16 წლის გაათხოვეს…
მხოლოდ საჯარო სკოლის დამთავრება მოასწრო…
არ უყვარდა… მაგრამ ამდენი წლის თანაცხოვრებამ თავისი ქნა…
22 წელია ოჯახს უძღვება… ახლა 38 წლის არის…
შემოდგომა-ზამთარს ხულოში ატარებს, ზაფხულში პირუტყვი მიჰყავს მთაში, სხვა თანასოფლელი ქალების მსგავსად… ორი შვილი გაზარდა. უფროსი უკვე სტუდენტია.
აზა აბულაძე
აზა აბულაძე ხულოში ცხოვრობს, მეუღლესთან და ორ ვაჟთან ერთად. მისი მსგავსი ისტორია აქ ბევრს აქვს – ადრე გათხოვება, საშუალო განათლება, სახლის საქმე, შვილების გაზრდა, ოჯახის მოვლა… მიიჩნევს, რომ ადრე გათხოვება დიდი ტვირთია; რომ კარგი განათლება ქალებს უფრო სჭირდებათ, ვიდრე კაცებს, ცხოვრებამ რომ არ დაჩაგროს.
„მაშინ სხვა დრო იყო, ვინ გაცლიდა სიყვარულს, 16 წლის გამათხოვა ოჯახმა, ჩემი თაობის ქალების უმეტესობა 15-16 წლის ასაკში ვართ გათხოვილი, სკოლის დამთავრება ძლივს მოვასწარით“, – ერთი შეხედვით სევდიან ისტორიას ღიმილით ყვება.
მთელ იმედებს შვილებსა და მათ თაობაზე ამყარებს. უფროსი ვაჟი, გიორგი, წელს სტუდენტი გახდა, ბიზნესის მართვის ფაკულტეტზე სწავლობს საზღვაო აკადემიაში და გრძელვადიანი გეგმები აქვს თავის რეგიონთან დაკავშირებით. მიაჩნია, რომ ოჯახის ადრეულ ასაკში შექმნა სწორი არ არის; რომ კარგი განათლება ქალებისთვის და კაცებისთვის ერთნაირად მნიშვნელოვანია. მის სწავლას კომპანია „აჭარისწყალი ჯორჯია“ აფინანსებს. გიორგის მიაჩნია, რომ ეს ის შანსია, რომელიც ცხოვრების მნიშვნელოვნად შესაცვლელად მიეცა და ყველაფერს გააკეთებს, რომ საკუთარი განათლებით რეგიონს სარგებელი მოუტანოს.
გიორგი საცხოვრებლად ბათუში გადავიდა მამიდასთან, ახლა ოჯახში ხუთნი არიან: დედა, მამა, უმცროსი ძმა, ბებია და ინგლისური ენის მასწავლებელი, რომელიც ადგილობრივ სკოლაში უცხო ენას ასწავლის. გიორგი მხოლოდ შაბათ-კვირას მიდის ოჯახში, ახლა თავის თანამოაზრე სტუდენტებთან ერთად პროექტზე მუშაობს, რომელიც რეგიონის ეკონომიკური კუთხით განვითარებას ისახავს მიზნად. იმედი აქვს, რომ დაფინანსებას მოიპოვებს და ხულოს დაეხმარება.
აზასაც სჯერა გიორგის, სჯერა, რომ ერთ დღეს მისი შვილის თაობა მნიშვნელოვნად შეცვლის ამ რეგიონის ხვალინდელ დღეს.
ზურაბ მახარაძე
54 წლის ზურაბ მახარაძე სოფელ მახალაკიძეების სკოლაში ქართულ ენასა და ლიტერატურას უკვე 30 წელია ასწავლის. გაკვეთილების შემდგომ ოფიციალურ ტანისამოსს იცვლის და სახელოსნოსკენ სამუშაო სამოსით მიემართება. თავდაპირველად მარტო მუშაობდა, არც თანამედროვე დანადგარები ჰქონდა. ახლახან კომპანია „აჭარისწყალი ჯორჯიას“ მიერ ორგანიზებული ტრენინგები გაიარა მცირე ბიზნესის განვითარებაზე, მის მიერ მომზადებულმა ბიზნესგეგმამ მოწონება დაიმსახურა და კომპანიამ ხის საამქროს მოსაწყობად საჭირო ყველა დანადგარი შეუძინა.
აკეთებს ნივთებს ტურისტებისთვის, ამავდროულად სახლის ასაშენებლად საჭირო ყველა მასალის დამზადებაც შეუძლია. დაკვეთებიც ნელ-ნელა მატულობს სამუშაოს ხარისხიანად შესრულებასთან ერთად.
ხის საამქროში უფროსი ვაჟიც ეხმარება თავისუფალ დროს. ის აბიტურიენტია, შესაბამისად, დრო ცოტა აქვს. მასაც რამდენიმე თანასოფლელის მსგავსად ტურიზმის ფაკულტეტზე სურს ჩაბარება. პირველ რიგში უცხო ენის საფუძვლიანად შესწავლას აპირებს, კომპანია „აჭარისწყალი ჯორჯიას“ მიერ ორგანიზებულ ტრენინგებს ესწრებოდა, სადაც ინგლისური ენის მასწავლებელი, ამერიკელი მაიკლი უცხო ენაზე თავისუფლად კომუნიკაციას ასწავლიდა უფროსკლასელებს. მიაჩნია, რომ მხოლოდ ერთი ენის ცოდნა მის მომავალ საქმიანობაში საკმარისი არ არის; რომ მაღალმთიან აჭარას ტურიზმის მიმართულებით განვითარების დიდი პოტენციალი აქვს და ადგილობრივები, რომლებიც კარგ განათლებას მიიღებენ, ამ საქმეს ყველაზე კარგად გაუძღვებიან. უნდა, რომ კარგი განათლება მიიღოს არამარტო საქართველოში, არამედ საზღვრებს გარეთაც.
