ინტერვიუს გამოქვეყნების შემდეგ გამოიძახა, თბილისში 5 ივლისს, ღამით ჩამოვიდა.

როგორც საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილემ, დავით ზალკალიანმა მთავრობის კანცელრიაში დღეს, 6 ივლისს განაცხადა, ჯონ კერის ვიზიტის გამო ამ დრომდე ვერ მოხერხდა ელჩთან გასაუბრება.

ზალკალიანის თქმითვე, ამ განცხადებებთან დაკავშირებით სამინისტროს რეაგირება ელჩთან საუბრის შემდეგ ექნება.

“ჩვენ გვაინტერესებს, თუ რამდენად შეესაბამება რეალობას ის განცხადებები, რომელიც გაჟღერდა. ამიტომ, ვფიქრობ, რომ ჯერჯერობით რაიმე ნაჩქარევი გადაწყვეტილების მიღება, სანამ სრული სურათი არ გვექნება, ელჩის თქმით, უშუალოდ თუ რასთან გვაქვს საქმე- ეს არის მისი განცხადება თუ ჟურნალისტის ინტერპრეტაცია- მე ვფიქრობ, რომ ნაადრევია რაიმე დასკვნის გაკეთება.

ელჩთან ჩვენ გვექნება აუცილებლად საუბარი იმასთან დაკავშირებით, თუ რამდენად შეესაბამება სიმართლეს ის განცხადებები, რომელიც იყო გავრცლებული. ყველა შემთხვევაში, ჩვენ გვექნება ამასთან დაკავშირებით შესაბამისი რეაგირება. ამიტომ დღეს მე გამიჭირდება გითხრათ, რა რეაგირება იქნება ამასთან დაკავშირებით,”- აცხადებს ზალკალიანი.

ამ ინტერვიუს გამო ელჩი მკაცრად გააკრიტიკა საქართველოს პრეზიდენტმა:

“პრეზიდენტის აზრით, ეს იყო არაკვალიფიციური ელჩის არაკომპეტენტური განცხადება და არაკომპეტენტურობა, პრეზიდენტის აზრით, არჩილ გეგეშიძემ არაერთხელ გამოავლინა,” – განაცხადა პრეზიდენტის სპიკერმა ეკა მიშველაძემ.

“ნეტგაზეთის” ბლოგერთან, ია მერკვილაძესთან ინტერვიუში არჩილ გეგეშიძე ამბობს, რომ მმართველ გუნდში პრორუსული ძალები არსებობენ,  და ეს იმას ნიშნავს, რომ საქართველოში ამ საკითხის მიმართ პლურალისტური მიდგომა არსებობს. ასევე, მან ისაუბრა “გეორგიევსკის ტრაქტატის” “შედეგებთან” დაკავშირებით და ინტერვიუში რასისტული განცხადებებიც გააკეთა.

გთავაზობთ ამონარიდებს ინტერვიუდან:

“გიგა ოთხოზორიას მკვლელობა უხეში ძალის გამოყენების დემონსტრირება იყო. სამწუხაროდ, ქართული პოლიტიკა ამ რუსული რბილი ძალის ნაწილი გახდა. რუსულ ბაზარზე დაბრუნებას ვგულისხმობ.

გიგა ოთხოზორიას მკვლელობა ზოგადად საოკუპაციო პოლიტიკის შედეგია. არავინ იცის, თუ რა დონეზე მოხდა ადამიანის მოკვლის გადაწყვეტილების მიღება.

ფაქტია, რომ საოკუპაციო რეჟიმი ამგვარ მკვლელობებს არ ერიდება და ამას ემატება ისიც, რომ ქვეყნის მმართველ ძალაში არაერთი პოლიტიკოსია, რომელიც პრორუსულ ძალას მხარს აშკარად უჭერს.

გასაგებია მათი არსებობა. ეს იმას ნიშნავს, რომ ამ საკითხისადმი პლურალისტური მიდგომა არსებობს საქართველოში.

პრორუსული ძალები მმართველ გუნდში უნდა არსებობდნენ? გამოდის, რომ რუსეთმა კიდევ ერთხელ აგვიღო ალღო და რბილადაც და ხისტადაც მოქმედებს.

არიან, მაგრამ, საბედნიეროდ, გადაწყვეტილების მიმღებ პროცესზე არ მოქმედებენ. ერთია, როცა პროპაგანდა გარედანაა ინსპირირებული და მეორე, როცა თვლიან და ქვეყანაში ცდილობენ იმ აზრის დამკვიდრებას, რომ საქართველოს პროდასავლური კურსი რეალურად შედეგის მომტანი არაა. დღევანდელი ჩვენი პოლიტიკა იმისკენაა მიმართული, რომ რისკები შემცირდეს და თავიდან ავირიდოთ ის, რაც 2008 წლის აგვისტოში მოხდა.  გამოკვლევები აჩვენებს, რომ პრორუსული პროპაგანდის გავლენის ქვეშ მოსახლეობის მცირე ნაწილი მოექცა. NDI–ის კვლევით შარშან ამგვარად ოცდათერთმეტი პროცენტი ფიქრობდა, წელს კი მათი რაოდენობა ოც პროცენტამდე დავიდა. პირველ შემთხვევაში თავად “ენდიაიმ” აღიარა, რომ კითხვა მკაფიოდ არ იყო დასმული და რესპონდენტებს შესაძლოა “ევროკავშირი” და “ევრაზიული კავშირი” ერთმანეთში არეოდათ. ეს მეთოდოლოგიური შეცდომა იყო. მე პირადად ვერ ვხედავ, რომ ანტირუსული პროპაგანდა სახიფათო ნიშნულზე იყოს.”

