კულტურის სამინისტროს ინფორმაციით, მუცოში ამ დროისთვის დამონტაჟებულია 70-მეტრიანი ბაგირი, რომელიც ურთულეს სარეაბილიტაციო ობიექტზე – სალ კლდეზე დაფუძნებული განაშენიანების ყველაზე მაღალ წერტილში უზრუნველყოფს სამშენებლო მასალის აზიდვას.
პროექტს ახორციელებს კომპანია „არქიტექსის“ არქიტექტორ-რესტავრატორი შალვა მელიქიძე და მისი სამუშაო ჯგუფი, 2008 წელს სახელმწიფო დაკვეთით მომზადებულ საპროექტო დოკუმენტაციაზე დაყრდნობით (ავტ. არქიტექტორ-რესტავრატორი სოსო ბანძელაძე).
პროექტში მონაწილე მთავარი მშენებლები ხევსურები -დაიაურებისა და შეთიკაურების თემის წარმომადგენლები არიან, რომლებიც საკუთარი ხელით ამაგრებენ მათი წინაპრების მიერ აშენებულ კომპლექსს.
სამინისტროს ცნობით, მუცოს გადარჩენის პარალელურად, პროექტის ფარგლებში დაგეგმილია შეიქმნას და ამოქმედდეს მუცოს მუზეუმ-ნაკრძალი, რომელიც ქვეყნის განახლებული მუზეუმ-ნაკრძალების მსგავსად, კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნული სააგენტოს სტრუქტურულ სისტემაში გაერთიანდება.
კულტურის სამინისტრო გეგმავს, რომ მუცოს მუზეუმ-ნაკრძალის რეაბილიტაცია ხევსურეთის სიძველეების პოპულარიზაციასა და რეგიონის ძეგლთა ინვენტარიზაციისა და მონიტორინგს უზრუნველყოფს.
მუცოს აღდგენისა და კონსერვაციის პროექტი 2015 წლის გაზაფხულზე გაგრძელდება. მუცოს გადარჩენის პროგრამის ფარგლებში დაწყებულ სამუშაოებს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნული სააგენტო ზედამხედველობის მონიტორინგით ახორციელებს.
მუცოს რეაბილიტაციას- ძეგლის მდებარეობის, სტრუქტურისა და რეგიონის კლიმატური პირობების გათვალისწინებით- მაღალმთიანი რეგიონის ერთ-ერთ რთულ, მასშტაბური და გრძელვადიან პროექტად აფასებს კულტურის სამინისტრო.
საქართველოს პრემიერ-მინისტრის ირაკლი ღარიბაშვილის გადაწყვეტილებით და საქართველოს მთავრობის მხარდაჭერით მუცოს 5-წლიანი სარეაბილიტაციო პროექტი 2014 წლის ზაფხულში დაიწყო. “გრინფისის მხარდამჭერთა ჯგუფმა” პეტიცია მუცოს გადასარჩენად ჯერ კიდევ 2012 წლის მარტში შექმნა.
მუცოს ციხე-ქალაქი დუშეთის რაიონში, პირიქითა ხევსურეთში, არდოტის წლის ხეობაში მდებარეობს. დასახლებაში, რომელიც კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის სტატუსი აქვს, შუა საუკუნეების 40-მდე საყოფაცხოვრებო, გამაგრებული შენობაა.