ზურაბს სჯერა, რომ მისი საწარმო კიდევ უფრო გაძლიერდება და შეძლებს შვილის ფინანსურ მხარდაჭერას. მიაჩნია, რომ წარმატებისთვის თავდაუზოგავი შრომაა საჭირო და ძალ-ღონეს არ დაიშურებს.
ვაჟა ფუტკარაძე
„სოფელი აძლიერებს ქალაქს, თუ სოფელმა წელი ვერ გაიმაგრა, ქალაქი დასუსტდება, დასუსტებული ქალაქი კი ქვეყანას უკან წაიყვანს“.
ვაჟა ფუტკარაძე დაბა შუახევში, სოფელ მახალაკიძეებში რამათეს უბანში ცხოვრობს. მეუღლე ადგილობრივ სკოლაში ფიზიკა-ქიმიას ასწავლის. მათ 28-30 წლის ქალ-ვაჟს საკუთარი ოჯახები აქვთ და დამოუკიდებლად ცხოვრობენ. მეფუტკრეობას 5 წელია რაც ხელი მიჰყო, თუმცა ადვილი არ აღმოჩნდა. რამდენიმე ოჯახი დაეღუპა, ბოლოს როგორც იქნა მოამაგრა და დღეს უკვე 42 სკა აქვს. ყველაზე დიდ სიამოვნებას ფუტკრის მოვლა ანიჭებს, შედეგი ახარებს. მუდმივად ცდილობს ყველას გამოკითხოს ამ საქმიანობაზე, ინტერესმა კომპანია „აჭარისწყალი ჯორჯიას“ მიერ ორგანიზებულ მეფუტკრეობის ტრენინგებზე მიიყვანა.
„ბევრი რამ სხვაგვარად დავინახე – ახლა ვხვდები, რატომ დამეღუპა ამდენი ფუტკრის ოჯახი, ცოდნა გვაძლიერებს, გვამაგრებს, ბევრ რამეს ნიშნავს. საკუთარ შეცდომებზე სწავლა რთულია“, – აღნიშნავს მეფუტკრე.
ტრენინგებზე, რომლებიც ფუტკრის მოვლა-გამრავლების თანამედროვე მეთოდების შესწავლას ისახავს მიზნად, საჩუქრად ფუტკრის ოჯახები, სკები და საჭირო აღჭურვილობა მიიღო.
წლევანდელი გაზაფხულიდან თაფლიც მეტი აქვს და ბათუმში მცხოვრები შვილის დახმარებასაც მეტად ახერხებს, როგორც პროდუქტით, ასევე ფინანსურად. მიიჩნევს, რომ ქვეყნის გასაძლიერებლად სოფელმა ძალ-ღონე არ უნდა დაიშუროს. „აგურ-აგურ შენდება ქვეყანა, ყველა როცა თავის საქმეს კარგად აკეთებს, ერთი დიდი შედეგიც ეგ არის“, – ამბობს ვაჟა ფუტკარაძე.
გიორგი ფუტკარაძე
გიორგი ფუტკარაძე შუახევის რაიონში ცხოვრობს, ოჯახში ექვსნი არიან. ოჯახი ადრე შექმნა – 38 წლის ასაკში უკვე სამი შვილის მამაა. მარიამი 19 წლის არის, ქეთევანი – თექვსმეტის, ოთარი კი – ცხრის. ფიქრობს, რომ ძალიან გაუმართლა 21 წლის წინ არჩევანი თავის მეუღლეზე რომ შეაჩერა, ოჯახის ადრე შექმნას არ ნანობს, თუმცა შვილების ცხოვრებაში ჩარევას არ აპირებს; მიაჩნია, რომ ყველა მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილება თავად უნდა მიიღონ – თუ ადრე დაქორწინებას გადაწყვეტენ, ხელს არ შეუშლის. მიაჩნია, რომ ამ ნაბიჯმა განათლების მიღებას ხელი არ უნდა შეუშალოს.
„მე რაც შემეძლო, ვასწავლე, გზა გავუკვალე, მარიამი უკვე სრულწლოვანია, თავად უნდა გადაწყვიტოს, რა აჯობებს მისთვის. მე ვერაფერში ჩავერევი“.
მარიამი ტურიზმის ფაკულტეტზე სწავლობს შოთა რუსთაველის სახელობის უნივერსიტეტში, მის სწავლას კომპანია „აჭარისწყალი ჯორჯია“ აფინანსებს, მარიამის სურვილია მაღალმთიან აჭარაში ტურიზმის განვითარებას შეუწყოს ხელი.
გიორგის გული სწყდება, რომ თავად უმაღლესი განათლება ვერ მიიღო, უნივერსიტეტში გამოცდები ჩააბარა, მაგრამ მამის ავადმყოფობის გამო სწავლას თავი დაანება, ოჯახს სჭირდებოდა. დღეს გიორგი „შუახევიჰესის“ მშენებლობაზე მუშაობს. ბათუმში სახლი აქვს, თუმცა თავისი სოფლიდან წასვლას არც პროექტის დასრულების შემდგომ აპირებს. საქმეს გამონახავს, პროექტში დაგროვილი ცოდნა და გამოცდილება ამაში მნიშვნელოვნად დაეხმარება. ამბობს, რომ ხედი მისი ფანჯრიდან ერთ ცხოვრებად ღირს და რაც მთავარია, მამა-პაპის კერა არ უნდა გაცივდეს.