 

“როცა მინისტრი ზაქარეიშვილი ამბობს – რას მიქვია რამდენიმე ათეული მეტრის დაკარგვა, როცა ოცი პროცენტი ისედაც ოკუპურებულია, ეს წითელი ხაზების გადაკვეთა არაა?

არ ვიცნობ მინისტრის ამ გამონათქვამს და კომენტარს ვერ გავაკეთებ. ვიმეორებ, უკრაინა და იაპონია არ წყვეტს რუსეთთან დიალოგს.

მე ვთვლი, რომ ქვეყნები თუ უფრო მეტად პრინციპულები და სოლიდარულები იქნებიან და საერთოდ არ დაელაპარაკებიან, ამგვარი იზოლაცია რუსეთს გარკვეულწილად უკან დაახევინებს.

საქართველო არ უნდა იყოს გამონაკლისი, როცა მის გვერდით ამგვარი საფრთხე არსებობს. ჩვენი ამოცანაა, რომ რისკის დონე დავწიოთ. შეიძლება, ათი ერთეულის დონის რისკს ჩვენ ათივე ერთეულით ვერ დავწევთ, მაგრამ თუ ერთი ერთეულით მაინც, ესეც საქმეა. ამიტომაც გაიხსნა აბაშიძე – კარასინის დიალოგის არხი, რომ რისკი იქნებ ერთი ერთეულით მაინც შესუსტებულიყო. ამავე დროს ჩვენთვის გაიხსნა რუსეთის ბაზარი, იქ ქართული ღვინო შევიდა, რომელმაც მაშინვე ესპანური და იტალიური ღვინო გამოაძევა და საერთოდ, რუსეთში ქართული ღვინო გასაღების დონის მიხედვით ფრანგულის შემდეგ მეორეა. რუსეთში ჯერ კიდევ ძლიერია ქართული ღვინის ცნობადობა და ეს ერთ–ერთი დადებითი მემკვიდრობად შეიძლება ჩაითვალოს. თან “ლევადა ცენტრის” კვლევის მიხედვით, თუკი 2008 – 2009 წლებში რუსეთისთვის მტერი სახელმწიფი აშშ–ისა და ესტონეთის შემდეგ ვიყავით, ახლა ასეა არაა. განა, ეს ცუდია?

და ეს ღვინო რეალურად ტერიტორიული მთლიანობის პრობლემას როგორ აგვარებს, განსაკუთრებით, მცოცავი ოკუპაციისას?

ასი მეტრით საზღვრის გადმოწევა მუდმივად ხომ არ ხდება?

ვთქვათ, დაახლოებით ექვსთვიანი ინტერვალით.

2008 წლის შემდეგ რამდენი ექვსი თვე გავიდა და საზღვარი რამდენი ასი მეტრით უნდა გადმოეწიათ? საგანგაშო ისაა, რომ ქვეყნის ოცი პროცენტია ოკუპირებული და საქმე მაქამდე არ უნდა მისულიყო. ვისი ბრალია და რატომ მოხდა, რაც მოხდა, ეს სხვა თემაა. მთავარი ისაა, რომ ნებისმიერი სახელმწიფოსთვის პრიორიტეტული უნდა იყოს მოსახლეობის უსაუფრთხოება, ომის არდაშვება და კეთილდღეობა. ძლიერი ქვეყანა პატარა ქვეყანასთან კონფრონტაციაში თუ შევა, ფიზიკურად განადგურდება. ჩვენი წინაპრების ბრძოლა იყო ბრძოლა გადარჩენისთვის. ჩვენმა წინაპრებმა ქვეყანა მოქნილობითა და დათმობებით გადაარჩინეს.

გეორგიევსკის ტრაქტატის შედეგებიც, ალბათ, მაგ “გადარჩენის სტრატეგიიდანაა”….

ეს თემა ისტორიკოსების გასარჩევია. ფაქტია, რომ ვარსებობთ და რომ არა ეს ტრაქტატი, სპარსელებივით მუგუზალივით შავი წარბებები და თმები გვექნებოდა.  ის, რომ ქართველები გვქვია, ქართული ცნობიერება გვაქვს და გამოგვარჩევენ, როგორც ერს, ეს ჩვენი წინაპრების დამსახურებაა. იყო შეცდომები, ციხის შიგნიდან გატეხვა, ღალატიცა და ვაჟკაცობაც. ტერიტორიის ოთხმოცი პროცენტი მაინც შევანურჩენეთ და იმ ოცი პროცენტის დაბრუნების შანსიც. მაგრამ თუ რუსეთმა ოკუპაციას ანექსიაც დაუმატა, მაშინ დავკარგავთ ამ ტერიტორიებს. რუსეთზე უკვე მიერთებული ანექსირებული ყირიმისგან განსხვავებით, აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი ოკუპირებულია, რუსეთმა ცნო და თუ რამე მოხდება, რუსეთს შეუძლია განზე გადგეს და ამ ოკუპირებულ ტერიტორიებთან ურთიერთობის საშუალება მოგვცეს. უკრაინა კი ყირიმს ვერ დაელაპარაკება, ყირიმი უკვე რუსეთია და როგორ დაალაპარაკებს მოსკოვი კიევსა და სიმფეროპოლს? სანამ რუსეთს რაიმე არ დაემართება, მანამდე უკრაინას ყირიმის დაბრუნების შანსი არა აქვს.”

სრული ინტერვიუ ელჩთან შეგიძლიათ იხილოთ აქ. 

მასალების გადაბეჭდვის წესი